Read Boros Dusun SILOKA 1 Bible Online

SILOKA 1 - Boros Dusun bible

SILOKA 1

¹Ieu siloka-siloka Suleman, putra Daud, raja Israil.

²Ieu siloka-siloka teh geusan nungtun urang supaya nyaho kana hikmah jeung atikan, supaya bisa neuleuman pitutur-pitutur anu marunel.

³Oge ngadidik sangkan hirup urang sugih pangarti, jujur, bener jeung adil.

⁴Kitu deui mere luang ka nu taya pangalaman, mere papatah ka nu ngarora sangkan jembar kanyaho.

⁵Malah nambahan kaweruh nu geus laluhung, ngawuwuh pangarti ka nu geus laloba elmu,

⁶sangkan ngarti kana hartining siloka anu nyamuni, bisa neuleuman pituturna jalma-jalma bijaksana.

⁷Pikeun meunangkeun kanyaho, jalma teh kudu boga rasa hormat jeung sieun ku PANGERAN. Jalma bodo mah teu ngahargaan kana hikmah sarta embungeun diajar.

⁸Anaking! Turutkeun papatah nu jadi bapa, gugu pitutur nu jadi indung.

⁹Papatahna matak alus kana ahlak, lir kongkorong atawa sorban nambahan pantes kana dangdanan.

¹⁰Anaking! Mun aya nu jahat ngagoda, kahade ulah kabawa.

¹¹Bisi upama carekna, ”Euy, urang datangan Si Anu, urang paehan. Geura resep mergasana, sanajan taya pasalna.

¹²Ayeuna mah ingkeun sina ngeunah-ngeunah heula. Tapi ati-ati mun urang geus datang, jangji paeh ku urang!

¹³Barang-barangna urang rampas, urang akutan ka imah.

¹⁴Hayu, engke dibere bagian.”

¹⁵Kade anaking, tong daek. Anggur jauhan.

¹⁶Maranehna teu betah cicing lamun can nyieun kajahatan, salawasna ngan hayang geura maehan.

¹⁷Mun manuk geus nyahoeun ti heula, cumah ditaheunan oge.

¹⁸Tah jelema anu kitu, ibarat naheunkeun burang eukeur dirina sorangan, keur mergasa nyawana sorangan.

¹⁹Memang kitu jalma nu hirupna tina rarampog, tega kana patina sorangan.

²⁰Tah dengekeun, hikmah cumeluk ti jalan-jalan, ti pasar-pasar,

²¹ti lawang-lawang gapura, ti tempat-tempat jelema karumpul.

²²Cecelukna, ”Eh, nu barodo! Arek kajongjonan bae bodo balilu? Iraha rek resep moro kanyaho? Na teu harayang dialajar?

²³Dengekeun ari kami negor, kami rek mere pepeling, sarta ngabagi kanyaho kami ka maraneh.

²⁴Aranjeun ku kami geus dicalukan, diondang, tapi arembung ngadenge, kami henteu dipalire.

²⁵Maraneh teu daraek malire pepeling kami, jeung arembung diingetan.

²⁶Rasakeun engke, ana katarajang kasusah, kami mah rek nyeungseurikeun. Ku kami rek dipupuas mun aranjeun ditempuh bancang pakewuh,

²⁷anu datangna kawas angin ngagelebug, mawa topan kasusahan, maraneh nu ngarasa nyeri jeung susahna.

²⁸Ti dinya kakara aranjeun sasambat ka hikmah, tapi ku kami mo dipiduli. Kami ku aranjeun diteangan dikotektak, tatapi hamo kapanggih.

²⁹Bongan aranjeun enggeus mikageuleuh kanyaho, sarta salawasna embung bae sieun ku PANGERAN teh.

³⁰Maraneh tara daraek narima nasehat-nasehat kami atawa malire kana panegor-panegor kami.

³¹Kalakuan aranjeun kitu baris malindes ka diri, temahna jadi nyiksa ka sorangan.

³²Jalma tuna pangalaman, paeh ku lantaran mangsabodokeun hikmah. Jalma bodo, paehna ku lantaran teu pisan malire ka hikmah.

³³Sabalikna sing saha anu ngagugu ka kami, hirupna tangtu rahayu, salamet tur euweuh pikalewangeun.”