Read nynorsk 2011 Lukas 14 Bible Online

Lukas 14 - nynorsk 2011 bible

Lukas 14

¹Ein gong var Jesus beden til å eta hos ein farisear som var medlem av Rådet. Det var sabbat, og dei heldt auge med han.

²Då stod det framfor han ein mann som leid av vatn i kroppen.

³[125] Jesus spurde dei lovkunnige og farisearane: «Er det tillate å lækja på sabbaten, eller er det ikkje?»

⁴Dei tagde. Då rørte han ved mannen, gjorde han frisk og lét han gå.

⁵[126] Så sa han til dei: «Dersom ein av dykk har ein son eller ein okse som dett i brønnen, dreg de han ikkje straks opp, endå om det er sabbat?»

⁶Dei kunne ikkje svara på dette.

⁷Då han la merke til korleis gjestene valde seg ut dei øvste plassane ved bordet, sa han til dei i ei likning:

⁸«Når du blir beden i gjestebod, så ta ikkje plass øvst ved bordet. For det kan henda at ein som står høgare enn du, er beden,

⁹og at verten som bad dykk begge, kjem og seier til deg: ‘Gjev rom for denne gjesten!’ Då må du ta plass nedst og skjemmast.

¹⁰Nei, når du er beden ein stad, så gå og ta plass nedst ved bordet. Så kan verten seia til deg når han kjem: ‘Flytt deg høgare opp, venen min.’ Då får du ære medan alle gjestene ser på.

¹¹For kvar den som set seg sjølv høgt, skal setjast lågt, og den som set seg sjølv lågt, skal setjast høgt.»

¹²Han sa òg eit ord til verten: «Når du vil halda gjestebod til middag eller kvelds, så be ikkje vener, sysken, slektningar eller rike naboar. For dei kjem til å be deg att, og dermed får du gjengjeld.

¹³Nei, når du vil halda gjestebod, så be fattige, uføre, lamme og blinde.

¹⁴Då blir du lukkeleg, for dei har ikkje noko å gje deg att. Men du skal få løn for dette når dei rettferdige står opp frå dei døde.»

¹⁵Ein av gjestene som høyrde dette, sa til han: «Sæl er den som får sitja til bords i Guds rike.»

¹⁶Men Jesus sa til han: «Det var ein mann som ville halda eit stort gjestebod og bad mange.

¹⁷Då tida for gjestebodet kom, sende han tenaren sin i veg for å seia til dei bedne: ‘Kom, for no er alt ferdig!’

¹⁸Men dei kom med orsakingar, alle som ein. Den eine sa: ‘Eg har kjøpt eit jordstykke og må ut og sjå på det. Du må gjera vel og orsaka meg.’

¹⁹Ein annan sa: ‘Eg har kjøpt meg fem par oksar, og no skal eg av stad og prøva dei. Du må gjera vel og orsaka meg.’

²⁰Endå ein annan sa: ‘Eg har gift meg, difor kan eg ikkje koma.’

²¹Tenaren kom att og fortalde dette til herren sin. Då vart husherren sint og sa til han: ‘Gå straks ut på gater og torg i byen og hent inn fattige og uføre, blinde og lamme.’

²²Tenaren kom att og sa: ‘Herre, eg har gjort som du sa, men det er enno rom.’

²³Då sa herren til tenaren: ‘Gå ut på vegane og stigane og nøyd folk til å koma inn, så huset mitt blir fullt.

²⁴For det seier eg dykk: Ingen av dei som var bedne, skal få smaka festmåltidet mitt.’»

²⁵Store skarar følgde med Jesus. Han snudde seg til dei og sa:

²⁶«Om nokon kjem til meg utan å setja dette høgare enn far og mor, kone og born, brør og systrer, ja, høgare enn sitt eige liv, kan han ikkje vera min læresvein.

²⁷[127] Den som ikkje ber krossen sin og følgjer etter meg, kan ikkje vera min læresvein.

²⁸Vil ein av dykk byggja eit tårn, set han seg ikkje då først ned og reknar etter kva det vil kosta, for å sjå om han har råd til å fullføra det?

²⁹For har han lagt grunnmuren og ikkje maktar å gjera tårnet ferdig, då vil alle som ser det, gjera narr av han

³⁰og seia: ‘Denne mannen gjekk i gang med å byggja, men han greidde ikkje å fullføra det.’

³¹Eller om ein konge vil dra i krig mot ein annan konge, set han seg ikkje då først ned og tenkjer etter om han med sine ti tusen mann er sterk nok til å møta den andre, som kjem mot han med tjue tusen?

³²Og er han ikkje sterk nok, sender han menn av stad og bed om fred medan fienden enno er langt borte.

³³Slik kan ingen av dykk vera min læresvein utan at han seier frå seg alt han eig.

³⁴[128] Salt er ein god ting. Men mistar saltet òg si kraft, korleis kan ein då gjera det salt att?

³⁵Det duger verken i jord eller gjødsel, dei kastar det ut. Den som har øyre å høyra med, høyr!»