Read nynorsk 2011 Hebrearane 10 Bible Online

Hebrearane 10 - nynorsk 2011 bible

Hebrearane 10

¹Lova inneheld berre ein skugge av alt det gode som skulle koma, ikkje det sanne biletet av tinga. Kvart år blir det bore fram offer som alltid er dei same, men med dei maktar ikkje lova å gjera dei som ofrar, fullkomne.

²Elles hadde dei vel halde opp med å ofra? For hadde dei som er med i gudstenesta, vorte reinsa éin gong for alle, hadde dei ikkje lenger vore medvitne om synd.

³Men offera er kvart år ei påminning om synd.

⁴For blod frå oksar og bukkar kan umogleg ta bort synder.

⁵Difor seier Kristus når han stig inn i verda: Slaktoffer og offergåve ville du ikkje ha, men ein kropp laga du til meg;

⁶ brennoffer og syndoffer hadde du inga glede i.

⁷ Då sa eg: Sjå, her kjem eg for å gjera din vilje, Gud. I bokrullen er det skrive om meg.

⁸[19] Først seier han: Slaktoffer og offergåver, brennoffer og syndoffer ville du ikkje ha og hadde du ikkje glede i, endå det er slike offer som blir borne fram etter lova.

⁹Deretter seier han: Sjå, her kjem eg for å gjera din vilje. Han opphevar det første så han kan setja det andre i verk.

¹⁰På grunn av denne viljen er vi helga ved at Jesu Kristi kropp vart boren fram som offer éin gong for alle.

¹¹Alle prestar står dagleg og gjer teneste og ber gong på gong fram dei same offer, som aldri kan ta bort synder.

¹²Men Jesus har for alltid bore fram eit einaste offer for synder og sett seg ved Guds høgre hand.

¹³No ventar han berre på at fiendane hans skal leggjast ned som skammel for føtene hans.

¹⁴For med ei einaste offergåve har han for alltid gjort dei som blir helga, fullkomne.

¹⁵Den heilage ande vitnar òg for oss om dette. For først seier han:

¹⁶ Dette er pakta eg vil gjera med dei i dagar som kjem, seier Herren: Eg vil leggja mine bod i hjartet deira og skriva dei i sinnet deira.

¹⁷Og så: Eg vil ikkje lenger hugsa syndene deira og all uretten deira.

¹⁸Men der syndene er tilgjevne, trengst det ikkje lenger noko offer for synd.

¹⁹Så har vi då, sysken, frimod ved Jesu blod til å gå inn i heilagdomen,

²⁰[20] dit han har innvigd ein ny og levande veg for oss gjennom forhenget, som er kroppen hans.

²¹Og sidan vi har ein så stor prest over Guds hus,

²²så lat oss stiga fram med ærleg hjarte og full visse i trua, med hjartet reinsa for vondt samvit og kroppen bada i reint vatn.

²³Lat oss halda urokkeleg fast på vedkjenninga av vona, for han som gav lovnaden, er trufast.

²⁴Og lat oss ha omtanke for kvarandre, så vi oppgløder kvarandre til kjærleik og gode gjerningar.

²⁵Lat oss ikkje halda oss borte når forsamlinga vår kjem saman, som nokre har for vane, men lat oss setja mot i kvarandre, og det så mykje meir som de ser at dagen nærmar seg.

²⁶Held vi fram med å synda med vitende og vilje etter at vi har lært sanninga å kjenna, då finst det ikkje lenger noko offer for synder.

²⁷Frykteleg er det vi då har i vente: Dommen og Guds brennande iver skal fortæra dei som står han imot.

²⁸Den som vrakar Moselova, får ikkje miskunn, men må døy etter to eller tre manns vitnemål.

²⁹Kor mykje strengare straff synest de ikkje den fortener som har trødd Guds Son under fot, vanhelga paktblodet som han sjølv vart helga med, og spotta nådens Ande?

³⁰For vi kjenner han som har sagt: «Straffa høyrer meg til, eg skal gjengjelda.» Og vidare: «Herren skal dømma folket sitt.»

³¹Det er frykteleg å falla i hendene på den levande Gud!

³²Men tenk no tilbake på den første tida, den gongen de vart opplyste og sidan heldt ut i dei lidingane de måtte strida med.

³³Snart vart de hånte og plaga for auga på folk, snart gjorde de sams sak med andre som måtte gå gjennom det same.

³⁴De leid med dei som sat i fengsel, og fann dykk med glede i at det de eigde, vart røva frå dykk. For de visste at de eig noko som er betre, og som varer.

³⁵Kast ikkje bort frimodet dykkar! For det gjev stor løn.

³⁶De treng tolmod, så de kan gjera Guds vilje og vinna det som er lova.

³⁷ For enno er det berre ei lita stund, så kjem han som skal koma, og han skal ikkje dryga.

³⁸ Min rettferdige skal leva ved tru; men dreg han seg unna, har mi sjel inga glede i han.

³⁹Men vi er ikkje av dei som dreg seg unna og går fortapt, men av dei som trur og bergar si sjel.