Read nynorsk 2011 1. Samuelsbok 25 Bible Online

1. Samuelsbok 25 - nynorsk 2011 bible

1. Samuelsbok 25

¹Samuel døydde, og heile Israel samla seg og heldt sørgjehøgtid over han. Dei gravla han i Rama, heimstaden hans. David braut opp og drog vidare, ned til Paran-ørkenen.

²[73] I Maon budde det ein mann som hadde buskapen sin i Karmel. Mannen var svært rik, han eigde tre tusen sauer og tusen geiter. Han heldt på å klippa sauene sine i Karmel.

³Mannen heitte Nabal og kona hans Abigajil. Ho var ei klok og vakker kvinne, men mannen var vrang og vond i all si ferd. Han var av Kaleb-slekta.

⁴Ute i ørkenen fekk David høyra at Nabal heldt på å klippa sauene sine.

⁵Då sende han ti unge menn av stad og sa til dei: «Dra opp til Karmel, gå til Nabal, hels han frå meg

⁶og sei: Til liv! Fred over deg, fred over ditt hus, fred over alt som er ditt.

⁷Eg har høyrt at du held på å klippa sauer. No har gjetarane dine vore saman med oss, og vi har aldri gjort dei noko vondt. Det har heller ikkje kome bort noko for dei så lenge dei har vore i Karmel.

⁸[74] Spør berre folka dine, så vil dei sjølve fortelja deg det. Ta vel imot mennene mine, for vi kjem hit på ein glededag. Gjev tenarane dine og David, son din, det du måtte ha for handa.»

⁹Då mennene til David kom til Nabal, tala dei til han med Davids ord. Så stod dei og venta.

¹⁰Men Nabal svara dei: «Kven er David? Kven er Isai-sonen? No om dagen er det så mange slavar som spring bort frå herrane sine.

¹¹Skulle eg ta brødet mitt og vatnet mitt og feet som eg har slakta til dei som klipper for meg, og gje det til folk som eg ikkje veit kvar kjem ifrå!»

¹²Då snudde mennene og gjekk sin veg. Dei kom tilbake og fortalde David alt som hadde hendt.

¹³Då sa han til mennene sine: «Spenn sverdet på dykk, alle mann!» Det gjorde dei, og David spente òg sverdet på seg. Om lag fire hundre mann følgde han opp, medan to hundre vart verande ved krigsutstyret.

¹⁴Ein av tenestegutane kom til Abigajil, kona til Nabal, og sa: «David sende nokre menn hit frå ørkenen med helsing til husbonden vår, men han skjelte dei ut.

¹⁵Desse mennene har vore venlege mot oss. Ingen av dei har gjort oss noko vondt, og det har ikkje kome bort noko for oss så lenge vi har vore saman med dei ute på marka.

¹⁶Dei har vore som ein mur omkring oss både natt og dag heile den tida vi heldt oss nær dei og gjette småfeet.

¹⁷Tenk no etter og finn ut kva du skal gjera. For ulukka heng over husbonden vår og heile hans hus. Men sjølv er han så vondsinna at ingen torer tala til han.»

¹⁸[75] Då tok Abigajil i ein fart to hundre brød, to skinnsekker med vin, fem tillaga saueskrottar, fem sea rista korn, hundre rosinkaker og to hundre fikenkaker og leste det på esla.

¹⁹Så sa ho til tenestegutane sine: «Dra i førevegen! Eg kjem snart etter.» Men til Nabal, mannen sin, sa ho ingen ting.

²⁰Då ho kom ridande på eselet sitt i livd av fjellet, støytte ho på David og mennene hans, som kom imot henne.

²¹Men David hadde sagt: «Til fånyttes har eg vakta alt det denne mannen eig, så det ikkje har kome bort noko for han i ørkenen. Han har lønt godt med vondt.

²²Måtte Gud la det gå meg ille både no og sidan om eg lèt ein einaste av mennene hans leva til det dagast i morgon.»

²³Med det same Abigajil fekk sjå David, sprang ho ned av eselet og bøygde seg til jorda for han.

²⁴Ho kasta seg ned for føtene hans og sa: «Det er eg åleine som har skulda, herre. Lat likevel tenestekvinna di få tala til deg, og høyr på det eg har å seia.

²⁵Bry deg ikkje om den vondsinna Nabal, herre. For som han heiter, slik er han. Nabal, ‘dåre’, heiter han, og full av dårskap er han. Eg, tenestekvinna di, har ikkje eingong sett dei mennene som du sende, herre.

²⁶Men så sant HERREN lever, og så sant du sjølv lever, herre: No har HERREN hindra deg i å ta deg sjølv til rette og bli opphav til blodbad. Måtte fiendane dine, som vil skada deg, herre, bli som Nabal.

²⁷Ta imot denne gåva som tenestekvinna di har teke med til deg, herre, og gjev henne til dei mennene som er med deg på ferdene dine.

²⁸Tilgjev at tenestekvinna di trengjer seg på. HERREN skal sanneleg gje deg ei ætt som står. For det er HERRENS krigar du fører, herre, og det skal ikkje finnast noko vondt hos deg så lenge du lever.

²⁹[76] Står nokon fram og forfølgjer deg og vil ta livet av deg, herre, skal livet ditt vera under HERREN din Guds vern. Men livet til fiendane dine skal han slengja bort som steinar frå slyngja.

³⁰Når HERREN gjev deg alt det gode han har lova, herre, og set deg til fyrste over Israel,

³¹då skal du ikkje kjenna deg utrygg eller ha vondt samvit, herre, over å ha spilt uskuldig blod og teke deg sjølv til rette. Men når HERREN gjer vel imot deg, kom då i hug tenestekvinna di, herre!»

³²Då sa David til Abigajil: «Velsigna er HERREN, Israels Gud, som har sendt deg til møtes med meg i dag!

³³Velsigna er din klokskap, og velsigna er du sjølv, som i dag har hindra meg i å føra blodskuld over meg og ta meg sjølv til rette!

³⁴Men så sant HERREN, Israels Gud, lever, han som har halde meg frå å gjera deg noko vondt: Hadde du ikkje vore så snar til å møta meg, ville ikkje Nabal hatt ein einaste mann att når det dagast i morgon.»

³⁵Så tok David imot dei gåvene ho hadde med til han, og sa til henne: «Dra heim i fred. Eg har høyrt di bøn, lyft ditt andlet!»

³⁶Då Abigajil kom heim att til Nabal, heldt han fest i huset, ein fest som hos ein konge. Nabal var lystig til sinns og hadde drukke mykje. Difor fortalde ho han ingenting før neste morgon.

³⁷Men om morgonen, då Nabal hadde sove rusen av seg, fortalde ho han alt saman. Då var det som om hjartet hans ville stogga, og han vart som ein stein.

³⁸Om lag ti dagar etter slo HERREN Nabal, og han døydde.

³⁹Då David fekk høyra at Nabal var død, sa han: «Velsigna er HERREN! Han har teke hemn over Nabal for den vanæra han førte over meg, og han har halde tenaren sin frå å gjera noko vondt. HERREN har late Nabals vondskap koma over hans eige hovud.» Så sende David bod til Abigajil og bad henne bli kona hans.

⁴⁰Davids menn kom til Abigajil i Karmel og bar fram ærendet sitt for henne: «David har sendt oss til deg, for han vil ha deg til kone», sa dei.

⁴¹Ho reiste seg, bøygde seg med andletet mot jorda og sa: «Her er tenestekvinna di; som ei slavekvinne skal eg vaska føtene på tenarane til herren min.»

⁴²Abigajil skunda seg å gjera seg i stand. Ho sette seg på eselet, og fem tenestejenter gjekk med henne. Så følgde ho sendemennene til David og vart kona hans.

⁴³David hadde òg gift seg med Ahinoam frå Jisreel. Begge vart dei konene hans.

⁴⁴Men Saul hadde gjeve Mikal, dotter si, som var gift med David, til Palti, son til Lajisj frå Gallim.