Read nynorsk 2011 Lukas 13 Bible Online

Lukas 13 - nynorsk 2011 bible

Lukas 13

¹På den tida kom det nokre til han og fortalde om dei galilearane som Pilatus hadde drepe medan dei ofra, så blodet deira blanda seg med blodet frå offerdyra.

²Då tok Jesus til orde: «Trur de at desse var større syndarar enn alle andre galilearar, sidan det gjekk så ille med dei?

³Nei, seier eg. Men vender de ikkje om, skal de alle omkoma på same måten.

⁴Eller dei atten som vart drepne då Siloa-tårnet rasa saman, trur de at dei hadde større skuld enn alle dei andre som bur i Jerusalem?

⁵Nei, seier eg. Men vender de ikkje om, skal de alle omkoma på same vis.»

⁶Så fortalde han denne likninga: «Ein mann hadde eit fikentre som var planta i vingarden hans. Men då han kom og såg etter frukt på det, fann han ikkje noko.

⁷Då sa han til gartnaren: ‘No er det tredje året eg kjem og leitar etter frukt på dette fikentreet og ikkje finn noko. Hogg det ned! Kvifor skal det stå der og arma ut jorda?’

⁸‘Herre, lat det få stå dette året òg’, svara gartnaren, ‘så skal eg grava kring det og gjødsla det;

⁹kan henda ber det neste år. Gjer det ikkje det, får du hogga det ned.’»

¹⁰Ein sabbat underviste han i ein av synagogane.

¹¹Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk krokryggja og kunne ikkje retta seg opp.

¹²Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «Kvinne, du er løyst frå sjukdomen din.»

¹³Han la hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.

¹⁴Men synagogeforstandaren vart forarga fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»

¹⁵«Hyklarar», svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten og leier dei ut så dei får drikka?

¹⁶Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i heile atten år, skulle ikkje ho kunna løysast av det bandet på ein sabbat?»

¹⁷Då han sa dette, måtte dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men alle dei som var samla, gledde seg over alt det underfulle han gjorde.

¹⁸Så sa han: «Kva er Guds rike likt? Kva skal eg samanlikna det med?

¹⁹[120] Det er likt eit sennepsfrø som ein mann tok og sådde i hagen sin. Det voks og vart til eit tre, og fuglane under himmelen bygde reir i greinene på det.»

²⁰Og igjen sa han: «Kva skal eg samanlikna Guds rike med?

²¹[121] Det er likt ein surdeig som ei kvinne la inn i tre mål mjøl til alt var gjennomsyra.»

²²Medan han var på veg til Jerusalem, drog han omkring frå by til by og frå landsby til landsby og underviste.

²³Då var det ein som spurde: «Herre, er det få som blir frelste?» Han sa til dei:

²⁴«Kjemp for å koma inn gjennom den tronge døra! Mange, seier eg dykk, skal freista å koma inn, men ikkje greia det.

²⁵Når husherren først har reist seg og stengt døra og de står utanfor og bankar på og seier: ‘Herre, lat opp for oss’, då skal han svara: ‘Eg veit ikkje kvar de er ifrå.’

²⁶Då kjem de til å seia: ‘Vi har ete og drukke i lag med deg, og du underviste på gatene våre.’

²⁷Men han skal svara: ‘Eg veit ikkje kvar de er ifrå. Gå bort frå meg, alle de som gjer urett!’

²⁸Og de skal gråta og skjera tenner når de får sjå Abraham og Isak og Jakob og alle profetane i Guds rike medan de sjølve er kasta utanfor.

²⁹Frå aust og vest og frå nord og sør skal menneske koma og sitja til bords i Guds rike.

³⁰Då skal nokre som er dei siste, bli dei første, og nokre som er dei første, bli dei siste.»

³¹[122] I same stunda kom det nokre farisearar og sa til han: «Du må koma deg bort herifrå. Herodes har tenkt å drepa deg.»

³²[123] Men han svara: «Gå og sei til den reven: I dag og i morgon driv eg ut vonde ånder og gjer sjuke friske att, og tredje dagen er eg ved målet.

³³Men i dag og i morgon og endå ein dag må eg vandra vidare, for ein profet kan ikkje mista livet nokon annan stad enn i Jerusalem.

³⁴Jerusalem, Jerusalem, du som slår i hel profetane og steinar dei som er sende til deg! Kor ofte ville eg ikkje samla borna dine som ei høne samlar kyllingane under vengene sine. Men de ville ikkje.

³⁵[124] Så høyr: Huset dykkar skal bli forlate! Eg seier dykk: De skal ikkje sjå meg før den dagen de seier: ‘Velsigna er han som kjem i Herrens namn!’»