Read Boros Dusun 2 SAMUEL 15 Bible Online

2 SAMUEL 15 - Boros Dusun bible

2 SAMUEL 15

¹Sanggeus kitu Absalom nyadiakeun hiji kareta perang jeung kudana, katut lima puluh urang pangawal pribadi.

²Unggal poe, isuk-isuk keneh pisan geus gugah, angkat ka lawang nagara, ngadeg sisi jalan. Unggal aya anu rek nyanggakeun urusanana ka raja, ku anjeunna dipegat, ditaros anu ti mana. Lamun dijawab yen ti salah sahiji kaom Israil,

³Absalom ngalahir kieu, ”Ceuk hukum mah maneh anu bener. Tapi hanjakal euweuh wawakil raja anu daekeun ngadenge perkara maneh.”

⁴Lamun tas sasauran kitu sok terus disambung, ”Da lamun kami jadi hakim mah, saha oge meunang datang, perkarana moal teu diuruskeun reujeung adil!”

⁵Upama jelemana nyampoyong arek nyembah sok geuwat disambut terus dirangkul.

⁶Kitu bae damelna ka unggal urang Israil anu rek menta pangadilan ka raja. Atuh jelema-jelema teh kabeuli hatena.

⁷Dina hiji mangsa, opat taun ti harita, Absalom unjukan ka Raja Daud, ”Abdi neda idin ka Hebron, bade nekanan nadar ka PANGERAN.

⁸Kapungkur, nalika di Gesur tanah Siria, abdi gaduh panadaran, yen upami abdi diparengkeun tiasa wangsul deui ka Yerusalem, bade ngabakti ka Mantenna di Hebron.”

⁹Waler raja, ”Heug, sing salamet.” Absalom angkat ka Hebron.

¹⁰Tapi anjeunna geus ngintun-ngintunkeun utusan ka sakabeh kaom Israil sina embar-embar, yen, ”Mun geus aya sora tarompet, maraneh kudu surak, ’Absalom jumeneng raja di Hebron!’ ”

¹¹Absalom angkatna diiring ku dua ratus jelema urang Yerusalem, beunang ngahaja ngondang. Tapi maranehna mah ngiring teh sabiasana bae, teu aya niat nu sejen, da teu tarerangeun naon-naon kana paniatan Absalom mah.

¹²Bari ngurban Absalom miwarangan jelema ka kota Gilo sina manggil Ahitopel, juru nasehat Raja Daud. Anu arek ngaralawan raja sakaitna beuki kuat, anu bariluk beuki loba.

¹³Aya anu nguninga ka Daud, ”Unjuk uninga, urang Israil parantos bariluk ka Absalom.”

¹⁴Saur Daud ka para mantri anu nyarengan di Yerusalem, ”Urang nyingkir ayeuna keneh ari teu hayang ditangkep mah ku Absalom. Gancang! Bisi kaburu datang sarta nangkep urang, jeung bisi ngabasmi ka nu araya di Yerusalem!”

¹⁵Wangsulna, ”Leres, Gusti! Sumangga abdi sadaya seja tumut.”

¹⁶Raja geus angkat, disarengan ku sakabeh kulawargina jeung para ponggawa, kajaba sapuluh urang parekan anu ditinggalkeun sina nungguan karaton.

¹⁷Sanggeus sumping ka imah anu pangjauhna, raja liren heula jeung sakabeh pangiringna.

¹⁸Para ponggawa kabeh narangtung gedengeun raja, waktu pasukan pangawal raja liwat ngabaris di payuneunana. Kitu deui genep ratus urang prajurit ti Gat anu marilu ka anjeunna, eta oge liwat di payuneunana.

¹⁹Itai, pamingpinna, ku raja dipariksa, ”Paman, ku naon milu ka kami? Mending mulang deui ka kota ngiring raja anyar. Da Paman mah bangsa sejen, di dieu soteh keur ngungsi.

²⁰Paman di dieu ngan keur saheulaanan, jadi arek naon milu sangsara jeung kami. Kami mah rek sakaparan-paran, henteu puguh nu dijugjug. Jig geura mulang, babaturan kabeh bawa. Mugia PANGERAN teu kendat nyarengan ka Paman, maparin kasaean.”

²¹Itai ngawangsul, ”Gusti, Paman sumpah nyebat pajenengan PANGERAN, ka mana bae ge paeh hirup seja ngiring.”

²²Waler Daud, ”Nuhun Paman! Hayu maju!” Itai maju jeung sakabeh pasukanana katut kulawarga-kulawargana.

²³Rayat anu dikantun ku Daud ear careurik. Ti dinya raja jeung rombonganana meuntasan Walungan Kidron rek ka tanah gurun.

²⁴Imam Sadok oge ngiring, diiring ku urang Lewi anu ngagarotong peti suci, Peti Perjangjian Allah. Cag eta Peti teh diecagkeun heula, sarta can waka digotong deui samemeh rombongan laliwat kabeh. Imam Abyatar oge ngiring.

²⁵Raja ngalahir ka Imam Sadok, ”Eta Peti sae wangsulkeun deui ka dayeuh. Aya bae milik kaula mendak kurnia ti PANGERAN tangtu bisa mulang deui bisa deui ningal eta, jeung bisa deui ningal tempat Mantenna.

²⁶Sabalikna lamun kaula geus teu kamanah ku PANGERAN, kantun kumaha pangersa-Na, kaula sumeja pasrah.”

²⁷Saurna deui ka Sadok, ”Mangga mulih deui ka dayeuh. Tuang putra Ahimaas sareng Yonatan putra Abyatar candak. Mangga sing salamet.

²⁸Ari kaula rek ngantos di peuntaseun walungan di tanah gurun, ngantos wartos-wartos ti Bapa.”

²⁹Tuluy Peti Perjangjian teh ku Sadok jeung Abyatar dicandak deui ka Yerusalem, sarta aranjeunna tetep di Yerusalem.

³⁰Daud nanjak ka Gunung Jetun bari nangis. Mastakana dicindung tawis keur prihatin, jeung teu ditarumpah-tarumpah acan. Anu ngariring oge dicarindung bari tingsalegruk.

³¹Aya anu nguninga ka Daud yen Ahitopel biluk ka Absalom. Seug anjeunna neneda, ”Nun PANGERAN, mugi-mugi sagala nasehat Ahitopel ulah aya anu kaanggap.”

³²Sanggeus Daud aya di puncak pasir di tempat paranti sembahyang ka Allah, jol Husai urang Arki, mitra Daud. Pakeanana geus disosoeh sarta sirahna diawuran taneuh.

³³Saur Daud ka Husai, ”Mending entong ngiring, moal aya mangpa’atna.

³⁴Langkung sae ka dayeuh deui ngawula ka Absalom. Unjukkeun sumeja sumujud kituh sapertos ka tuang rama. Nasehat Ahitopel ka raja ayonan sakedah polah.

³⁵Di ditu parantos aya Imam Sadok sareng Abyatar. Hal-hal anu kakuping di karaton wartoskeun ka aranjeunna.

³⁶Sagala katerangan anu geus kakumpulkeun ku saderek, ku aranjeunna bakal dititipkeun ka putrana, ka Ahimaas bin Sadok sareng ka Yonatan bin Abyatar, anu bakal nepikeun ka kaula di dieu.”

³⁷Husai mitra Daud mulang ka dayeuh, kabeneran Absalom oge kakara sumping.