Read nynorsk 2011 Apostelgjerningane 24 Bible Online

Apostelgjerningane 24 - nynorsk 2011 bible

Apostelgjerningane 24

¹Fem dagar etter kom øvstepresten Ananias dit saman med nokre av dei eldste og ein sakførar som heitte Tertullus. Dei skulle leggja skuldinga mot Paulus fram for landshovdingen.

²Paulus vart henta, og Tertullus tok til med skuldinga: «Takka vere deg, vørde Feliks, er det ro og fred alle stader, og dette folket har fått betre kår på grunn av ditt kloke styre.

³I djup takksemd tek vi imot dette, alltid og alle stader.

⁴Men for å ikkje hefta deg lenge bed eg om at du, velvillig som du er, vil høyra på oss ei lita stund.

⁵[124] Det har vist seg at denne mannen er ein rein pest. Han skaper uro mellom alle jødar i heile verda og er førar for nasarearsekta.

⁶[125] Han har til og med freista å vanhelga tempelet, og det var der vi greip han. {{Vi ville dømma han etter lova vår,

⁷men då kom kommandanten Lysias til, tok han med vald og makt ut av hendene våre og førte han bort.

⁸Dei som klaga på han, fekk høyra at dei skulle gå til deg.}} No kan du sjølv forhøyra han om alt dette, så får du greie på kva det er vi klagar han for.»

⁹Jødane støtta han og sa at såleis var det.

¹⁰Då gav landshovdingen eit teikn til Paulus, som tok ordet og sa: «Eg veit at du har vore dommar for dette folket i mange år. Difor er det med frimod eg forsvarar meg.

¹¹Du kan lett få stadfest at det ikkje er meir enn tolv dagar sidan eg reiste opp til Jerusalem for å tilbe.

¹²Og ingen har sett meg diskutera med nokon eller eggja opp folk, verken i tempelet eller i synagogane eller nokon annan stad i byen.

¹³Dei kan heller ikkje prova det dei no klagar meg for.

¹⁴Men det vedgår eg: Eg dyrkar våre fedrars Gud gjennom å følgja Vegen, som dei kallar ei sektlære. For eg trur alt det som er skrive i lova og profetane,

¹⁵og eg har den same von til Gud som desse har: at rettferdige og urettferdige ein gong skal stå opp frå dei døde.

¹⁶Difor legg eg vinn på alltid å ha eit reint samvit for Gud og menneske.

¹⁷[126] Etter mange år kom eg for å gje ei gåve til dei fattige i folket mitt og for å ofra.

¹⁸Då var det dei fann meg i tempelet, der eg hadde late meg reinsa. Eg samla ikkje folk om meg og laga ikkje uro.

¹⁹Men nokre jødar frå Asia såg meg, og det var dei som burde ha møtt fram for deg og kome med skuldingar, om dei hadde hatt nokon.

²⁰Eller så bør dei som står her, sjølve seia kva dei fann meg skuldig i då eg stod for Rådet.

²¹Det kan vel ikkje berre vera for det eine ordet eg ropa ut då eg stod framfor dei: ‘Det er for oppstoda frå dei døde eg står for retten her i dag.’»

²²[127] Feliks hadde god kjennskap til Vegen. Han utsette saka og sa: «Når kommandanten Lysias kjem, skal eg ta saka opp til doms.»

²³Så gav han offiseren påbod om at Paulus skulle haldast i mild varetekt, og at ingen av hans eigne måtte hindrast i å vera han til hjelp.

²⁴[128] Nokre dagar seinare kom Feliks, i lag med Drusilla, kona si, som var jøde. Han sende bod etter Paulus og høyrde på medan han tala om trua på Jesus Kristus.

²⁵Men då han tala om rettferd og sjølvdisiplin og om dommen som skal koma, vart Feliks skremd og sa: «Det er nok for i dag. Gå no! Når eg får tid, skal eg kalla deg hit att.»

²⁶Feliks gjorde seg òg håp om å få pengar av Paulus. Difor sende han gong på gong bod etter han og samtala med han.

²⁷[129] Så gjekk det to år, og Feliks fekk Porkius Festus til ettermann. Men Feliks ville gjerne vinna velvilje hos jødane og lét Paulus sitja i fengsel.