Read nynorsk 2011 Apostelgjerningane 4 Bible Online

Apostelgjerningane 4 - nynorsk 2011 bible

Apostelgjerningane 4

¹[17] Medan dei tala til folket, kom brått prestane bort til dei saman med saddukearane og sjefen for tempelvakta.

²Dei var harme fordi dei underviste folket og forkynte oppstoda frå dei døde ved Jesus.

³Dei la hand på dei og sette dei i fengsel til dagen etter, for det var alt kveld.

⁴Men mange av dei som hadde høyrt bodskapen, kom til tru; talet på menn var no om lag fem tusen.

⁵[18] Dagen etter kom dei jødiske rådsherrane, dei eldste og dei skriftlærde saman i Jerusalem.

⁶[19] Også øvstepresten Annas var der, like eins Kaifas, Johannes og Aleksander og alle dei andre som var av same slekt som øvsteprestane.

⁷Dei lét apostlane førast fram og spurde dei: «Med kva kraft og i kva namn gjorde de dette?»

⁸Då vart Peter fylt av Den heilage ande og svara: «Rådsherrar og eldste i folket!

⁹Når vi i dag blir forhøyrde for ei velgjerning mot ein sjuk mann, og de spør korleis han vart lækt,

¹⁰då skal de alle og heile Israelsfolket vita dette: Når denne mannen står frisk framfor dykk, er det ved namnet til Jesus Kristus, nasarearen, han som de krossfeste, men som Gud reiste opp frå dei døde.

¹¹Han er steinen som vart vraka av dykk bygningsmenn, men som har vorte hjørnestein.

¹²Det er ikkje frelse i nokon annan, for under himmelen er det ikkje gjeve menneska noko anna namn som vi kan bli frelste ved.»

¹³Då dei såg kor frimodige Peter og Johannes var, og skjøna at dei var ulærde menn av folket, undra dei seg. Dei kjende dei att og visste at dei hadde vore i lag med Jesus.

¹⁴Og då dei såg mannen som var lækt, stå der saman med dei, hadde dei ikkje noko å leggja imot.

¹⁵Dei sende dei ut av rådssalen og samrådde seg med kvarandre:

¹⁶«Kva skal vi gjera med desse menneska? Det er klårt at dei har gjort eit under, det er kjent for alle som bur i Jerusalem, og det kan vi ikkje nekta for.

¹⁷Men dette må ikkje koma ut mellom folk. Difor vil vi truga dei, så dei ikkje talar til noko menneske meir i dette namnet.»

¹⁸Dei kalla dei inn att og baud dei slutta heilt med å forkynna og undervisa i Jesu namn.

¹⁹Men Peter og Johannes svara: «Døm sjølve om det er rett i Guds auge å lyda dykk meir enn han.

²⁰Vi kan ikkje anna enn tala om det vi har sett og høyrt.»

²¹Dei truga dei då endå meir, og lét dei så gå. For dei såg seg inga råd til å straffa dei, fordi alt folket lova Gud for det som hadde hendt.

²²For den mannen som hadde vorte lækt ved dette underet, var over førti år.

²³Då dei no var frie, gjekk dei til sine eigne og fortalde kva overprestane og dei eldste hadde sagt.

²⁴Då dei andre høyrde det, vende dei seg alle med ein og same hug i bøn til Gud og sa: «Herre, du som skapte himmelen og jorda og havet og alt som i dei er,

²⁵du tala ved Den heilage ande gjennom tenaren din, David, far vår, og lét han seia: Kvifor er folkeslag i opprør? Kvifor grundar folka på det som er fåfengt?

²⁶ Kongane på jorda reiser seg, fyrstane slår seg saman mot Herren og den han har salva.

²⁷Ja, i denne byen slo dei seg sanneleg saman mot Jesus, din heilage tenar, han som du salva. Både Herodes og Pontius Pilatus saman med heidningane og Israels folk —

²⁸alle har dei gjort det som du ved di hand og din vilje hadde fastsett.

²⁹Og no, Herre, hald auge med trugsmåla deira og lat tenarane dine tala ditt ord med frimod!

³⁰Rett ut di hand for å lækja og gjera teikn og under ved namnet til Jesus, din heilage tenar.»

³¹Då dei hadde bede, skalv staden der dei var samla, og dei vart alle fylte av Den heilage ande og tala Guds ord med frimod.

³²Alle dei truande var eitt i hjarte og sinn, og ingen rekna det han eigde som sitt eige; dei hadde alt i lag.

³³Med stor kraft bar apostlane fram vitnemålet om at Herren Jesus var stått opp, og stor nåde var over dei alle.

³⁴Ingen av dei leid naud, for dei som eigde jord eller hus, selde det og kom med pengane

³⁵og la dei ved føtene til apostlane. Sidan fekk kvar einskild tildelt det han trong.

³⁶[20] Josef, ein levitt frå Kypros, vart av apostlane kalla Barnabas, det tyder trøystarsonen.

³⁷Han eigde ein åker. Den selde han og kom med pengane og la dei ved føtene til apostlane.