Read Boros Dusun JABUR 35 Bible Online

JABUR 35 - Boros Dusun bible

JABUR 35

¹Jabur Daud. Nun PANGERAN, abdi panglawankeun nu ngaralawan, pangmerangankeun anu merangan.

²Anggo kepeng sareng baju beusi, pikeun nyalametkeun abdi.

³Lempagkeun tumbak, ayunkeun kampak, megatan nu ngarudag, pintonkeun yen Gusti bakal nulungan!

⁴Nu harayangeun maehan abdi teh elehkeun, hinakeun. Nu ngaralawan ka abdi teh undurkeun, bingungkeun.

⁵Sing kawas huut katiup angin, upama engke dibeberik ku malaikat PANGERAN,

⁶sing talag-tolog, sing solog santog, upama engke dicacar ku malaikat PANGERAN!

⁷Teu puguh-puguh maranehna naheunan kaula, jeung nyarieun lombang jero keur ngaringkus kaula.

⁸Tapi memeh maranehna engeuh, muga sing carilaka, sing beunang ku tataheunana sorangan, ragrag terus binasa.

⁹Tangtu kaula atoh ku karana PANGERAN, suka ati lantaran ku Mantenna disalametkeun.

¹⁰Kalawan hate anu gembleng kaula tangtu ngucap, ”Saha nu ngungkulan Gusti, nun PANGERAN, nu ngajait nu lemah ti musuh nu leuwih rongkah, ngaluputkeun nu balangsak ti nu nyangsara?”

¹¹Kaula dituding ku saksi-saksi palsu, disangka nu lain-lain, anu kaula teu nyaho.

¹²Kahadean kaula dipulang ku kagorengan, kaula geus samar polah samar rasa.

¹³Tapi waktu maranehna garering, kaula teh nepi ka dibaju karung, dahar ge teu hayang, bari mangnedakeun mani ngelukkeun sirah.

¹⁴Teu beda ti mangnedakeun nu jadi sobat, atawa dulur pet ku hinis; dibarung ku melang liwat saking, melang ibarat ka indung sorangan.

¹⁵Tapi ari kaula meunang susah, maranehna anggur barungah, tingrariung ngageuhgeuykeun kaula, kaula dipoyok, disiksa ku deungeun-deungeun.

¹⁶Maroyokanana mani kawas ka anu lumpuh, bari tingparerong pinuh ku kaijid.

¹⁷Nun PANGERAN, sabaraha lamina deui mung bade ningalikeun bae teh? Jait abdi tina panarajang maranehna, salametkeun nyawa abdi ti eta singa-singa!

¹⁸Tangtos ku abdi dinuhunkeun di hareupeun umat Gusti, tangtos Gusti ku abdi dipuji di hareupeun maranehna.

¹⁹Tong diantep musuh-musuh abdi, tukang-tukang bohong, sarenang dumeh abdi eleh. Eta nu ngarewaeun ka abdi teu puguh-puguh teh tong diantep tinggelenyu ningal abdi kabalangsak.

²⁰Ngaromongna bujeng-bujeng darehdeh, kalah ka ngarancang rupi-rupi panipuan ka jalmi-jalmi anu hirupna rarukun.

²¹Maranehna naruding bari sosoak, ”Hag ayeuna mah kaperegok kalakuan maraneh nu teu bener teh!”

²²Anging PANGERAN tangtos langkung tingali, mugi abdi ulah diantep nun Gusti; abdi mugi ulah dikantun tebih-tebih.

²³Mugia Gusti enggal sumping, geusan ngabela hak abdi. Mugia enggal tandang, geusan ngabela perkara abdi.

²⁴Gusti teh adil, nun PANGERAN, umumkeun yen abdi teu salah ulah dugi ka musuh abdi sarenang hate ku hal abdi.

²⁵Ulah dugi ka hatena ngaromong, ”Ayeuna urang bebas ti manehna! Memang kitu kahayang urang!”

²⁶Sakur nu ngarasa senang ku kasangsaraan abdi, sina areleh, sina baringungeun. Sakur anu ngakukeun leuwih hade batan abdi, sina nandang wiwirang sareng kahinaan.

²⁷Mugia sakur anu hayang sangkan abdi dibebaskeun, sing tiasa surak gumbira bari ngucapkeun deui, ngucapkeun deui, ”Estu agung PANGERAN! Mantenna ngaraos suka lantaran abdi-Na rahayu.”

²⁸Upami kitu, kaadilan Gusti ku abdi tangtos dibewarakeun sarta muji ka Gusti sadinten jeput.