Read nynorsk 2011 Lukas 23 Bible Online

Lukas 23 - nynorsk 2011 bible

Lukas 23

¹[178] Då reiste dei seg alle og førte han til Pilatus.

²Der tok dei til å koma med skuldingar mot han. Dei sa: «Vi har funne at denne mannen fører folket vårt på avvegar. Han forbyd oss å gje keisaren skatt, og han seier at han er Messias, altså konge.»

³Pilatus spurde han: «Er du kongen over jødane?» «Du seier det», svara Jesus.

⁴Då sa Pilatus til overprestane og folket: «Eg finn inga skuld hos denne mannen.»

⁵Men dei tok sterkare i: «Han eggjar opp folket i heile Judea med læra si. Han tok til i Galilea, og no er han komen heilt hit.»

⁶Då Pilatus høyrde det, spurde han om mannen var frå Galilea,

⁷[179] og då han fekk vita at han var under domsmakta til Herodes, sende han Jesus over dit, for Herodes òg var i Jerusalem i dei dagane.

⁸Herodes vart svært glad då han fekk sjå Jesus, for han hadde høyrt om han og lenge ønskt å få møta han. No vona han å få sjå Jesus gjera eit teikn.

⁹Han stilte han mange spørsmål, men Jesus svara ikkje eit ord.

¹⁰Overprestane og dei skriftlærde stod der og kom med sterke skuldingar mot han.

¹¹Herodes vanæra han og spotta han saman med soldatane sine. Han la ei staseleg kappe om han og sende han tilbake til Pilatus.

¹²Den dagen vart Herodes og Pilatus vener; før hadde det vore fiendskap mellom dei.

¹³Så kalla Pilatus saman overprestane, rådsherrane og folket

¹⁴og sa til dei: «De har ført denne mannen fram for meg og sagt at han fører folket på avvegar. No har eg spurt han ut medan de høyrde på, men eg har ikkje funne han skuldig i noko av det de klagar han for.

¹⁵Det har ikkje Herodes heller, for han har sendt han tilbake til oss. Mannen har såleis ikkje gjort noko som fortener dødsstraff.

¹⁶Difor vil eg la han bli piska og så setja han fri.»

¹⁷[180] {{Men til høgtida måtte han gje dei ein fange fri.}}

¹⁸Då ropa dei alle som ein: «Bort med han! Gjev oss Barabbas fri!»

¹⁹— Barabbas var ein mann som sat fengsla for opprør i byen og for mord.

²⁰Igjen tala Pilatus til dei, for han ville gjerne gje Jesus fri.

²¹Men dei ropa imot han: «Krossfest han! Krossfest!»

²²Då tok han ordet tredje gongen: «Kva vondt har han så gjort? Eg har ikkje funne han skuldig i noko som kan straffast med døden. Eg vil la han bli piska og så setja han fri.»

²³[181] Men dei pressa han og kravde med høge skrik at Jesus skulle krossfestast, og skriket deira fekk overtaket.

²⁴Då felte Pilatus dommen; det skulle bli som dei kravde.

²⁵Han frigav den dei bad om, han som sat fengsla for opprør og mord. Men han overgav Jesus til dei, og dei fekk viljen sin.

²⁶[182] Så førte dei han bort. På vegen greip dei fatt i ein mann som kom inn frå markene, Simon frå Kyréne. Og dei la krossen på Simon for at han skulle gå bak Jesus og bera.

²⁷Ein stor folkehop følgde med, og mellom dei var det mange kvinner som jamra og gret over han.

²⁸Men Jesus snudde seg til dei og sa: «Jerusalems døtrer! Gråt ikkje over meg, men gråt over dykk sjølve og borna dykkar.

²⁹For det kjem dagar då folk skal seia: ‘Lukkelege er dei barnlause, dei morsliv som ikkje har fødd, og dei bryst som ikkje har gjeve die!’

³⁰Då skal dei seia til fjella: ‘Fall over oss!’ Og til haugane: ‘Løyn oss!’

³¹For gjer dei slik med det grøne treet, korleis skal det då gå med det tørre?»

³²To andre forbrytarar vart òg førte bort og skulle avrettast saman med Jesus.

³³Og då dei kom til den staden som heiter Hovudskallen, krossfeste dei både han og forbrytarane, den eine på høgre sida hans, den andre på venstre.

³⁴[183] {{Men Jesus sa: «Far, tilgjev dei, for dei veit ikkje kva dei gjer.»}} Så kasta dei lodd om kleda hans og delte dei mellom seg.

³⁵Folket stod og såg på, men rådsherrane spotta han: «Andre har han frelst», sa dei, «lat han no frelsa seg sjølv dersom han er Guds Messias, den utvalde!»

³⁶[184] Soldatane òg hånte han. Dei gav han vineddik

³⁷og sa: «Er du kongen over jødane, så frels deg sjølv!»

³⁸For det var sett ei innskrift over han: «Dette er kongen over jødane.»

³⁹Den eine av forbrytarane som hang der, spotta han og sa: «Er ikkje du Messias? Frels deg sjølv og oss!»

⁴⁰Men den andre tala han til rette og sa: «Har du ikkje ærefrykt for Gud, endå du er under same dommen?

⁴¹For oss er dommen rettferdig, vi får berre att for det vi har gjort. Men han har ikkje gjort noko urett.»

⁴²Og han sa: «Jesus, kom meg i hug når du kjem til ditt rike!»

⁴³Jesus svara: «Sanneleg, eg seier deg: I dag skal du vera med meg i paradis.»

⁴⁴[185] Det var alt kring den sjette timen. Då fall det mørker over heile landet, og mørkret låg til den niande timen,

⁴⁵[186] for sola lyste ikkje lenger. Forhenget i tempelet rivna midt i to,

⁴⁶og Jesus ropa med høg røyst: «Far, i dine hender gjev eg mi ånd!» Med desse orda anda han ut.

⁴⁷Då offiseren såg det som hende, lova han Gud og sa: «Denne mannen var sanneleg rettferdig!»

⁴⁸Og alle som hadde samla seg for å sjå på, slo seg for bringa då dei såg det som hende, og gjekk derifrå.

⁴⁹Men alle som kjende han, stod langt borte og såg på. Mellom desse var òg dei kvinnene som hadde følgt han frå Galilea.

⁵⁰Det var ein rådsherre som heitte Josef. Han var ein god og rettferdig mann

⁵¹og hadde ikkje vore med på det dei andre hadde vedteke og sett i verk. Han var frå Arimatea, ein by i Judea, og han venta på at Guds rike skulle koma.

⁵²Han gjekk til Pilatus og bad om å få Jesu kropp.

⁵³Og Josef tok ned Jesu kropp, sveipte han i eit linklede og la han i ei grav som var hoggen ut i bergveggen, og som det endå ikkje hadde lege nokon i.

⁵⁴[187] Det var førebuingsdagen, rett før sabbaten tok til.

⁵⁵Dei kvinnene som hadde vore med han frå Galilea, følgde etter. Dei såg grava og såg korleis Jesu kropp vart lagd der.

⁵⁶[188] Sidan gjekk dei heim og gjorde i stand angande olje og salve. På sabbaten heldt dei seg i ro, som lova kravde.