Read nynorsk 2011 1. Korintar 14 Bible Online

1. Korintar 14 - nynorsk 2011 bible

1. Korintar 14

¹Jag etter kjærleiken, strev etter åndsgåvene og mest etter å tala profetisk.

²For den som talar i tunger, talar ikkje for menneske, men for Gud. Ingen skjønar han, for han talar løyndomar ved Anden.

³Men den som talar profetisk, talar for menneske til oppbygging, formaning og trøyst.

⁴Den som talar i tunger, oppbyggjer seg sjølv, men den som talar profetisk, byggjer opp forsamlinga.

⁵Eg skulle ønskja at de alle tala i tunger, men endå meir at de tala profetisk. For den som talar profetisk, er større enn den som talar i tunger, om han då ikkje tyder det han seier, så forsamlinga kan bli oppbygd.

⁶Set no, sysken, at eg kjem til dykk og talar i tunger. Kva nytte har de av det, når eg verken gjev dykk openberring eller kunnskap, profetord eller lære?

⁷På same måten er det med livlause ting som gjev lyd, anten det er ei fløyte eller ei harpe. Om det ikkje er skilnad på tonane deira, korleis kan ein då oppfatta kva som blir spela?

⁸Og om trompeten gjev eit utydeleg signal, kven rustar seg då til krig?

⁹Slik er det med dykk òg: Bruker de ikkje tunga til å tala tydelege ord, korleis kan ein då oppfatta det som blir sagt? Då talar de berre ut i lufta.

¹⁰Same kor mange språk det finst i verda, har alle si meining.

¹¹Kjenner eg ikkje språket, blir eg ein framand for den som talar, og den som talar, blir ein framand for meg.

¹²På same måten er det med dykk: Når de er så ivrige etter åndsgåvene, så søk å bli rike på gåver som byggjer opp forsamlinga!

¹³Difor skal den som talar i tunger, be om at han må kunna tyda det.

¹⁴For om eg bed i tunger, så bed mi ånd, men forstanden min har ikkje nytte av det.

¹⁵Kva så? Eg vil be med ånda, men eg vil òg be med forstanden. Eg vil lovsyngja med ånda, men eg vil òg lovsyngja med forstanden.

¹⁶[43] For om du lovar Gud i ånda, korleis kan då ein som er til stades og ikkje skjønar dette, seia «amen» til di takkebøn? Han veit ikkje kva du seier.

¹⁷Du held nok ei god takkebøn, men ingen annan blir oppbygd av det.

¹⁸Eg takkar Gud for at eg talar meir i tunger enn nokon av dykk.

¹⁹Men når forsamlinga er samla, vil eg heller tala fem ord med forstanden så eg kan læra andre noko, enn tusenvis av ord i tunger.

²⁰Mine sysken, ver ikkje born når det gjeld forstand! I vondskap skal de vera born, men i forstand skal de vera fullvaksne.

²¹Det står skrive i lova: Gjennom folk med andre tungemål og med andre språk på leppene skal eg tala til dette folket, men endå vil dei ikkje høyra på meg, seier Herren.

²²Så er tungetalen eit teikn, ikkje for dei truande, men for dei som ikkje trur. Men profettalen er eit teikn, ikkje for dei som ikkje trur, men for dei truande.

²³Om no heile forsamlinga kjem og er samla og alle talar i tunger, og det kjem inn utanforståande eller menneske som ikkje trur, vil dei ikkje då seia at de har gått frå vitet?

²⁴Men om alle talar profetisk og det kjem inn ein utanforståande eller ein som ikkje trur, då vil han kjenna seg skulda av alle, ja, dømd av alle.

²⁵Dei løynde tankane i hjartet hans kjem for dagen, og han vil kasta seg ned med andletet mot jorda, tilbe Gud og ropa ut: Gud er sanneleg midt imellom dykk!

²⁶Kva inneber så dette, sysken? Når de kjem saman, har kvar av dykk noko å gje. Den eine har ein salme, den andre eit ord til lærdom, ein har ei openberring, ein har tungetale, og ein annan har tydinga. Men lat alt tena til oppbygging!

²⁷Talar nokon i tunger, skal det ikkje vera meir enn to eller høgst tre om gongen. De skal tala éin om gongen, og éin må tyda.

²⁸Er det ingen som kan tyda, skal den som talar i tunger, teia i forsamlinga. Han kan tala for seg sjølv og for Gud.

²⁹Lat to eller tre tala profetisk, og lat dei andre prøva det som blir sagt.

³⁰Men får ein annan ei openberring medan han sit der, skal den første teia.

³¹For de kan alle tala profetisk, men berre ein om gongen, så alle kan læra og alle få nytt mot.

³²Profetar kan styra dei profetiske åndene dei har.

³³For Gud er ikkje uordens Gud, men freds Gud. Liksom i alle forsamlingar av dei heilage

³⁴skal kvinnene teia når forsamlinga kjem saman. Dei har ikkje lov til å tala; dei skal underordna seg, som òg lova seier.

³⁵Men er det noko dei vil læra, så lat dei spørja mennene sine heime. For det sømer seg ikkje for ei kvinne å tala i forsamlinga.

³⁶Var det kanskje frå dykk Guds ord gjekk ut? Er det berre til dykk ordet er kome?

³⁷Om nokon meiner seg å vera profet eller ha åndsgåver, så må han skjøna at det eg skriv til dykk, er eit Herrens bod.

³⁸[44] Den som ikkje godtek dette, blir sjølv ikkje godteken.

³⁹Difor, sysken: Ver ivrige etter å tala profetisk, og hindra ingen i å tala i tunger.

⁴⁰Men lat alt gå sømeleg og ordentleg føre seg!