Read Boros Dusun JABUR 106 Bible Online

JABUR 106 - Boros Dusun bible

JABUR 106

¹Puji PANGERAN! Sukurkeun ka PANGERAN, ku karana kasaeana-Na, asih-Na salalanggengna.

²Saha nu sanggup nyaturkeun sagemblengna kawasaning PANGERAN, saha nu bisa puas muji kaagungana-Na?

³Jamuga sing saha anu tuhu kana hukum, anu salawasna migawe nu bener.

⁴Mugi emut ka abdi, nun PANGERAN, numutkeun karidoan manah ka nu jadi umat, mugi abdi dilayad, dipaparin kasalametan ti Gusti,

⁵sangkan tiasa nyaksian kajembaran umat anu ku Gusti dipilih, ngiring suka dina kabagjaan umat Gusti, ngiring reueus sareng umat kagungan Gusti.

⁶Abdi sadaya parantos dosa, sami sareng karuhun, parantos nyieun kajahatan sareng kadorakaan.

⁷Karuhun abdi-abdi di Mesir henteu ngartoseun kana padamelan Allah anu araheng teu areling kana piwelas-Na anu sering dibuktoskeun, anggur ngaralawan ka Nu Maha Kawasa, di Laut Beureum.

⁸Najan kitu ku Mantenna disalametkeun, demi nedunan jangji-Na, geusan ngabuktikeun pangawasa-Na.

⁹Laut Beureum ku Mantenna ditimbalan supaya saat ngoletrak, maranehna dipeuntaskeun nyorang dasar laut, teu beda jeung ti di darat.

¹⁰Ku Mantenna diluputkeun tina kawasa nu mikangewa, diluputkeun tina kawasaning musuh;

¹¹sabab satru-satruna teh kaliputan ku laut, nepi ka taya nu kari saurang-urang acan.

¹²Kakara maranehna percaya kana jangji-Na, tuluy maruji sukur ka Mantenna.

¹³Tapi gampang pisan parohona kana pitulung-pitulung Mantenna, jeung embung ngadago kuma pituduh-Na;

¹⁴di gurun keusik maranehna karanjingan hawa napsu, nepi ka ngadaroja ka Allah.

¹⁵Sakahayangna ku PANGERAN dicumponan, tapi bari dibarengan ku pagebug.

¹⁶Waktos di gurun keusik, maranehna sirik ka Musa sareng ka Harun, abdi PANGERAN.

¹⁷Wag bumi beulah, nyapluk Datan, sakulawarga Abiram kabeh karuwang.

¹⁸Gur aya seuneu, ngalentaban gorombolan maranehna, nu daroraka teh kaduruk gareheng.

¹⁹Di Sinai maranehna nyieun tironan anak sapi, seug arca jijieunanana teh disarembah;

²⁰kamulyaan Allah ku maranehna ditukeurkeun kana arca sato anu nyatuna jukut.

²¹Geus lat poho ka Allah, nu jadi Jurusalametna, nu geus midamel kajadian-kajadian aheng basa di Mesir,

²²nu midamel mujijat-mujijat basa di tanah Ham, jeung mintonkeun karongkahan di basisir Laut Beureum.

²³Kitu nu matak Mantenna ngadawuh — maranehna teh rek dibasmi, kabujeng ku Musa, abdi Mantenna, nu ngadeuheus mangnedakeun pangampura, nepi ka teu tulus dibasmina teh.

²⁴Maranehna nampik tanah anu sakitu hadena, da teu ngandel kana jangji Mantenna;

²⁵heug tinggelendeng di pangrerebanana, arembung ngadenge gentra PANGERAN.

²⁶Ku kituna PANGERAN sumpah ngangkat panangan, maranehna rek disina tingjaloprak di gurun keusik,

²⁷sarta turunana sina paburencay ka bangsa-bangsa lian, sarta sina bacacar paraeh di nagri-nagri asing.

²⁸Tuluy maranehna nyarantel maruhit ka Baal Peor, jeung ngadalahar sasajen pikeun arwah dewa-dewa.

²⁹Peta maranehna kitu ngajaheutkeun manah PANGERAN, lajeng ku Mantenna digebug ku sasalad.

³⁰Neut Pinehas tandang, nu baroga dosa dihukum, sasalad jadi sirep.

³¹Pitandang anjeunna kitu, turun-tumurun salalawasna dipieling jadi picontoeun.

³²Maranehna nyieun pibendueun Mantenna di cinyusu Meriba, balukarna Musa jadi kahukum ku kalakuan maranehna,

³³maranehna ngalawan ka Musa, nepi ka anjeunna kalepasan saur.

³⁴Maranehna henteu maehan para pamuja brahala, parentah PANGERAN kitu ku maranehna teu diturut,

³⁵kalah ka pacorok jodo jeung maranehna, sarta niru adat eta jalma-jalma anu teu nyaho ka Allah.

³⁶Umat Allah teh ngabarakti ka brahala, ngalantarankeun maranehna cilaka.

³⁷Maranehna ngurbankeun anak-anakna nu lalaki, nu awewe, dijieun kurban ka brahala-brahala tanah Kanaan.

³⁸Barudak nu taya salahna teh ku maranehna diparaehan sarta tanahna teh ku eta tukang-tukang maehan dinajiskeun.

³⁹Maranehna geus nganajiskeun maneh ku kalakuanana, henteu saratia deui ka Allah.

⁴⁰Ku sabab eta PANGERAN bendu ka umat-Na, jadi geuleuh ka maranehna.

⁴¹Tuluy diselehkeun kana kakawasaan para pamuja brahala, jadi dibawah ku musuh-musuhna.

⁴²Ku musuh-musuhna digencet, ditundukkeun sama sakali kana kakawasaanana.

⁴³Sering pisan PANGERAN ngaluputkeun umat-Na, tapi maranehna anggur milih ngalawan ka Mantenna beuki jero tilelepna dina dosa-dosana.

⁴⁴Tapi ana maranehna sasambat ku PANGERAN didangu, kasusahna diperhatoskeun.

⁴⁵Demi maranehna, Mantenna emut kana perjangjiana-Na, sarta ku sabab kacida asiheuna-Na ka maranehna, Mantenna henteu ngabengisan deui.

⁴⁶Sakur anu ngagencet ka maranehna, ku Mantenna disina jadi malik mikarunya.

⁴⁷Salametkeun abdi-abdi, nun PANGERAN, Allah abdi sadaya, candak wangsul ti bangsa-bangsa lian, supados tiasa nganuhunkeun sareng ngamulyakeun, jenengan Gusti nu suci.

⁴⁸Mulyakeun PANGERAN, Allah Israil, mulyakeun Mantenna ti ayeuna, salalanggengna! Hayu sarerea nyarebut, ”Amin!” Mulyakeun PANGERAN!