Read nynorsk 2011 Lukas 20 Bible Online

Lukas 20 - nynorsk 2011 bible

Lukas 20

¹Ein dag då han underviste folket på tempelplassen og forkynte den gode bodskapen, kom overprestane og dei skriftlærde saman med dei eldste

²og sa til han: «Sei oss: Kva rett har du til å gjera dette? Kven har gjeve deg denne fullmakta?»

³Jesus sa til dei: «Eg har òg eit spørsmål til dykk. Sei meg:

⁴Johannes-dåpen, var den frå himmelen eller frå menneske?»

⁵Dei samrådde seg med kvarandre og sa: «Svarar vi: ‘Frå himmelen’, vil han seia: ‘Kvifor trudde de han då ikkje?’

⁶Men svarar vi: ‘Frå menneske’, kjem alt folket til å steina oss, for dei trur fullt og fast at Johannes var ein profet.»

⁷Difor svara dei at dei ikkje visste kvar Johannes-dåpen var frå.

⁸Då sa Jesus til dei: «Så seier heller ikkje eg til dykk kva fullmakt eg har til å gjera dette.»

⁹Så tok han til å tala til folket og fortalde dei denne likninga: «Ein mann planta ei vinmark og leigde henne bort til nokre vinbønder. Så drog han ut av landet og skulle vera lenge borte.

¹⁰Då tida kom, sende han ein tenar til bøndene for å få sin del av avlinga. Men dei skamslo han og lét han gå tomhendt bort.

¹¹Då sende eigaren ein annan tenar, men dei skamslo han òg, spotta han og lét han gå tomhendt bort.

¹²Endå ein tredje sende han, men han òg slo dei til blods, og så kasta dei han ut.

¹³‘Kva skal eg no gjera?’ tenkte eigaren av vingarden. ‘Jau, eg vil senda son min, som eg har så kjær. Han vil dei vel ha vørdnad for.’

¹⁴Men då vinbøndene fekk sjå sonen, samrådde dei seg med kvarandre og sa: ‘Der har vi arvingen! Lat oss slå han i hel, så blir arven vår.’

¹⁵Så kasta dei han ut av vingarden og slo han i hel. Kva skal så vingardsherren gjera med desse vinbøndene?

¹⁶Han skal koma og gjera ende på dei og la andre få vingarden.» Då sa dei som høyrde på: «Det må aldri henda!»

¹⁷Men han såg på dei og sa: «Kva tyder då dette som står skrive: Steinen som bygningsmennene vraka, har vorte hjørnestein.

¹⁸Kvar den som fell mot denne steinen, skal bli sundslegen. Og den som steinen fell på, skal bli knust.»

¹⁹Dei skriftlærde og overprestane ville gjerne leggja hand på han med det same, for dei skjøna at det var dei han sikta til med denne likninga. Men dei torde ikkje for folket.

²⁰Sidan heldt dei auge med han og sende ut folk som skulle vakta på han. Dei skulle lata som dei var ærlege menn og prøva å gripa han på grunn av noko han sa, så dei kunne få gje han over i landshovdingens makt.

²¹Dei spurde han: «Meister, vi veit at du talar og lærer rett. Du gjer ikkje skilnad på folk, men lærer i sanning Guds veg.

²²Sei oss: Er det rett av oss å betala skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

²³Men han merka baktankane deira og sa til dei:

²⁴[158] «Vis meg ein denar! Kven har biletet og namnet sitt på denne?» «Keisaren», svara dei.

²⁵Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som høyrer keisaren til, og Gud det som høyrer Gud til.»

²⁶Dei greidde ikkje å setja han fast i noko av det han sa medan folket høyrde på; dei berre undra seg over svaret og tagde.

²⁷[159] Så kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som nektar for at det finst ei oppstode. Og dei la fram for han dette spørsmålet:

²⁸«Meister, Moses har gjeve oss denne forskrifta: Om ein gift mann døyr og han ikkje har born, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta til bror sin.

²⁹No var det sju brør. Den første tok seg ei kone, men døydde barnlaus.

³⁰Så gifte den andre seg med henne,

³¹og så den tredje, og på same måten alle sju, men alle døydde dei barnlause.

³²Til sist døydde kvinna òg.

³³Når dei står opp att, kven av dei skal då ha henne til kone? Alle sju har dei vore gifte med henne.»

³⁴Jesus sa til dei: «Menneske i denne verda gifter seg og blir bortgifte.

³⁵Men dei som blir haldne verdige til å vera med i den komande verda og stå opp frå dei døde, dei verken gifter seg eller blir bortgifte.

³⁶Dei kan ikkje døy meir. Dei er som englane, og dei er Guds born, for dei er born av oppstoda.

³⁷Men at dei døde står opp, har Moses òg vist i forteljinga om klungeren, når han kallar Herren for Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud.

³⁸Han er ikkje ein Gud for døde, men for levande. For dei lever alle for han.»

³⁹[160] Då sa nokre av dei skriftlærde: «Meister, du svara godt.»

⁴⁰Sidan våga ingen å spørja han meir.

⁴¹Jesus spurde dei: «Korleis kan ein seia at Messias er Davids son?

⁴²David seier då sjølv i Salmane: Herren sa til min herre: Set deg ved mi høgre hand

⁴³ til eg får lagt dine fiendar som skammel for dine føter.

⁴⁴David kallar her Messias for herre, korleis kan han då vera Davids son?»

⁴⁵Medan heile folkemengda høyrde på, sa han til læresveinane:

⁴⁶«Ta dykk i vare for dei skriftlærde! Dei vil gjerne gå omkring i lange kapper og likar å ta mot helsingar på torget, sitja fremst i synagogane og ha heidersplassane i gjestebod.

⁴⁷Dei et enkjer ut av huset og held lange bøner for syns skuld. Dei skal få så mykje hardare dom.»