Read nynorsk 2011 Romarane 9 Bible Online

Romarane 9 - nynorsk 2011 bible

Romarane 9

¹Eg talar sanning i Kristus; eg lyg ikkje! Samvitet mitt stadfester det i Den heilage ande.

²Eg ber på ei stor sorg og ei stadig liding i hjartet.

³[21] For eg skulle ønskja at eg sjølv var forbanna og skild frå Kristus, berre det kunne hjelpa mine sysken som er av same folket som eg.

⁴Dei er israelittar; dei har retten til å vera Guds born, og herlegdomen, paktene, lova, tempeltenesta og lovnadene er deira.

⁵[22] Dei har fedrane, og frå dei stammar òg Kristus, han som er Gud over alt, velsigna i all æve. Amen.

⁶Det er ikkje slik at Guds ord har slege feil. For ikkje alle som er av Israels ætt, høyrer Israel til,

⁷og ikkje alle som nedstammar frå Abraham, er Abrahams born. For det står: Gjennom Isak skal du få ei ætt som skal kallast di.

⁸Det vil seia: Det er ikkje dei som er borna hans av kjøt og blod, som er Guds born. Nei, dei som er born ut frå lovnaden, reknar han som Abrahams ætt.

⁹For dette er eit lovnadsord: Eg kjem tilbake til deg når tida er inne, og då skal Sara ha ein son.

¹⁰Og ikkje berre det — også Rebekka fekk to søner med éin mann, Isak, stamfaren vår.

¹¹11–12 Før dei var fødde, då dei verken hadde gjort godt eller vondt, sa Gud til henne: Den eldste skal tena den yngste. Guds plan og utveljing skulle stå fast og er ikkje avhengig av menneskegjerningar, men berre av han som kallar.

¹³For det står skrive: Jakob elska eg, men Esau hadde eg uvilje mot.

¹⁴Kva skal vi seia til dette? Er Gud urettferdig? Langt ifrå!

¹⁵For til Moses seier han: Eg vil miskunna meg over den eg vil, og ynkast over den eg vil.

¹⁶Så står det ikkje til den som vil, og ikkje til den som strevar, men til Gud som miskunnar seg.

¹⁷For Skrifta seier til farao: Når eg lét deg stiga fram, var det fordi eg ville visa mi makt på deg, og for at namnet mitt skal bli forkynt over heile jorda.

¹⁸Det viser at han gjer miskunn mot den han vil, og forherdar den han vil.

¹⁹No vil du vel seia: «Kva har han då å klaga oss for? Kven kan stå imot hans vilje?»

²⁰Men kven er du, menneske, som tek til motmæle mot Gud? Kan verket seia til handverkaren: «Kvifor laga du meg slik?»

²¹Eller har ikkje pottemakaren makt over leira, så han av same leirklumpen kan laga ei krukke til fint bruk og ei anna til simplare bruk?

²²Og endå Gud ville visa sin vreide og kunngjera si makt, har han med stort tolmod bore over med dei krukkene som var under vreiden og laga for å gå til grunne.

²³Han gjorde det for å kunngjera kor rik hans herlegdom er for dei som han ville visa miskunn, dei som han på førehand hadde gjort ferdige til herlegdom.

²⁴Oss òg har han kalla til å vera slike krukker, ikkje berre mellom jødane, men mellom heidningane òg.

²⁵Som han seier hos Hosea: Dei som ikkje var mitt folk, vil eg kalla mitt folk, og henne som eg ikkje elska, vil eg kalla den som eg elskar.

²⁶ Der det før vart sagt til dei: «De er ikkje mitt folk», der skal dei kallast borna til den levande Gud.

²⁷Og Jesaja ropar ut over Israel: Om Israelsborna var så talrike som havsens sand, skal berre ein rest bli frelst.

²⁸ For i hast skal Herren sluttføra sin rekneskap på jorda.

²⁹[23] Og som Jesaja før har sagt: Hadde ikkje Herren over hærskarane late nokon av vår ætt leva, då var vi som Sodoma, då likna vi Gomorra.

³⁰Kva skal vi då seia? Jau, heidningane som ikkje jaga etter å få rettferd, dei har vunne rettferd, det vil seia: rettferda av tru.

³¹Men Israel, som jaga etter lova for å vinna rettferd, dei nådde ikkje fram.

³²Kvifor ikkje? Fordi dei heldt seg til gjerningar og ikkje til tru. Dei støytte seg på støytesteinen,

³³som det står skrive: Sjå, på Sion legg eg ein støytestein og eit berg til fall. Men den som trur på han, skal ikkje bli til skamme.