Read nynorsk 2011 Lukas 7 Bible Online

Lukas 7 - nynorsk 2011 bible

Lukas 7

¹Då Jesus hadde halde denne talen til folket, gjekk han inn i Kapernaum.

²Ein offiser der i byen hadde ein tenar som han sette svært høgt. Denne tenaren var så sjuk at det stod om livet.

³[61] Då offiseren fekk høyra om Jesus, sende han nokre av dei jødiske eldste til han; dei skulle be han koma og berga livet til tenaren.

⁴Då dei kom til Jesus, bad dei han inderleg og sa: «Han fortener at du gjer dette for han.

⁵For han elskar folket vårt, og det er han som har bygd synagogen vår.»

⁶Og Jesus gjekk med dei. Men då han ikkje hadde langt att til huset, sende offiseren nokre av venene sine til han med bod: «Herre, gjer deg ikkje meir bry! Eg er ikkje verd at du kjem inn under mitt tak

⁷— difor heldt eg meg heller ikkje verdig til å koma til deg. Men sei berre eit ord, så blir tenesteguten min lækt.

⁸For eg må sjølv lyda dei som er over meg, og eg har soldatar under meg. Seier eg til ein av dei: ‘Gå!’ så går han, og til ein annan: ‘Kom!’ så kjem han, og til tenaren min: ‘Gjer dette!’ så gjer han det.»

⁹Då Jesus høyrde det, undra han seg. Han vende seg til folket som følgde han, og sa: «Det seier eg dykk: Ikkje eingong i Israel har eg funne ei slik tru.»

¹⁰Då dei som var utsende, kom heim att, fann dei tenaren frisk.

¹¹Kort tid etter gav Jesus seg i veg til ein by som heiter Nain. Læresveinane og mykje folk var med han.

¹²Då han nærma seg byporten, vart ein død boren til grava. Han var einaste sonen til mor si, og ho var enkje. Mykje folk frå byen var med henne.

¹³[62] Då Herren såg enkja, fekk han inderleg medkjensle med henne og sa: «Gråt ikkje!»

¹⁴Han gjekk borttil og la handa på båra. Då stansa dei som bar. Så sa han: «Du unge mann, eg seier deg: Stå opp!»

¹⁵Då sette den døde seg opp og tok til å tala, og Jesus gav han til mor hans.

¹⁶Då vart alle fylte av ærefrykt; dei lova Gud og sa: «Ein stor profet har stige fram hos oss, og Gud har gjesta sitt folk.»

¹⁷[63] Dette ordet om han spreidde seg i heile Judea og landet omkring.

¹⁸Johannes fekk høyra om alt dette av læresveinane sine. Då kalla han to av dei til seg

¹⁹[64] og sende dei til Herren og bad dei spørja: «Er du den som skal koma, eller skal vi venta ein annan?»

²⁰Mennene kom då til Jesus og sa: «Døyparen Johannes sender oss til deg og spør: Er du den som skal koma, eller skal vi venta ein annan?»

²¹Nett då lækte Jesus mange for sjukdomar og plager og vonde ånder, og han gav mange blinde synet.

²²Og han svara: «Gå og fortel Johannes kva de har sett og høyrt: Blinde ser, lamme går, spedalske blir reine, og døve høyrer, døde står opp, og evangeliet blir forkynt for fattige.

²³Og sæl er den som ikkje fell ifrå på grunn av meg.»

²⁴Då bodberarane frå Johannes var gått, tala Jesus til folket om Johannes: «Kva gjekk de ut i øydemarka for å sjå? Eit sivstrå som svaiar i vinden?

²⁵Nei! Kva gjekk de ut for å sjå? Ein mann kledd i fine klede? Dei som er staseleg kledde og lever i overflod, held til i slotta sine.

²⁶Men kva gjekk de ut for å sjå? Ein profet? Ja, eg seier dykk: meir enn ein profet!

²⁷Det er om han dette står skrive: Sjå, eg sender min bodberar føre deg, han skal rydda vegen for deg.

²⁸Eg seier dykk: Ingen av dei som er fødde av kvinner, er større enn Johannes. Men sjølv den minste i Guds rike er større enn han.

²⁹Alt folket, og tollarane med, lydde og gav Gud rett og lét seg døypa med Johannes-dåpen.

³⁰Men farisearane og dei lovkunnige viste Guds plan frå seg og lét seg ikkje døypa av han.

³¹Menneska i denne slekta, kva skal eg likna dei med? Kven er dei like?

³²Dei liknar born som sit på torget og ropar til kvarandre: ‘Vi spela på fløyte for dykk, men de ville ikkje dansa. Vi song klagesongar, men de ville ikkje gråta.’

³³For døyparen Johannes er komen, han et ikkje brød og drikk ikkje vin, og de seier: ‘Han har ei vond ånd i seg.’

³⁴Menneskesonen er komen, han både et og drikk, og de seier: ‘Sjå, for ein storetar og vindrikkar, ven med tollarar og syndarar!’

³⁵[65] Men Visdomen har fått rett, det stadfester alle borna hennar.»

³⁶Ein av farisearane bad Jesus eta hos seg. Og han gjekk inn i huset til farisearen og tok plass ved bordet.

³⁷[66] No var det ei kvinne der i byen som levde eit syndefullt liv. Då ho fekk vita at Jesus låg til bords hos farisearen, kom ho dit med ei alabastkrukke med dyr salve.

³⁸Ho vart ståande bak Jesus, nede ved føtene, og gret. Så tok ho til å fukta føtene hans med tårene og tørka dei med håret sitt. Ho kyste føtene hans og smurde dei med salven.

³⁹Då farisearen som hadde bede han heim, såg det, tenkte han med seg: «Var denne mannen ein profet, visste han kva slag kvinne det er som tek i han, at ho lever eit syndefullt liv.»

⁴⁰Då tok Jesus til orde og sa til farisearen: «Simon, eg har noko å seia deg.» «Tala, meister», svara han.

⁴¹[67] Jesus sa: «To menn stod i skuld til ein som lånte ut pengar. Den eine var skuldig fem hundre denarar, den andre femti.

⁴²Men då dei ikkje hadde noko å betala med, ettergav han dei begge skulda. Kven av dei vil halda mest av han?»

⁴³«Den han ettergav mest, tenkjer eg», svara Simon. «Du har rett», sa Jesus.

⁴⁴Så vende han seg til kvinna og sa til Simon: «Ser du denne kvinna? Eg kom inn i ditt hus; du gav meg ikkje vatn til føtene mine, men ho fukta dei med tårer og tørka dei med håret sitt.

⁴⁵Du helsa meg ikkje velkomen med eit kyss, men ho har ikkje halde opp med å kyssa føtene mine heilt frå eg kom inn.

⁴⁶[68] Du salva ikkje hovudet mitt med olje, men ho smurde føtene mine med velluktande salve.

⁴⁷[69] Difor seier eg deg: Dei mange syndene hennar er tilgjevne, difor har ho vist stor kjærleik. Men den som får tilgjeve lite, elskar lite.»

⁴⁸Så sa han til kvinna: «Syndene dine er tilgjevne.»

⁴⁹Då tok dei andre gjestene til å tenkja med seg: «Kven er han, som jamvel tilgjev synder?»

⁵⁰Men Jesus sa til kvinna: «Trua di har frelst deg. Gå i fred!»