Read nynorsk 2011 Lukas 19 Bible Online

Lukas 19 - nynorsk 2011 bible

Lukas 19

¹Så kom Jesus til Jeriko og drog gjennom byen.

²[151] Der var det ein mann som heitte Sakkeus; han var overtollar og svært rik.

³Han ville gjerne sjå kven Jesus var, men kunne ikkje koma til for folkemengda, for han var liten av vekst.

⁴[152] Difor sprang han i førevegen og klatra opp i eit morbærtre så han kunne få sjå han, for der kom han til å gå forbi.

⁵Då Jesus kom dit, såg han opp og sa til han: «Sakkeus, skund deg og kom ned! For i dag må eg ta inn i ditt hus.»

⁶Då skunda han seg ned og tok imot Jesus med glede.

⁷Men alle som såg det, murra og sa: «Han har teke inn hos ein syndig mann.»

⁸[153] Men Sakkeus steig fram og sa til Herren: «Herre, halvparten av alt eg eig, gjev eg til dei fattige, og har eg truga pengar frå nokon, gjev eg fire gonger så mykje tilbake.»

⁹Då sa Jesus til han: «I dag er frelse komen til dette huset. For han er òg ein Abrahams son.

¹⁰For Menneskesonen er komen for å leita etter dei bortkomne og berga dei.»

¹¹Medan dei høyrde på dette, heldt Jesus fram og fortalde ei likning. For han var nær Jerusalem, og dei meinte at Guds rike straks skulle koma til syne.

¹²[154] Han sa: «Ein mann av høg ætt ville fara til eit land langt borte. Der skulle han bli innsett som konge og så koma heim att.

¹³[155] Han kalla til seg ti av tenarane sine, gav dei ti pund og sa til dei: ‘Driv handel med desse pengane til eg kjem att.’

¹⁴Men landsmennene hans hata han, og dei lét sendemenn fara av stad etter han og seia: ‘Vi vil ikkje ha denne mannen til konge over oss.’

¹⁵Då han no kom att som konge, kalla han til seg dei tenarane som hadde fått pengane, så han kunne få vita kor mykje dei hadde tent.

¹⁶Den første kom fram og sa: ‘Herre, det pundet du gav meg, har kasta av seg ti pund.’

¹⁷‘Det er bra, du gode tenar’, sa kongen. ‘Fordi du har vore tru i lite, skal du få rå over ti byar.’

¹⁸Den andre kom og sa: ‘Herre, det pundet du gav meg, har gjeve fem pund.’

¹⁹Til han sa kongen: ‘Du skal rå over fem byar.’

²⁰Men så kom det ein og sa: ‘Herre, sjå her er pundet ditt! Eg har hatt det liggjande i eit tørkle.

²¹Eg var redd deg, for du er ein streng mann som tek ut det du ikkje har sett inn, og haustar det du ikkje har sådd.’

²²Då sa kongen: ‘Etter dine eigne ord dømmer eg deg, du dårlege tenar! Du visste at eg er ein streng mann som tek ut det eg ikkje har sett inn, og haustar det eg ikkje har sådd.

²³Kvifor gav du ikkje pengane mine til ein som driv med utlån, så eg kunne få dei att med renter når eg kom heim?’

²⁴Så sa han til dei som stod der: ‘Ta pundet frå han og gjev det til han som har ti frå før!’

²⁵‘Herre, han har alt ti pund’, sa dei.

²⁶‘Ja, men eg seier dykk: Den som har, skal få, og den som ikkje har, skal bli fråteken sjølv det han har.

²⁷Men desse fiendane mine, dei som ikkje ville at eg skulle vera kongen deira, før dei hit og hogg dei ned for auga mine.’»

²⁸Då Jesus hadde sagt dette, heldt han fram på vegen opp mot Jerusalem.

²⁹Då han kom bort imot Betfage og Betania, ved den høgda som heiter Oljeberget, sende han to av læresveinane i veg

³⁰og sa: «Gå bort i den landsbyen som ligg framfor dykk. Når de kjem dit, finn de ein eselfole som står bunden, og han har det aldri sete noko menneske på. Den skal de løysa og leia hit!

³¹Og er det nokon som spør: ‘Kvifor løyser de folen?’ skal de svara: ‘Herren har bruk for han.’»

³²Dei to gjekk av stad og fann det slik som han hadde sagt.

³³Dei løyste folen, og dei som eigde han, spurde: «Kvifor løyser de folen?»

³⁴Dei svara: «Herren har bruk for han.»

³⁵Så leidde dei folen til Jesus, la kappene sine på han og lét Jesus setja seg oppå.

³⁶Og der han reid fram, breidde folket kappene sine ut på vegen.

³⁷Då han nærma seg skråninga ned frå Oljeberget, byrja heile mengda av læresveinar å lova Gud med høg røyst, glade som dei var, for alle dei mektige gjerningane dei hadde sett. Dei ropa:

³⁸ [156] «Velsigna er han, kongen, som kjem i Herrens namn! Fred i himmelen og ære i det høgste!»

³⁹Nokre farisearar i folkemengda sa til han: «Meister, tal læresveinane dine til rette!»

⁴⁰Men han svara: «Eg seier dykk: Dersom dei teier, skal steinane ropa.»

⁴¹Då Jesus kom nærare og såg Jerusalem, gret han over byen

⁴²og sa: «Hadde du berre på denne dagen skjøna, du òg, kva som tener til fred! Men no er det gøymt for auga dine.

⁴³Det skal koma dagar over deg då fiendane dine kastar ein voll opp rundt deg, kringset deg og trengjer deg frå alle kantar.

⁴⁴Dei skal slå deg til jorda, og borna dine med deg, og det skal ikkje liggja att stein på stein i deg, fordi du ikkje skjøna at tida var komen då Herren gjesta deg.»

⁴⁵[157] Så gjekk Jesus inn på tempelplassen, og der tok han til å jaga ut dei som dreiv handel.

⁴⁶Og han sa til dei: «Det står skrive: Mitt hus skal vera eit bønehus. Men de har gjort det til ei røvarhòle.»

⁴⁷Sidan var han kvar dag på tempelplassen og underviste. Overprestane og dei skriftlærde og dei fremste mennene i folket leita etter ein utveg til å ta livet av han.

⁴⁸Men dei fann ikkje ut korleis dei skulle få det til, for alt folket heldt seg nær han og høyrde på han.