Read nynorsk 2011 1. Korintar 12 Bible Online

1. Korintar 12 - nynorsk 2011 bible

1. Korintar 12

¹Når det gjeld Andens gåver, sysken, vil eg ikkje at de skal vera utan kunnskap.

²De veit at då de var heidningar, vart de viljelaust dregne med til dei stumme avgudane.

³Difor kunngjer eg dykk at ingen som talar i Guds Ande, seier: «Forbanna vere Jesus!» Og ingen kan seia: «Jesus er Herre!» utan i Den heilage ande.

⁴Nådegåvene er ulike, men Anden er den same.

⁵Tenestene er ulike, men Herren er den same.

⁶Dei kraftige verknadene er ulike, men Gud er den same, han som er verksam og gjer alt i alle.

⁷Hos kvar einskild openberrar Anden seg slik at det tener til det gode.

⁸For ved Anden blir det gjeve den eine å forkynna visdom, den andre å forkynna kunnskap ved den same Anden.

⁹Éin får ei særskild tru ved den same Anden, ein annan nådegåver til å lækja ved den eine Anden.

¹⁰Éin får gåva å gjera mektige gjerningar, éin å tala profetisk, ein annan å prøva ånder. Éin får gåva å tala ulike tunger, ein annan får tyding av tungene.

¹¹Alt dette er eit verk av den eine og same Anden, som deler ut sine gåver til kvar einskild som han vil.

¹²For liksom kroppen er éin, endå han har mange lemer, er alle lemene éin kropp, endå dei er mange. Slik er det med Kristus òg.

¹³For med éin Ande vart vi alle døypte til å vera éin kropp, anten vi er jødar eller grekarar, slavar eller frie, og alle fekk vi éin Ande å drikka.

¹⁴For kroppen er heller ikkje éin lem, men mange.

¹⁵Om foten ville seia: «Fordi eg ikkje er hand, høyrer eg ikkje med til kroppen», så høyrer han like fullt med til kroppen.

¹⁶Og om øyret ville seia: «Fordi eg ikkje er auge, høyrer eg ikkje med til kroppen», så høyrer det like fullt med til kroppen.

¹⁷Om heile kroppen var auge, kvar vart det då av høyrsla? Om alt var høyrsle, kvar vart det då av luktesansen?

¹⁸Men no har Gud gjeve kvar einskild lem sin plass på kroppen, så som han ville det.

¹⁹Om dei alle var éin lem, kvar vart det då av kroppen?

²⁰Men no er det mange lemer, men berre éin kropp.

²¹Auget kan ikkje seia til handa: «Eg treng deg ikkje», eller hovudet til føtene: «Eg har ikkje bruk for dykk».

²²Tvert imot! Dei lemene på kroppen som synest vera veikast, kan vi ikkje vera utan.

²³Og dei lemene på kroppen som vi tykkjer er verde mindre ære, dei viser vi heller større ære, og dei lemene som vi kjenner skam ved, kler vi endå meir sømeleg;

²⁴dei andre lemene treng det ikkje. Men Gud har sett kroppen saman slik at det som manglar ære, heller får større ære,

²⁵så det ikkje skal vera strid i kroppen, men at lemene skal ha same omsorg for kvarandre.

²⁶For om ein lem lid, så lid alle dei andre med. Og om ein lem blir æra, gleder alle dei andre seg.

²⁷Men de er Kristi kropp, og kvar av dykk ein lem på han.

²⁸I kyrkja har Gud for det første sett nokre til apostlar, for det andre profetar, for det tredje lærarar, deretter gåva å gjera mektige gjerningar, deretter nådegåver til å lækja, til å hjelpa, til å leia og til å tala i ulike tunger.

²⁹Er vel alle apostlar? Er alle profetar? Er alle lærarar? Gjer alle mektige gjerningar?

³⁰Har alle nådegåver til å lækja? Talar alle i tunger? Kan alle tyda tungene?

³¹Men ver ivrige etter å få dei største nådegåvene! Og endå vil eg visa dykk ein betre veg: