Read Boros Dusun JABUR 109 Bible Online

JABUR 109 - Boros Dusun bible

JABUR 109

¹Pikeun pamingpin biduan. Jabur Daud. Nun Allah, anu ku abdi dipuji, Gusti ulah mindel bae!

²Nu jarahat sareng tukang bohong narajang ka abdi, nyebarkeun carita bohong perkawis abdi,

³sareng ngomongkeun jahat hal diri abdi, teu puguh-puguh narajang.

⁴Ka abdi ngaralawan, sakitu abdi nyaah sareng sok mangnedakeun maranehna.

⁵Kahadean abdi dipulangna ku kajahatan, kanyaah abdi dipulangna ku kangewa.

⁶Pilih sawatara hakim curang, sina nguji musuh abdi, sareng sina didakwa ku salah saurang musuh manehna.

⁷Mangka manehna sing kauji sareng kapendak kasalahanana, mangka ucap pamentana ge sing dianggap mangrupa kajahatan!

⁸Mangka hirupna sing tereh enggeusan, pangkatna sing diandih ku nu lian!

⁹Mangka anak-anakna sing jaradi yatim, pamajikanana sing jaradi randa!

¹⁰Mangka anak-anakna sing ulah baroga imah, jaradi tukang jajaluk, sing dibuburak ti ruruntuk imahna.

¹¹Mangka harta bandana sing dijabel ku nu ngahutangkeun, beubeunangan digawena sing dicokot ku jalma asing.

¹²Mangka sing ulah aya nu haʼat ka manehna sing ulah aya nu watir ka anak-anakna nu geus ditinggalkeun.

¹³Mangka turunanana sing tumpur ludes, ngaranna sing dipohokeun ku turunan pandeurieunana.

¹⁴Mangka kajahatan karuhunna sing kaemut-emut ku PANGERAN, sarta dosa-dosa indungna sing ulah dihampura.

¹⁵Mangka dosa-dosa maranehna salawasna sing kaemut ku PANGERAN, sabalikna maranehna sorangan mah sing kapopohokeun sama sakali!

¹⁶Eta jalma tara mikir hayang jadi jalma bageur, sok nganiaya jeung maehan jalma miskin, jalma sangsara, jeung jalma nu teu boga daya.

¹⁷Karesepna nyumpahan — mangka dirina sorangan sing aya anu nyumpahan. Cadu ngaberkahan — mangka dirina ge sing ulah aya anu ngaberkahan!

¹⁸Manehna geus biasa nyapa, cara geus biasa dangdan, mangka panyapana sing nyerep ka dirina kawas cai rembes, sing nyerep kana balung-balungna kawas minyak!

¹⁹Sing mungkus kana awakna jadi bajuna, sing meulit kana cangkengna, jadi sabukna salilana!

²⁰Nun PANGERAN, hukum musuh-musuh abdi kawas kitu, sakur anu ngagogoreng abdi sapertos kitu.

²¹Sawangsulna nun PANGERAN Nu Maha Agung, tulungan abdi, sakumaha jangji Gusti, luputkeun abdi, demi kasaean sareng kaasih Gusti.

²²Abdi teh miskin sareng balangsak, hate raheut jero pisan.

²³Lir kalangkang wanci sore, abdi bakal tereh sirna sapertos insekta nu dikebutkeun.

²⁴Tuur nyorodcod lantaran kurang dahar, awak kantun tulang sareng kulit.

²⁵Jalmi-jalmi nu naringal nyaleungseurikeun, garogodeg ngahinakeun.

²⁶Tulungan, nun PANGERAN, Allah abdi, demi kaasih Gusti nu taya kendatna, salametkeun abdi!

²⁷Musuh-musuh abdi sina tarerangeun, yen anu nyalametkeun abdi teh Gusti.

²⁸Sawios maranehna nyarapa ka abdi, nanging Gusti mah mugi ngaberkahan. Mugi anu ngadarakwa abdi areleh, sawangsulna abdi Gusti mah sing tiasa bungah.

²⁹Mugi musuh-musuh abdi nandang kahinaan, sing karungkup ku wiwirang lir katutup ku jubahna.

³⁰Kaula seja nganuhunkeun ka PANGERAN masing tarik, seja muji Mantenna dina pagempungan jalma rea,

³¹karana Mantenna ngaraksa ka jalma miskin, disalametkeun ti jalma-jalma anu ngaragragkeun hukum pati ka dirina.