Read Boros Dusun JABUR 18 Bible Online

JABUR 18 - Boros Dusun bible

JABUR 18

¹Pikeun pamingpin biduan. Jabur Daud, abdi PANGERAN. Laguna diunjukkeun ka PANGERAN, sanggeus diluputkeun tina kungkungan musuh jeung tina ancaman Saul.

²Kumaha cintana abdi ka Gusti, nun PANGERAN! Gusti teh kakiatan abdi.

³PANGERAN teh panyalindungan kaula, benteng kaula anu kuat Allah kaula teh pangraksa kaula, jeung Mantenna kaula aman. Mantenna lir kepeng anu mindingan kaula, ngajaga kaula sangkan rahayu.

⁴Kaula sasambat ka PANGERAN; tuluy kaula dileupaskeun ti leungeun musuh. Puji PANGERAN!

⁵Kaula geus dilingkung ku bahya maot, digulung ku ombak kabinasaan.

⁶Kaula geus dirubung ku bahya pati, geus ditaheunan ku kubur.

⁷Sajeroning tagiwur kaula sasambat ka PANGERAN, nyambat pitulung Allah kaula. Sora kaula kadangueun di Bait-Na, jerit kaula menta tulung diperhatoskeun.

⁸Geus kitu bumi ngadegdeg jeung genjlong, dasar gunung-gunung aringgeung sabab Allah bendu.

⁹Tina liang pangambung-Na ngebul haseup, tina baham-Na nyebrot seuneu jeung ruhak burahay.

¹⁰Mantenna nyiklakkeun langit, jut lungsur ngadampal kana mega nu angkeub.

¹¹Tuluy nyeot hiber nitihan mukarabin sumiriwik dina jangjang angin.

¹²Mantenna ngarimbunan anjeun ku poek, dikuribeng ku mega mendung.

¹³Tina kilat di payuneuna-Na, bijil hujan es jeung burinyayna seuneu, nembus mega angkeub anu kandel.

¹⁴Geus kitu PANGERAN ngagulugur di langit, gentra-Na Nu Maha Agung karungu.

¹⁵Mantenna ngalepas-lepaskeun jamparing-Na ngaburencaykeun musuh-musuh-Na, nyamber-nyamberkeun kilat-Na, musuh-musuh-Na kalabur.

¹⁶Dasar laut kasingkabkeun, dasar-dasar jagat ngabuliklak, nalika Gusti, nun PANGERAN, ngahaok ka musuh, sareng ngagaur lantaran bendu.

¹⁷PANGERAN ti luhur ngulurkeun panangan, ceg kaula dicepeng, tuluy dibedol tina cai anu jero.

¹⁸Mantenna ngaleupaskeun kaula ti musuh rongkah, jeung ti jalma-jalma anu mikangewa; kakuatan maranehna lain lawaneun kaula.

¹⁹Waktu kaula meunang bahla, maranehna narajang, tapi PANGERAN ngaraksa ka kaula.

²⁰Kaula dijait tina bahla, sabab Mantenna nyaaheun ka kaula.

²¹Kaula ku Mantenna diganjar, sabab geus milampah anu bener, diberkahan, lantaran teu boga salah.

²²Kaula tigin kana parentah PANGERAN, tara nyingkir ti Allah kaula.

²³Hukum-hukum Mantenna ku kaula diturut, sagala timbalana-Na taya nu dipungpang.

²⁴Mantenna uningaeun yen kaula taya celana, jeung nyegah diri tina kagorengan.

²⁵Mantenna ngaganjar kaula lantaran kaula nyieun nu bener lantaran Mantenna uningaeun yen kaula teu boga salah.

²⁶Nun PANGERAN, Gusti teh satia ka jalmi anu satia ka Gusti, sae ka jalmi anu lampahna utami.

²⁷Gusti wening galih ka nu hatena beresih, ngamusuhan ka nu nyieun kagorengan.

²⁸Gusti nyalametkeun jalmi anu rendah hate, ngarendahkeun jalmi anu luhur hate.

²⁹Gusti ka abdi maparin caang, nyaangan abdi nu keur poekeun.

³⁰Gusti maparin abdi kakiatan ngagempur musuh maparin kasanggupan ngabedah pertahanan lawan.

³¹Allah teh damel-Na sampurna liwat saking! Sagala pangandika-Na estu cekeleun! Mantenna ibarat tameng ka sakur nu nyalindung ka Mantenna.

³²Allah teh ngan PANGERAN, ngan Allah panyalindungan urang teh.

³³Nya Allah pisan nu maparin kakuatan ka kaula, anu ngamankeun pijalaneun kaula.

³⁴Suku kaula disina rikat lir peucang, kaula disina aman di pagunungan.

³⁵Mantenna ngadidik kaula kana jurit, nepi ka sanggup ngawengkang gondewa nu pangkuatna.

³⁶Nun PANGERAN, Gusti nangtayungan, nyalametkeun abdi. Paniten Gusti ngalantarankeun abdi unggul, salamet ku karana kakawasaan Gusti.

³⁷Abdi teu kacerek, teu ragrag ka musuh, Gusti nu ngajagi.

³⁸Musuh ku abdi diudag sarta beunang, haben digempur dugi ka tumpur.

³⁹Diamuk dugi ka rarubuh tingrumpuyuk, teu harudang deui, areleh tinggaloler di hareupeun.

⁴⁰Gusti maparin abdi kadigjayaan jurit maparin unggul ngelehkeun musuh.

⁴¹Maranehna ku Gusti disina jicir, nu darengki ka abdi sadayana dibasmi.

⁴²Tingkoceak marenta tulung taya nu nolih, pada sasambat ka PANGERAN, tapi teu didangu.

⁴³Ku abdi diluluh nepi ka jadi sapertos lebu anu mancawura ku angin, diidek sapertos leutak di jalan.

⁴⁴Abdi ku Gusti diluputkeun ti jalmi-jalmi nu bangkawarah didamel kawasa ka bangsa-bangsa, jalmi-jalmi nu abdi teu wawuh, ayeuna ngawula ka abdi.

⁴⁵Urang asing ka abdi marendek, omongan abdi ku maranehna diturut.

⁴⁶Maranehna parantos leungit kawani, kalaluar ti bentengna bari ngadegdeg.

⁴⁷PANGERAN jumeneng! Puji Mantenna, bebenteng kaula! Embarkeun kaagungana-Na, Allah anu nyalametkeun kaula.

⁴⁸Mantenna anu ngunggulkeun kaula ti musuh, anu nalukkeun bangsa-bangsa ka kaula,

⁴⁹jeung anu ngaluputkeun kaula ti kabeh satru. Nun PANGERAN, Gusti nu ngersakeun abdi unggul ti musuh, nu ngaraksa ti jalmi anu barengis.

⁵⁰Ku margi kitu, abdi muji Gusti di bangsa-bangsa, abdi nyanggakeun pupujian ka Gusti.

⁵¹Allah maparin kaunggulan rosa ka raja nu diangkat ku Mantenna, nembongkeun kaasih-Na ka jalma nu dipilih ku Mantenna, ka Daud jeung turunanana salalawasna.