Read Boros Dusun KAJADIAN 50 Bible Online

KAJADIAN 50 - Boros Dusun bible

KAJADIAN 50

¹Gabrug layon teh ku Yusup dirangkul, ditatangkeup ditangisan, rarayna digalentoran.

²Yusup marentahkeun tabib-tabib bawahanana, sina ngabalsem ramana.

³Lilana ngabalsem opat puluh poe, sakumaha biasana. Urang Mesir kabeh barela sungkawa meunang tujuh puluh poe.

⁴Sanggeus liwat mangsa sungkawa, Yusup ngalahir ka mantri-mantri raja, saurna, ”Pangunjukkeun ieu pisanggem ka raja:

⁵’Nalika pun bapa bade dug pupus, mundut supaya abdi sumpah yen bakal ngurebkeun layonna di makam kengingna ngadamel di tanah Kanaan. Ku margi kitu jisim abdi mugi diwidian mios nguburkeun pun bapa, upami parantos beres tangtos wangsul deui.’ ”

⁶Waler raja, ”Kami idin. Kurebkeun rama kang putra sakumaha pamundutna.”

⁷Yusup jengkar seja ngurebkeun ramana. Nu jarajap mangpirang-pirang lobana: mantri-mantri raja, para sesepuh karaton, para sesepuh nagara,

⁸wargi-wargina ku anjeun, raka-rakana jeung wargi-wargi ramana. Anu teu marilu jajap ngan barudakna anu laleutik keneh, ditinggalkeun di Gosen jeung ingon-ingon: embe, domba jeung sapi.

⁹Anu marilu ngiringkeun teh aya oge anu tarumpak kareta jeung kuda, jadi aleutan anu kacida gedena.

¹⁰Sanggeus narepi ka tempat pangirikan di Atad, wetaneun Walungan Yordan, ger careurik aluk-alukan lila pisan. Eta upacara bela sungkawa diayakeunana ku Yusup tujuh poe.

¹¹Urang Kanaan anu narenjo eta jelema-jelema maridangdam di Atad, ngaromong, ”Kacida hidmatna nya upacara bela sungkawa urang Mesir mah!” Ku sabab kitu eta tempat dingaranan Abel Misraim.

¹²Piwekas Yakub enggeus dilaksanakeun ku pala putrana.

¹³Layonna dibawa ka Kanaan, dikurebkeun di guha Makpela di wetaneun Mamre, urut lahan Epron urang Het, anu digaleuh ku Ibrahim keur tanah pakuburan.

¹⁴Tarapti ngurebkeun, Yusup mulih deui ka Mesir jeung raka-rakana kitu deui sakur nu ngariring jajap.

¹⁵Sapesna ditilar pupus, raka-raka Yusup ngaromong kieu, ”Kumaha mun Yusup tetep neuteuli? Kumaha lamun manehna ngabales kadengkian jeung kajahatan urang bareto?”

¹⁶Seug maranehna nitah jalma, titip omong pikeun Yusup, kieu, ”Tuang rama memeh pupus ngalahir kieu,

¹⁷’Bejakeun ka Yusup, Ama menta sangkan hidep daek ngahampura dulur-dulur, kajahatan jeung dosana ka hidep. Ku margi kitu, mugi-mugi sim kuring sadaya, abdi-abdi ka pangersa Allah panutan tuang rama, dihapunten samudaya kalepatan.’ ” Sanggeus dihaturkeun, Yusup ngadanguna nepi ka nangis.

¹⁸Geus kitu saderek-saderekna daratang, bruk sarujud, pok arunjukan, ”Sim kuring sadaya, gandek-gandek anu hina kagungan gamparan.”

¹⁹Ari saur Yusup, ”Ulah sieun ku kuring. Kuring moal ngangkat diri jadi Allah.

²⁰Enya bareto kuring ku aranjeun dicilakakeun. Tapi ku Allah geus dibalikkeun jadi pitulung, sangkan kuring bisa nyambung umur sanak baraya anu sakitu lobana, nya geuning ayeuna bukti aranjeun bararisa keneh hirup. Nya ti dinya lantaranana.

²¹Geus ulah sieun-sieun. Aranjeun saanak incu ku kuring baris diurus.” Pilahir sakitu genahna, matak nengtremkeun raka-rakana, nyerep genah karasana, plong hatena ngararemplong.

²²Nepi ka pupusna dina yuswa 110 taun, Yusup tetep ngariksa saderek-saderekna di Mesir.

²³Anjeunna kungsi ningali heula putu ti Epraim putrana, nepi ka turunan nu katilu. Ti Menase ge kagungan putu ngaranna Makir. Makir puputra sababaraha urang, kabeh ku Yusup dilebetkeun kana rerehan kulawargina.

²⁴Ti dinya anjeunna wewekas ka saderek-saderekna, ”Umur kuring moal lila deui. Tapi aranjeun baris tetep diraksa ku Allah, tur engke dicandak budal ti ieu nagara, dipulangkeun ka tanah anu ku Mantenna geus dijangjikeun ka Ibrahim, Ishak jeung Yakub.”

²⁵Geus kitu eta putra-putra Yakub ku Yusup sina sarumpah, saurna, ”Aranjeun kudu sumpah, yen mun geus aya pitulung Allah budal ti dieu, tulang-taleng kuring kudu dibawa.”

²⁶Yusup pupus dina yuswa 110 taun. Layonna ku maranehanana dibalsem, terus disimpen dina peti mati.