Read nynorsk 2011 Lukas 2 Bible Online

Lukas 2 - nynorsk 2011 bible

Lukas 2

¹I dei dagane lét keisar Augustus lysa ut at det skulle takast manntal over heile verda.

²[16] Dette var første gongen dei tok manntal, og det hende medan Kvirinius var landshovding i Syria.

³Då fór alle heim, kvar til sin by, og skulle skriva seg i manntalet.

⁴Også Josef drog då frå byen Nasaret i Galilea og opp til Judea, til Davidsbyen, som heiter Betlehem, for han høyrde til Davids hus og ætt

⁵[17] og skulle skriva seg der saman med Maria, som var lova bort til han. Ho venta då barn.

⁶Og medan dei var der, kom tida då ho skulle føda,

⁷[18] og ho fekk son sin, den førstefødde. Ho sveipte han og la han i ei krubbe, for det var ikkje husrom for dei.

⁸Det var nokre gjetarar der i området som var ute på marka og heldt vakt over flokken sin om natta.

⁹Med eitt stod ein Herrens engel framfor dei, og Herrens herlegdom lyste kringom dei. Då vart dei gripne av stor redsle.

¹⁰Men engelen sa til dei: «Ver ikkje redde! Sjå, eg kjem til dykk med bod om ei stor glede, ei glede for heile folket:

¹¹[19] I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by. Han er Messias, Herren.

¹²Og det skal de ha til teikn: De skal finna eit barn som er sveipt og ligg i ei krubbe.»

¹³Brått var det ein stor himmelhær saman med engelen; dei lova Gud og song:

¹⁴ [20] «Ære vere Gud i det høgste, og fred på jorda blant menneske Gud har glede i!»

¹⁵Då englane hadde fare attende til himmelen, sa gjetarane til kvarandre: «Lat oss gå inn til Betlehem og sjå dette som har hendt, det som Herren har kunngjort for oss.»

¹⁶Så skunda dei seg dit og fann Maria og Josef og det vesle barnet som låg i krubba.

¹⁷Då dei fekk sjå det, fortalde dei alt som hadde vorte sagt dei om dette barnet.

¹⁸Alle som høyrde på, undra seg over det gjetarane fortalde.

¹⁹Men Maria gøymde alt dette i hjartet sitt og grunda på det.

²⁰Og gjetarane vende attende. Dei lova og prisa Gud for alt dei hadde høyrt og sett; alt var slik som det var sagt dei.

²¹[21] Då åtte dagar var gått og han skulle omskjerast, kalla dei han Jesus. Det var det namnet engelen hadde gjeve han før han var komen i mors liv.

²²[22] Då reinsingstida som Moselova påla dei, var til ende, tok dei han med seg opp til Jerusalem. Dei ville bera han fram for Herren.

²³For det står skrive i Herrens lov: Alt av hannkjønn som opnar morslivet, skal helgast til Herren.

²⁴Dei ville òg bera fram det offeret som er fastsett i Herrens lov: eit par turtelduer eller to dueungar.

²⁵[23] I Jerusalem var det då ein mann som heitte Simeon; han var ein rettvis og gudfryktig mann som venta på Israels trøyst. Den heilage ande var over han,

²⁶[24] og Anden hadde late han få vita at han ikkje skulle sjå døden før han hadde sett han som Herren har salva.

²⁷No kom han opp til tempelet, driven av Anden. Og då foreldra kom med Jesusbarnet for å gjera med han som skikk og bruk var etter lova,

²⁸tok Simeon barnet i armane sine. Han lova Gud og sa:

²⁹«Herre, no lèt du tenaren din fara herifrå i fred, slik som du har lova.

³⁰ For mine auge har sett di frelse,

³¹ som du har gjort i stand like for andletet på alle folk,

³² eit lys til openberring for heidningane og til ære for folket ditt, Israel.»

³³Far hans og mor hans undra seg over det som vart sagt om han.

³⁴Og Simeon velsigna dei og sa til Maria, mor hans: «Sjå, han er sett til fall og oppreising for mange i Israel og til eit teikn som blir motsagt

³⁵— ja, òg gjennom di eiga sjel skal det gå eit sverd. Slik skal dei tankane mange ber i hjartet, koma fram i dagen.»

³⁶Det var ei profetkvinne der, Anna, dotter til Fanuel, av Asjer-stammen. Ho var langt oppi åra. I ungdomen var ho gift i sju år,

³⁷og sidan hadde ho vore enkje; ho var no åttifire år. Ho var aldri borte frå tempelet, men tente Gud i faste og bøn natt og dag.

³⁸[25] I denne stunda kom ho fram og lova Gud, og ho fortalde om barnet til alle som venta på fridom for Jerusalem.

³⁹Då dei hadde gjort alt som var føreskrive i Herrens lov, fór dei attende til Galilea, til heimbyen Nasaret.

⁴⁰Og guten voks og vart sterk. Han vart fylt av visdom, og Guds nåde var over han.

⁴¹Kvart år fór Jesu foreldre til Jerusalem i påskehøgtida.

⁴²Og då han var tolv år, drog dei som vanleg dit opp til høgtida.

⁴³Men då høgtidsdagane var til ende og dei skulle fara heim, vart guten Jesus verande att i Jerusalem, og foreldra hans la ikkje merke til det.

⁴⁴Dei tenkte han var med i følgjet, og fór ei dagsreise fram før dei tok til å leita etter han mellom slektningar og kjenningar.

⁴⁵Sidan dei ikkje fann han, fór dei attende til Jerusalem og leita etter han der.

⁴⁶Men først etter tre dagar fann dei han i tempelet. Der sat han midt blant lærarane og lydde på dei og stilte spørsmål.

⁴⁷Og alle som høyrde på han, undra seg over kor klok han var og kor godt han svara.

⁴⁸Då foreldra fekk sjå han, vart dei slegne av undring, og mor hans sa: «Kvifor har du gjort dette mot oss, barnet mitt? Far din og eg har leita etter deg og vore så redde.»

⁴⁹Men han svara: «Kvifor leita de etter meg? Visste de ikkje at eg må vera i huset åt Far min?»

⁵⁰Men dei skjøna ikkje kva han meinte med dette.

⁵¹Så vart han med dei heim til Nasaret og var lydig mot dei. Men mor hans gøymde alt dette i hjartet sitt.

⁵²Og Jesus gjekk fram i alder og visdom og var til glede for Gud og menneske.