Read nynorsk 2011 Apostelgjerningane 5 Bible Online

Apostelgjerningane 5 - nynorsk 2011 bible

Apostelgjerningane 5

¹Ein mann som heitte Ananias, og Saffira, kona hans, selde ein eigedom.

²Men han gøymde unna ein del av pengane, og kona visste om det. Så kom han med resten og la det ved føtene til apostlane.

³Då sa Peter: «Ananias, kvifor har Satan fylt hjartet ditt, så du laug for Den heilage ande og heldt att noko av det du fekk for jorda di?

⁴Var ho ikkje di så lenge du hadde henne? Og når du så hadde selt, rådde du ikkje sjølv over pengane? Kvifor lét du dette få rom i hjartet ditt? Det er ikkje menneske du har loge for, men Gud.»

⁵Då Ananias høyrde dette, fall han om og døydde. Og det kom redsle over alle som høyrde om det.

⁶Nokre unge menn kom og sveipte den døde. Så bar dei han ut og gravla han.

⁷Om lag tre timar seinare kom kona hans inn. Ho visste ikkje kva som hadde hendt.

⁸Peter spurde henne: «Sei meg, var dette alt de fekk for jorda?» «Ja», svara ho, «det var alt.»

⁹Då sa Peter til henne: «Korleis kunne de bli samde om å setja Herrens Ande på prøve? Høyr stega utanfor døra. Det er dei som har gravlagt mannen din. No skal dei bera deg ut.»

¹⁰Og straks fall ho om ved føtene hans og døydde. Dei unge mennene kom inn og fann henne død, og dei bar henne ut og gravla henne ved sida av mannen.

¹¹Og det kom stor otte over heile forsamlinga og alle som høyrde om det.

¹²Ved hendene til apostlane vart mange teikn og under gjorde i folket. Med eitt sinn heldt alle saman og møttest i Salomos søylehall.

¹³Ingen andre våga å slutta seg til dei, men folket sette dei høgt.

¹⁴Fleire og fleire trudde på Herren og vart lagde til flokken, både menn og kvinner i stort tal.

¹⁵Dei bar til og med sjuke ut på gatene og la dei på senger og bårer, så i det minste skuggen av Peter kunne falla på nokre av dei når han gjekk framom.

¹⁶Også frå byane kring Jerusalem kom det folk i stort tal. Dei bar med seg sjuke og slike som var plaga av ureine ånder, og alle vart lækte.

¹⁷Då greip øvstepresten inn, han og alle som heldt med han, det vil seia saddukearpartiet. Dei vart brennande harme,

¹⁸greip apostlane og kasta dei i byfengselet.

¹⁹Men ein engel frå Herren opna fengselsportane om natta, leidde dei ut og sa:

²⁰«Gå og still dykk opp på tempelplassen og forkynn for folket heile denne bodskapen om livet!»

²¹Fordi dei hadde høyrt desse orda, gjekk dei til tempelet utpå morgonsida, og der underviste dei. Samstundes kalla øvstepresten og mennene hans saman Rådet, heile eldsterådet i Israel, og sende bod til fengselet etter apostlane.

²²Men då vaktmennene kom dit, fann dei ikkje apostlane. Dei kom tilbake og melde:

²³«Vi fann fengselet forsvarleg stengt, og vaktene stod ved portane. Men då vi lét opp, fann vi ingen der inne.»

²⁴Denne meldinga gjorde overprestane og sjefen for tempelvakta rådville, og dei undra seg på kva dette kunne vera.

²⁵I det same kom det ein og fortalde: «Dei mennene de sette i fengsel, står no på tempelplassen og underviser folket.»

²⁶Sjefen for vakta og mennene hans drog då av stad og henta dei, men utan å bruka makt; dei var redde for å bli steina av folket.

²⁷Så tok dei apostlane med seg og stilte dei fram for Rådet. Og øvstepresten tok til å spørja dei ut:

²⁸«Forbaud vi dykk ikkje strengt å undervisa om dette namnet? Og no har de fylt heile Jerusalem med læra dykkar og vil leggja skulda for blodet til denne mannen over på oss.»

²⁹Men Peter og apostlane svara: «Ein skal lyda Gud meir enn menneske!

³⁰Våre fedrars Gud reiste opp Jesus, han som de hengde på eit tre og drap.

³¹Han har Gud lyft opp og sett ved si høgre hand som fyrste og frelsar, for at han kan gje Israel omvending og tilgjeving for syndene.

³²Om alt dette kan vi vitna, vi og Den heilage ande som Gud har gjeve dei som lyder han.»

³³Då dei høyrde dette, vart dei rasande og sette seg føre å drepa dei.

³⁴[21] Men ein farisear som heitte Gamaliel, ein lovlærar som heile folket sette høgt, reiste seg i Rådet, bad dei føra mennene ut ei lita stund

³⁵og sa: «Israelittar! Tenk dykk vel om før de gjer noko med desse mennene!

³⁶[22] For ei tid sidan stod Tevdas fram. Han gav seg ut for å vera noko stort, og om lag fire hundre menn slo lag med han. Men han vart drepen, og heile flokken av tilhengjarar løyste seg opp og vart borte.

³⁷[23] Etter han, på den tid det var folketeljing, kom galilearen Judas. Han drog med seg mykje folk, men han mista livet, og alle tilhengjarane hans vart spreidde.

³⁸Og no seier eg dykk: Hald dykk unna desse mennene! Lat dei gå! For dersom dette er menneskevilje og menneskeverk, blir det ingenting av det.

³⁹Men er det av Gud, kan de ikkje stansa dei. Det kunne visa seg at de strider mot Gud.» Dei følgde rådet hans

⁴⁰og kalla apostlane inn att. Dei lét dei piska, forbaud dei å tala i Jesu namn og lét dei så gå.

⁴¹Dei gjekk bort frå Rådet, glade fordi dei var rekna verdige til å lida vanære for Namnet skuld.

⁴²Men dei lét seg ikkje stansa. Både i tempelet og i heimane heldt dei dag etter dag fram med å undervisa og forkynna evangeliet om at Jesus er Messias.