Read nynorsk 2011 Apostelgjerningane 20 Bible Online

Apostelgjerningane 20 - nynorsk 2011 bible

Apostelgjerningane 20

¹Då ståket hadde stilna, sende Paulus bod etter læresveinane og sette mot i dei. Så bad han farvel og tok ut for å dra til Makedonia.

²På reisa gjennom desse bygdene tala han mykje og sette mot i dei òg. Han kom til Hellas,

³og der vart han verande i tre månader. Då han skulle segla derifrå og til Syria, fekk jødane til ei samansverjing mot han. Difor sette han seg føre å venda attende gjennom Makedonia.

⁴[100] Saman med han på ferda var Sopatros frå Berøa, son til Pyrros, Aristarkos og Sekundus frå Tessalonika, Gaius frå Derbe, Timoteus, og frå Asia Tykikos og Trofimos.

⁵Desse fór føre og venta på oss i Troas.

⁶[101] Vi andre segla ut frå Filippi straks etter høgtida med usyra brød, og fem dagar etter møtte vi dei i Troas. Der vart vi verande ei veke.

⁷[102] Første dagen i veka var vi samla for å bryta brødet. Paulus tala til dei, og han heldt på heilt til midnatt, sidan han skulle reisa dagen etter.

⁸Det var mange lamper i den salen ovanpå der vi var samla.

⁹Ein ung gut som heitte Evtykos, sat i vindauget. Då Paulus tala så lenge, fall han i djup søvn og datt ut gjennom vindauget frå tredje høgda. Han var død då dei tok han opp.

¹⁰Men Paulus gjekk ned, bøygde seg over han, slo armane kring han og sa: «Ver ikkje redde! Det er liv i han.»

¹¹Så gjekk han opp att, braut brødet og åt, og tala endå lenge, heilt til det lysna. Då drog han av stad.

¹²Dei leidde guten heim i live, og det var til useieleg trøyst for dei.

¹³Vi gjekk i førevegen om bord i skipet og segla til Assos. Paulus hadde sagt frå at vi skulle ta han med der, for sjølv ville han gå til fots.

¹⁴Då han møtte oss i Assos, tok vi han om bord og fór så til Mityléne.

¹⁵Dagen etter segla vi derifrå og kom på høgd med Kios. Andre dagen heldt vi fram til Samos, og dagen deretter nådde vi Miletos.

¹⁶For Paulus hadde sett seg føre å segla utanom Efesos, så han ikkje skulle bli hefta i Asia. Han skunda på for å nå fram til Jerusalem til pinsedagen, om det var råd.

¹⁷Frå Miletos sende han bod til Efesos og kalla til seg dei eldste i forsamlinga.

¹⁸Og då dei kom, tala han til dei: «De veit korleis eg har levd all den tid eg har vore saman med dykk, frå den første dagen eg sette foten i Asia.

¹⁹Eg har tent Herren audmjukt og med tårer i alle dei prøvingar som jødane har ført over meg med dei vonde planane sine.

²⁰De veit at eg ikkje har halde att noko av det som kunne gagna dykk, men eg har forkynt for dykk og undervist dykk både ute blant folket og i heimane.

²¹Eg har vitna for både jødar og grekarar om omvendinga til Gud og trua på vår Herre Jesus.

²²Og no fer eg til Jerusalem, bunden av Anden. Kva som skal møta meg der, veit eg ikkje.

²³Eg veit berre at Den heilage ande vitnar for meg i by etter by at det ventar meg lenkjer og forfølging.

²⁴Men for meg er ikkje liv eller død verdt å snakka om, berre eg kan fullføra løpet og den tenesta eg fekk av Herren Jesus: å vitna om evangeliet om Guds nåde.

²⁵Og no veit eg at de aldri meir skal sjå andletet mitt, alle de som eg har vore saman med og forkynt Riket for.

²⁶[103] Difor vitnar eg for dykk på denne dagen at eg er utan skuld om nokon taper sitt liv,

²⁷for ikkje på nokon måte har eg forsømt å forkynna heile Guds plan og vilje.

²⁸[104] Ta vare på dykk sjølve og på heile den flokken som Den heilage ande har sett dykk til å vera tilsynsmenn for! Ver hyrdingar for Guds forsamling, som han vann med sitt eige blod.

²⁹For eg veit at når eg er borte, vil det koma inn iblant dykk grådige ulvar som ikkje sparer flokken.

³⁰Og mellom dykk sjølve skal det stå fram menn som fer med falsk lære og vil lokka læresveinane med seg.

³¹Så vak då, og kom i hug at eg i tre år, natt og dag, med tårer i auga, ikkje heldt opp med å rettleia kvar einaste ein.

³²Og no gjev eg dykk over til Gud og hans nådeord, som har kraft til å byggja opp og gje dykk arv saman med alle dei som er helga.

³³Eg har aldri trakta etter sølv eller gull eller klede frå noko menneske.

³⁴De veit sjølve at desse hendene har sørgt for det vi trong, både eg og dei som var med meg.

³⁵Alltid har eg vist dykk at vi må arbeida slik, så vi kan ta oss av dei veike. Lat oss minnast Herren Jesu ord: ‘Det er sælare å gje enn å få.’»

³⁶Då han hadde sagt dette, bøygde han kne saman med dei alle og bad.

³⁷Då brast dei alle i gråt, og dei fall Paulus om halsen og kyste han.

³⁸Det som gav dei mest sorg, var det han hadde sagt om at dei aldri meir skulle sjå han att. Så følgde dei han til skipet.