Read Boros Dusun NEHEMIA 4 Bible Online

NEHEMIA 4 - Boros Dusun bible

NEHEMIA 4

¹Barang Sanbalat nyahoeun yen urang Yahudi geus mimiti nyieun kuta, hatena ngentab, seug bae ngahina.

²Kieu ngomongna di hareupeun babaturanana jeung hareupeun balad Samaria, ”Eta si Yahudi taya kabisa teh keur nyarieun naon? Arek ngadegkeun deui kotana meureun karepna mah! Naha samarukna eta pagawean teh rek bisa anggeus dina sapoe pedah geus mere kurban? Na bisa nyieun wawangunan tina batu ku bahan-bahan urut kaduruk?”

³Ditempas ku Tobia di gigireunana, pokna, ”Kuta naon siga kitu? Didobrak ku careuh ge rungkad!”

⁴Sim kuring neneda, ”Nun Allah, dangukeun eta anu moyok ka abdi-abdi! Mugi pamoyokna malindes ka dirina. Sing dirampog sagala kagaduhna. Sing dibaroyong, dibarui di tanah batur.

⁵Kadorakaanana ulah dipaparin ampun. Dosana ulah dihampura, parantos ngahina ka abdi-abdi anu keur digarawe.”

⁶Kuta diteruskeun diomean. Teu mangkuk lila luhurna geus meunang satengahna, kawantu anu digarawena karesit.

⁷Sanbalat, Tobia, kitu deui urang Arab, urang Amon jeung urang Asdod mareunang beja, yen pagawean ngadegkeun deui kuta Yerusalem kacida lancarna, babagian-babagian anu rarungkad geus katutup. Maranehanana jadi arambekeun.

⁸Tuluy barempug arek nempuh ka Yerusalem, rek disina kalangkabut.

⁹Tapi sim kuring neneda ka Allah panutan, sarta beurang peuting nempatkeun jaga.

¹⁰Urang Yuda nyieun lagu, seug dikarawihkeun: ”Geus teu kuat ngakutan anu bareurat, loba keneh nu kudu diangkat. Naha sanggup poe ieu nuluykeun gawe?”

¹¹Musuh mah nyangkana urang teu terang nanaon, nyaho-nyaho lamun enggeus ditarajang diparaehan nepi ka pagawean bongkor.

¹²Padahal beja paniatan maranehna kitu teh teu kendat katarima ti urang Yahudi anu caricingna campur jeung eta musuh.

¹³Dulur-dulur ku sim kuring dibere pakarang, pedang, tumbak jeung jamparing, tuluy ditempatkeun diatur nurutkeun warga masing-masing di tukangeun kuta anu can anggeus.

¹⁴Tapi dulur-dulur teh bangun salempang. Ku sabab eta dulur-dulur jeung kapala-kapala sarta para pamingpinna, ku sim kuring diomongan, ”Teu kudu dipikarisi eta musuh teh. Sing aringet kumaha gagahna, kumaha hebatna PANGERAN. Tarung masing teuneung, ngabela batur sabangsa, ngabela anak rabi, ngabela imah pangancikan.”

¹⁵Musuh teh tuluyna mah nyahoeun yen niat hasudna geus katohyan. Karasaeun yen paniatanana geus digagalkeun ku Allah. Geus kitu mah dulur-dulur teh neruskeun deui hanca migawe kuta.

¹⁶Ti harita dulur-dulur teh diatur, sawareh digarawe, sawareh deui ngajaraga, marake baju kere, samakta ku pakarang, tumbak, kepeng, jamparing. Ari para pamingpin sakuat-kuat marantuan dulur-dulur

¹⁷anu digarawe. Anu ngakutan bahan-bahan mah malah digarawena teh kapaksa ku sabeulah leungeun, lantaran nu sabeulah deui nyekel pakarang.

¹⁸Anu marigawe kuta oge digarawena teh bari nyaroren pedang. Jeung aya saurang anu ngagondeng sim kuring, kawajibanana niup tarompet tangara.

¹⁹Sim kuring ngomong ka dulur-dulur jeung ka kapala-kapala sarta pamingpin-pamingpinna, ”Ieu hanca ngembat sakieu panjangna, ti tungtung ka tungtung deui panjang pisan.

²⁰Ku margi eta upami aya tangara tarompet kedah enggal kempel ka sim kuring. Allah tangtos mantuan urang perang.”

²¹Saban poe, ti wanci balebat nepi wanci bijil deui bentang-bentang, dulur-dulur teh sawareh digarawe, sawareh ngajaraga bari nyarekel tumbak.

²²Nu keur digarawe ku sim kuring dipenta, yen sapanjang keur kitu mah, kabeh katut jeung juru-juru ladenna kudu mareuting di Yerusalem bae, sangkan ari ti peuting ngajaga kota, ti beurang digarawe.

²³Sim kuring, ti peuting oge tara cucul pakean, kitu deui babaturan, gandek-gandek jeung pangawal-pangawal sim kuring, bari teu lesot ti pakarang.