Read nynorsk 2011 Lukas 1 Bible Online

Lukas 1 - nynorsk 2011 bible

Lukas 1

¹[1] Mange har alt prøvd å gje ei framstilling av det som har vorte oppfylt blant oss,

²slik vi har fått det overlevert av dei som frå første stund var augnevitne og tenarar for Ordet.

³[2] No har eg òg sett meg føre å skriva det ned for deg i samanheng, vørde Teofilos, etter å ha granska alt vel frå først av,

⁴så du kan sjå at det er påliteleg, det du er opplært i.

⁵[3] I dei dagane då Herodes var konge i Judea, var det i Abias vaktskift ein prest som heitte Sakarja. Kona hans var òg av Aronsætta og heitte Elisabet.

⁶Begge var rettferdige for Gud og levde uklanderleg etter alle Herrens bod og forskrifter.

⁷Dei var barnlause, for Elisabet kunne ikkje få born, og no var dei begge langt oppi åra.

⁸Ein dag gjorde Sakarja presteteneste for Gud, for turen var komen til hans vaktskift.

⁹[4] Dei kasta lodd, som skikken var blant prestane, og det fall på Sakarja å gå inn i Herrens tempel og brenna røykjelse på altaret.

¹⁰Medan offeret vart bore fram, stod heile folkemengda utanfor og bad.

¹¹[5] Då synte ein Herrens engel seg for han på høgre sida av røykjelsesaltaret.

¹²Sakarja vart slegen av redsle då han såg dette.

¹³[6] Men engelen sa til han: «Ver ikkje redd, Sakarja! Bøna di har vorte høyrd. Elisabet, kona di, skal føda deg ein son, og du skal gje han namnet Johannes.

¹⁴Han skal bli til glede og fryd for deg, og mange skal gleda seg fordi han er fødd.

¹⁵ For han skal vera stor i Herrens auge. Han skal ikkje drikka vin og sterk drikk, og heilt frå mors liv skal han vera fylt av Den heilage ande.

¹⁶Han skal få mange i Israel til å venda om til Herren, deira Gud.

¹⁷ [7] Han skal gå føre Herren med same ånd og kraft som Elia hadde, for å venda fedrehjarta til borna og gje ulydige det sinn som rettferdige har, for å gjera i stand for Herren eit folk som er vel førebudd.»

¹⁸Då sa Sakarja til engelen: «Korleis kan eg vita om dette er sant? Eg er ein gammal mann, og kona mi er òg langt oppi åra.»

¹⁹Engelen svara: «Eg er Gabriel, som står for Guds andlet. Eg er send for å tala til deg og bera fram denne gode bodskapen.

²⁰No skal du bli stum og ikkje kunna tala før den dagen dette hender. For du trudde ikkje orda mine. Men det eg har sagt, skal oppfyllast i si tid.»

²¹Imedan stod folket og venta på Sakarja og undra seg over at han vart verande så lenge i tempelet.

²²Men då han kom ut, kunne han ikkje tala med dei. Dei skjøna at han hadde hatt eit syn i tempelet. Han gjorde berre teikn til dei; han var og vart verande stum.

²³Då tenestetida hans var ute, fór han heim att.

²⁴Ei tid etter vart Elisabet, kona hans, med barn, og ho heldt seg borte frå folk i fem månader.

²⁵[8] «Dette har Herren gjort for meg», sa ho. «No har han sett til meg og teke bort mi vanære blant folk.»

²⁶Men då Elisabet var i sjette månaden, vart engelen Gabriel send frå Gud til ein by i Galilea som heitte Nasaret,

²⁷[9] til ei jomfru som var lova bort til Josef, ein mann av Davids ætt. Namnet hennar var Maria.

²⁸Engelen kom inn til henne og sa: «Ver helsa, du som har fått nåde! Herren er med deg!»

²⁹Ved desse orda vart ho forskrekka og undrast på kva denne helsinga skulle tyda.

³⁰Men engelen sa til henne: «Ver ikkje redd, Maria! For du har funne nåde hos Gud.

³¹ [10] Høyr! Du skal bli med barn og få ein son, og du skal gje han namnet Jesus.

³² Han skal vera stor og kallast Son til Den høgste. Herren Gud skal gje han kongsstolen til David, far hans.

³³ [11] Han skal vera konge over Jakobs hus til evig tid, og det skal ikkje vera ende på kongedømet hans.»

³⁴Maria sa til engelen: «Korleis skal dette gå til når eg ikkje har vore saman med nokon mann?»

³⁵Engelen svara: «Den heilage ande skal koma over deg, og krafta frå Den høgste skal skyggja over deg. Difor skal òg barnet som blir fødd, vera heilagt og kallast Guds Son.

³⁶Og høyr: Elisabet, slektningen din, ventar ein son, ho òg, på sine gamle dagar. Ho som dei sa ikkje kunne få born, er alt i sjette månaden.

³⁷For ingen ting er umogleg for Gud.»

³⁸Då sa Maria: «Sjå, eg er Herrens tenestekvinne. Lat det gå meg som du har sagt.» Så forlét engelen henne.

³⁹Nokre dagar etter drog Maria av stad og skunda seg opp i fjellbygdene, til den byen i Juda

⁴⁰der Sakarja budde. Der gjekk ho inn til Elisabet og helsa på henne.

⁴¹Då Elisabet høyrde helsinga frå Maria, sparka barnet i magen hennar. Ho vart fylt av Den heilage ande

⁴²og ropa høgt: «Velsigna er du mellom kvinner, og velsigna er frukta i ditt morsliv.

⁴³Korleis kunne det henda meg at mor til Herren min kjem til meg?

⁴⁴For då lyden av helsinga di nådde øyret mitt, sparka barnet i magen min av fryd.

⁴⁵Ja, sæl er ho som trudde, for det Herren har sagt til henne, skal oppfyllast.»

⁴⁶Då sa Maria: «Mi sjel høglovar Herren,

⁴⁷ og mi ånd frydar seg i Gud, min frelsar.

⁴⁸ For han har sett til si tenestekvinne i hennar fattigdom. Og sjå, frå no av skal alle slekter prisa meg sæl,

⁴⁹ for store ting har han gjort mot meg, han, den mektige; heilagt er hans namn.

⁵⁰ Frå slekt til slekt varer hans miskunn over dei som ottast han.

⁵¹ [12] Han gjorde storverk med sin sterke arm; han spreidde dei som bar hovmodstankar i hjartet.

⁵² Han støytte stormenn ned frå trona og lyfte opp dei låge.

⁵³ Han metta dei svoltne med gode gåver, men sende dei rike tomhendte frå seg.

⁵⁴ Han tok seg av Israel, sin tenar, og kom i hug si miskunn

⁵⁵slik han lova våre fedrar, Abraham og hans ætt, til evig tid.»

⁵⁶Maria vart verande hos Elisabet i om lag tre månader; så reiste ho heim att.

⁵⁷Så kom tida då Elisabet skulle ha barn, og ho fødde ein son.

⁵⁸Naboane og slektningane hennar fekk høyra at Herren hadde vist henne stor miskunn, og dei gledde seg med henne.

⁵⁹[13] Den åttande dagen kom dei og skulle omskjera guten. Dei ville kalla han Sakarja etter faren,

⁶⁰men mora sa: «Nei, han skal heita Johannes.»

⁶¹«Det er då ingen i slekta di som har det namnet», svara dei.

⁶²Så gjorde dei teikn til faren for å få vita kva han ville at guten skulle heita.

⁶³Han bad om ei tavle og skreiv: «Johannes er namnet hans.» Alle undra seg,

⁶⁴men i det same vart munnen hans opna og tunga løyst. Han tala og prisa Gud.

⁶⁵Då kom ei redsle over alle dei som budde der omkring, og rundt i alle fjellbygdene i Judea snakka folk om det som hadde hendt.

⁶⁶[14] Alle som høyrde det, tok det til hjartet og spurde: «Kva skal det vel bli av dette barnet?» Og Herrens hand var med han.

⁶⁷Sakarja, far hans, vart fylt av Den heilage ande. Han tala profetisk og sa:

⁶⁸ «Velsigna er Herren, Israels Gud, for han såg til sitt folk og har løyst det.

⁶⁹ [15] Han har reist for oss eit horn til frelse i sin tenar Davids hus,

⁷⁰ så som han lova frå gammal tid ved munnen til sine heilage profetar:

⁷¹ å frelsa oss frå våre fiendar og frå handa åt alle dei som hatar oss.

⁷² Han viste miskunn mot våre fedrar og kom i hug den heilage pakta,

⁷³ den eid han gav som lovnad til Abraham, vår far,

⁷⁴så vi, frelste frå fiendehand og utan otte, kan tena han for hans andlet

⁷⁵i reinleik og rettferd alle våre dagar.

⁷⁶ Og du, barn, skal kallast profet for Den høgste, for du skal gå fram føre Herren og rydda hans vegar

⁷⁷ og læra folket hans å kjenna frelsa når deira synder blir tilgjevne,

⁷⁸ for vår Gud er rik på miskunn. Slik skal lyset frå det høge gjesta oss som ein soloppgang

⁷⁹ og skina for dei som bur i mørker og dødens skugge, og styra våre føter inn på fredens veg.»

⁸⁰Og guten voks og vart sterk i ånda. Han heldt seg i øydemarka til den dagen han skulle stiga fram for Israel.