Read Boros Dusun KAJADIAN 29 Bible Online

KAJADIAN 29 - Boros Dusun bible

KAJADIAN 29

¹Yakub jung deui lumaku, kebat angkat ka tanah Wetan.

²Ti dinya jol ka hiji sumur, ayana di tengah tegal. Deukeut sumur aya domba tilu gunduk keur darepa, ngadago dibarere nginum. Ari sumurna ditutupan keneh ku batu gede.

³Upama domba geus karumpul kabeh, kakara diarinuman, batu panutup sumurna diangkat babarengan. Mun geus beres nginuman, batuna ditutupkeun deui kana urutna.

⁴Yakub terus uluk salam sarta saurna, ”Punten, dulur-dulur anu ti mana?” Dijarawab yen ti Haran.

⁵Yakub, ”Manawi kenal sareng Laban putra Nahor?” Dijarawab yen kenal.

⁶Yakub, ”Kumaha anjeunna damang?” Dijarawab, ”Damang. Tuh geuning Rahel putrana, ngagiringkeun domba ka dieu.”

⁷Saur Yakub, ”Siang keneh, can meujeuhna ngandangkeun. Ku naon teu enggal-enggal dibere nginum, sina nyaratuan deui?”

⁸Jawabna, ”Ngantos kumpul heula sadayana. Ayeuna mah can tiasa, margi batuna kedah diangkat babarengan, nembe tiasa nginuman.”

⁹Sabot Yakub sasauran, Rahel datang ngagiring domba ramana, kawantu Rahel oge kabagian kudu ngangon.

¹⁰Ana jol Rahel datang ngagiring domba anu emang Laban, Yakub buru-buru muru ka sumur, gulipak batuna digulingkeun, terus eta domba-domba disina ngarinum.

¹¹Ti dinya gabrug ngarangkul ka Rahel bari sumegruk.

¹²”Akang teh,” saurna, ”putra ti Ibu Rabeka, wargi tuang rama.” Deregdeg Rahel lumpat rek wawartos ka ramana.

¹³Sanggeus diwartosan yen aya Yakub putra rakana, Laban gura-giru mapagkeun. Gabrug ngarangkul bari nyiuman, terus Yakub dikaleng, dicandak ka bumi. Ti dinya Yakub cacarios ngunjukkeun sagala nu kaalaman.

¹⁴Saur Laban, ”Enya, hidep teh tunggal getih daging Ama.” Saterusna Yakub di pamanna geus meunang sabulan.

¹⁵Geus kitu saur Laban ka Yakub, ”Kumaha hidep teh, digawe teu dibayar pedah kulawarga keneh. Cik hidep menta sabaraha bayaran?”

¹⁶Ari Laban kagungan putra istri dua, Lea rakana, Rahel raina.

¹⁷Lea alus panonna, tapi Rahel mah awakna camperenik jeung rupana geulis.

¹⁸Yakub nu cinta ka Rahel ngawalon, ”Abdi seja babantu di Emang tujuh taun, asal dipaparin Rahel, putra Ama anu anom.”

¹⁹Saur Laban, ”Nya mending dika-aguskeun eta anak Ama teh, tinimbang ka nu sejen mah. Heug, hidep didieu bae jeung Ama.”

²⁰Digawe tujuh taun keur meunangkeun Rahel, karaosna ku Yakub mah ukur popoean bae, awahing ku cinta-cintana.

²¹Tutup anu tujuh taun, Yakub unjukan ka Laban, ”Abdi nagih perjangjian, putra Ama tikahkeun ka abdi, margi parantos seep waktosna.”

²²Prak Laban hajat, urang dinya kabeh diondang.

²³Tapi peutinganana, anu dianteurkeun ka Yakub teh lain Rahel, tapi Lea, seug salulut.

²⁴Lea ku Laban dibere emban saurang, ngaranna Silpa.

²⁵Isukna ku Yakub kakara katangen, sihoreng eta teh Lea. Yakub ngadesek ka Laban, ”Geuning kitu Ama mah, ngabobodo! Abdi ngawula teh hayang Rahel!”

²⁶Walon Laban, ”Di dieu mah teu lumrah adi dikawinkeun miheulaan lanceuk.

²⁷Sabar heula saminggu ieu nepi ka bubar hajat, kakara Rahel ku Ama diserenkeun. Tapi hidep kudu digawe di Ama tujuh taun deui.”

²⁸Yakub satuju. Sabubarna hajat kawinan, Rahel diserenkeun ka Yakub.

²⁹Rahel oge ku ramana dibere emban saurang, ngaranna Bilha.

³⁰Yakub jeung Rahel enggeus salulut, tur asihna ka Rahel leuwih ti batan ka Lea. Yakub ngawula ka Laban tujuh taun deui.

³¹PANGERAN uninga yen Lea teu dipikacinta. Seug ku Mantenna sina boga anak, sabalikna Rahel mah sina gabug.

³²Seug Lea kakandungan terus ngalahirkeun putra lalaki. Terus dingaranan Rubin, sabab saurna, ”PANGERAN geus ningali kasusah aing. Ayeuna mah salaki tangtu nyaaheun.”

³³Geus kitu kakandungan deui. Ana lahir putrana pameget, tuluy dingaranan Simeon, sabab saurna, ”PANGERAN maparin deui anak, uningaeun aing teu dipikacinta.”

³⁴Ngandung deui, ana lahir putrana pameget, seug dingaranan Lewi, sabab saurna, ”Ayeuna mah salaki tangtu layeut ka aing, da aing geus mere tilu anak.”

³⁵Ngandung deui, ana lahir putrana pameget, seug dingaranan Yuda, karana saurna, ”Aing muji sukur ka PANGERAN.” Ti dinya pet teu putraan deui.