Read nynorsk 2011 Apostelgjerningane 8 Bible Online

Apostelgjerningane 8 - nynorsk 2011 bible

Apostelgjerningane 8

¹Saulus var samd i drapet på Stefanus. Same dagen braut det ut ei hard forfølging mot forsamlinga i Jerusalem. Alle så nær som apostlane vart spreidde omkring i Judea og Samaria.

²Nokre fromme menn gravla Stefanus og heldt ei stor dødsklage over han.

³Men Saulus fór hardt fram mot forsamlinga. Han trengde seg inn i hus etter hus og drog ut både menn og kvinner og fekk dei sette i fengsel.

⁴Dei som var spreidde omkring, drog rundt og forkynte Ordet.

⁵Filip kom ned til hovudstaden i Samaria, og der forkynte han Kristus.

⁶Og alle som ein følgde godt med på det Filip sa når dei høyrde han og såg dei teikna han gjorde.

⁷For mange hadde ureine ånder i seg, og dei fór ut med høge skrik, og mange lamme og halte vart lækte.

⁸Det vart stor glede der i byen.

⁹Ein mann som heitte Simon, hadde fare med trolldom i byen og sett folket i Samaria i stor undring. Han gav seg ut for å vera noko stort.

¹⁰Alle var opptekne av han, og både små og store sa: «Han er den Guds kraft som kallast Den store.»

¹¹Dei slutta seg til han fordi han i lang tid hadde sett dei i undring med trolldomskunstene sine.

¹²Då dei begynte å tru Filip, som forkynte evangeliet om Guds rike og Jesu Kristi namn, lét dei seg døypa, både menn og kvinner.

¹³Simon kom òg til tru. Etter at han var døypt, heldt han seg stadig til Filip og undra seg over dei teikn og mektige gjerningar som han såg.

¹⁴Då apostlane i Jerusalem fekk høyra at Samaria hadde teke imot Guds ord, sende dei Peter og Johannes dit.

¹⁵Dei kom ned og bad for dei truande, at dei måtte få Den heilage ande.

¹⁶For Anden var endå ikkje komen over nokon av dei; dei var berre døypte til Herren Jesu namn.

¹⁷No la dei hendene på dei, og dei fekk Den heilage ande.

¹⁸Men då Simon såg at Anden vart gjeven når apostlane la hendene på dei, baud han dei pengar

¹⁹og sa: «Gjev meg òg denne makta, så den eg legg hendene på, kan få Den heilage ande!»

²⁰Men Peter sa til han: «Måtte pengane dine gå til grunne saman med deg, du som tenkte at du kunne kjøpa Guds gåve for pengar!

²¹Du har ingen lut eller del i dette, for hjartet ditt er ikkje rett i Guds auge.

²²Vend om frå denne vondskapen din, og be til Herren, så kanskje han vil tilgje deg at du ber slik ein tanke i hjartet ditt.

²³For eg ser at du er full av bitter galle og lenkja til vondskap.»

²⁴Då sa Simon: «De må be til Herren for meg, så ikkje noko av det de no har sagt, skal koma over meg.»

²⁵Etter at dei hadde bore fram vitnemålet sitt og tala Herrens ord, drog dei tilbake til Jerusalem, og på vegen forkynte dei evangeliet i mange av landsbyane i Samaria.

²⁶Ein engel frå Herren tala til Filip og sa: «Gjer deg ferdig og gå sørover på vegen som fører frå Jerusalem til Gaza.» Dette er ei aud strekning.

²⁷[36] Filip gjorde seg ferdig og tok ut. Då fekk han sjå ein etiopisk hoffmann, ein høg embetsmann som hadde tilsyn med skattkammeret hos Kandake, dronninga i Etiopia. No hadde han vore i Jerusalem for å tilbe.

²⁸Han var på veg heim og sat i vogna si og las frå profeten Jesaja.

²⁹Då sa Anden til Filip: «Gå bort og hald deg attmed den vogna.»

³⁰Filip sprang dit bort og høyrde at han las frå profeten Jesaja. «Skjønar du det du les?» spurde han.

³¹«Korleis kan eg vel det når ingen rettleier meg?» svara han. Og han bad Filip koma opp og setja seg ved sida av han.

³²Det stykket i Skrifta som han las, var dette: Lik ein sau dei fører til slakting, lik eit lam som teier når det blir klipt, lét han ikkje opp sin munn.

³³ Då han var fornedra, vart dommen over han bortteken. Kven kan fortelja om hans ætt? For livet hans er rykt bort frå jorda.

³⁴Hoffmannen sa då til Filip: «Sei meg, kven er det profeten talar om her? Er det om seg sjølv eller om ein annan?»

³⁵Då tok Filip til orde. Han begynte med dette skriftordet og forkynte evangeliet om Jesus for han.

³⁶Medan dei køyrde frametter vegen, kom dei til ein stad der det var vatn, og hoffmannen sa: «Sjå, her er vatn. Kva er til hinder for at eg blir døypt?»

³⁷[37] {{«Trur du av heile ditt hjarte, så kan det gjerast», sa Filip. «Eg trur at Jesus Kristus er Guds Son», svara han.}}

³⁸Så lét han vogna stansa, og dei steig ned i vatnet, både Filip og hoffmannen, og Filip døypte han.

³⁹Då dei steig opp av vatnet, rykte Herrens Ande Filip bort, og hoffmannen såg han ikkje meir. Han fór glad sin veg.

⁴⁰[38] Men Filip fekk dei sjå att i Asjdod, og han forkynte evangeliet i alle byane han drog igjennom, heilt til Cæsarea.