Read Boros Dusun PANDITA 7 Bible Online

PANDITA 7 - Boros Dusun bible

PANDITA 7

¹Mending oge ngaran seungit ti batan seuseungitan anu marahal. Poean ajal leuwih hade ti batan poean wedal.

²Mending indit ka nu kapapatenan ti batan ka nu hajat, malak mandar urang teh anu hirup keneh eling, yen umur urang oge didago-dago ku ajal.

³Mending nalangsa ti batan suka, najan matak surem parangi tapi matak tambah nyaring pikir.

⁴Anu sok meleng kana kabagjaan bae mah gejul. Nu lantip mah tara mopohokeun paeh.

⁵Mending diweweleh ku nu lantip, ti batan dipuji ku anu gejul.

⁶Jelema gejul seurina teh ibarat cucuk kaduruk, merepet taya hartina.

⁷Jalma lantip anu ngabobodo, eta pohara gejulna. Pacuan daek nampa panyogok, matak ruksak ahlak.

⁸Ahir tina hiji perkara leuwih hade ti batan ngamimitianana. Mending sabar ti batan gumede.

⁹Kudu bisa ngadalian amarah, sabab barangasan mah tabeat jelema gejul.

¹⁰Kade ulah nanya, ”Naha nya baheula mah jaman teh leuwih hade ti batan ayeuna?” Nanya kitu teh belegug.

¹¹Hirup teh kudu boga hikmah. Boga hikmah mah sarua jeung boga pusaka,

¹²sarta sarua jeung boga duit, matak aman pipikiran. Komo deui untungna lamun boga kanyaho kana hikmah, matak salamet hirup.

¹³Dadamelan Allah teh lenyepaneun. Cik, saha anu bisa ngalempengkeun anu ku Allah geus dibingkengkeun?

¹⁴Kabagjaan tarimakeun ku rasa sukur, kasusahan tarimakeun ku rasa eling yen boh kasusah boh kabagjaan, eta teh kersaning Allah. Saestuna manusa mah moal bisa nganjang ka pageto.

¹⁵Dina hirup kami anu mubadir tea kami nenjo anu saperti kieu: Jelema nu bener laku lampahna bet tiwas, ari nu jahat tetep bae hirup.

¹⁶Jadi, ulah hade-hade teuing, ulah bijaksana-bijaksana teuing. Rek maehan maneh?

¹⁷Sabalikna jahat teuing ulah, gejul teuing ulah, na kitu hayang paeh memeh mangsa?

¹⁸Singkiran eta teh duanana, dibarung ku rasa sieun ku Allah, tangtu mulus sagala panglaku.

¹⁹Jalma saurang tapi boga hikmah, bisa ngungkulan kamampuh sapuluh jelema anu marentah kota.

²⁰Di dunya moal aya jelema anu bener sapapanjangna teu kungsi milampah salah.

²¹Ulah sok openan ka omong batur, boa teuing anjeun oge keur diupat ku badega sorangan,

²²tur anjeun tangtu rumasa yen anjeun oge sering ngupat ka nu lian.

²³Eta sagala perkara ku kami diuji ku kapinteran. Nya eta, kami teh ari pinter hayang, kahontal mah henteu.

²⁴Na saha atuh jelemana anu nyaho kana hartining hirup? Moal kateuleuman ku jero-jerona, moal katepi ku pangarti.

²⁵Tapi kami leukeun diajar jeung nyiar kanyaho, hayang meunangkeun hikmah, hayang bisa ngajawab pananya hate, hayang nyaho kumaha jahatna jeung kumaha gejulna ari kabodoan teh.

²⁶Kami manggihan hal anu leuwih getir ti batan pati, nya eta: awewe. Cinta awewe mah ngeurad, ibarat heurap atawa tataheunan. Ngarangkulna teh ibarat rante nu rek ngabarogod. Nu baris karingkus teh jelema dosa, ari anu tuhu ka Allah mah moal beunang.

²⁷Hal ieu, saur Ahli Pikir, kapanggihna ku kami saeutik-saeutik sajeroning keur neangan pijawabeun tea.

²⁸Kami teu manggih deui pijawabeun lian ti eta. Tina sarebu, ngan manggih saurang lalaki anu pantes diajenan, tapi ti awewe mah teu manggih saurang-urang acan.

²⁹Walhasil ngan ieu pamanggih kami teh: Dipidamelna ku Allah mah urang teh wajar jeung basajan; jadi ruwet pajurawet soteh ku urang sorangan.