Read nynorsk 2011 Markus 7 Bible Online

Markus 7 - nynorsk 2011 bible

Markus 7

¹Farisearane og nokre skriftlærde som var komne frå Jerusalem, samla seg om Jesus.

²Då la dei merke til at nokre av læresveinane hans åt med ureine hender, det vil seia utan å skylja dei.

³[57] For farisearane og alle andre jødar heller litt vatn over hendene før dei et. Slik held dei fast ved overleveringa frå dei gamle.

⁴[58] Og når dei kjem frå torget, et dei ikkje noko utan å ha teke eit reinsingsbad. Dei har òg mange andre skikkar som dei har overteke og held fast på, så som å dyppa skåler og krus og kjelar i vatn.

⁵Difor spurde farisearane og dei skriftlærde han: «Kvifor følgjer ikkje læresveinane dine overleveringa frå dei gamle, men et med vanheilage hender?»

⁶Då sa Jesus: «Jesaja profeterte rett om dykk, hyklarar, slik det står skrive: Dette folket ærar meg med leppene, men hjartet er langt borte frå meg.

⁷ Fåfengt dyrkar dei meg, for det dei lærer, er menneskebod.

⁸De har forlate Guds bod, men held fast på overleveringa frå menneske.»

⁹Og han sa til dei: «Ja, de fer fint fram! De set Guds bod ut av kraft så dykkar eiga overlevering kan gjelda!

¹⁰Moses har sagt: ‘Æra far din og mor di’, og: ‘Den som talar vondord mot far sin eller mor si, skal døy’.

¹¹[59] Men de godkjenner likevel at nokon seier til far sin eller mor si: ‘Den hjelpa du skulle hatt frå meg, skal vera ein korban’ — det er ei gåve til tempelet.

¹²Då lèt de han ikkje få gjera noko for far eller mor.

¹³Slik set de Guds ord til sides av omsyn til den overleveringa de har gjeve vidare. Og slikt gjer de mykje av.»

¹⁴Så kalla han folket saman att og sa: «Høyr på meg alle, og forstå!

¹⁵Ikkje noko av det som kjem inn i mennesket utanfrå, kan gjera det ureint. Nei, det er det som går ut av mennesket, som gjer mennesket ureint.

¹⁶[60] {{Den som har øyre å høyra med, høyr!}}»

¹⁷Då han var komen i hus, bort frå folket, spurde læresveinane han om likninga.

¹⁸«Forstår de ikkje noko, de heller?» sa han. «Skjønar de ikkje at ingen ting av det som kjem inn i mennesket utanfrå, kan gjera det ureint?

¹⁹[61] Det kjem då ikkje inn i hjartet, men fer ned i magen og ut dit det skal.» Dermed slo han fast at all mat er rein.

²⁰Og han la til: «Det er det som går ut av mennesket, som gjer mennesket ureint.

²¹For innanfrå, frå menneskehjartet, kjem dei vonde tankane: hor, tjuveri, mord,

²²ekteskapsbrot, eigesjuke, vondskap, svik, utukt, misunnelege auge, spott, hovmod, vitlaus ferd.

²³All denne vondskapen kjem innanfrå og gjer mennesket ureint.»

²⁴[62] Så tok han ut derifrå og fór til Tyros-området. Der gjekk han inn i eit hus og ville ikkje at nokon skulle vita det. Men det kunne ikkje haldast løynt.

²⁵Ei kvinne der på staden hadde ei dotter som hadde ei urein ånd i seg. Då ho fekk høyra om Jesus, kom ho straks og kasta seg ned for føtene hans.

²⁶[63] Denne kvinna var gresktalande, av syrisk-fønikisk ætt. Og ho bad han driva den vonde ånda ut av dotter hennar.

²⁷Men Jesus sa til henne: «Lat først borna få eta seg mette. Det er ikkje rett å ta brødet frå borna og kasta det til hundane.»

²⁸«Det er sant, Herre», svara ho, «men hundane under bordet et då smulane etter borna.»

²⁹Då sa han til henne: «Fordi du sa dette, seier eg deg: Gå heim, den vonde ånda har fare ut av dotter di.»

³⁰Då ho kom heim, fann ho barnet liggjande på senga. Den vonde ånda hadde fare ut.

³¹[64] Sidan drog Jesus bort att frå Tyros-området. Han tok vegen om Sidon og drog mot Galileasjøen gjennom Dekapolis-landet.

³²Der førte dei til han ein mann som var døv og hadde vondt for å tala, og dei bad han leggja hendene på han.

³³[65] Jesus tok han med seg bort frå folket. Han stakk fingrane sine i øyra hans, tok spytt og rørte ved tunga hans.

³⁴[66] Så såg han opp mot himmelen, sukka og sa til han: «Effata!» — det tyder: «Lat deg opp!»

³⁵Med det same vart øyra hans opna, og bandet som batt tunga hans, vart løyst så han tala reint.

³⁶Jesus forbaud dei å seia det til nokon. Men di meir han forbaud det, di meir gjorde dei det kjent.

³⁷Folk undra seg storleg og sa: «Alt han har gjort, er godt. Han får døve til å høyra og stumme til å tala.»