Read Boros Dusun IMAMAT 25 Bible Online

IMAMAT 25 - Boros Dusun bible

IMAMAT 25

¹PANGERAN ngandika deui ka Musa di Gunung Sinai,

²supaya anjeunna ngembarkeun ieu pikukuh ka urang Israil. Sanggeus maraneh aya di tanah anu bakal dibikeun ku PANGERAN, unggal-unggal nincak tujuh taun eta tanah teu meunang dipelakan, pikeun ngamulyakeun PANGERAN.

³Jadi digarapna kudu genep taun genep taun, melak gandum melak anggur jeung mangkasna jeung ngala hasilna.

⁴Dina taun katujuhna tanah teh kudu direureuhkeun sama sakali, sarta taun eta kudu disanggakeun ka PANGERAN, lahan-lahan teu meunang dipelakan, pelak anggur teu meunang dipangkas.

⁵Gandum anu jadi sorangan jeung pelak anggur anu henteu dipangkas teu meunang diala. Dina taun eta tanah teh kudu reureuh enya-enya.

⁶Tapi sanajan sataun teu dipelakan oge mo burung mere hasil dahareun keur maraneh, keur jelema-jelema anu dibeuli, keur nu buburuh, keur urang asing nu narumpang,

⁷keur pipiaraan kitu deui keur sato-sato jarah. Hasilna meunang diala keur dahareun.

⁸Tiap taun katujuh ku maraneh kudu diitung nepi ka tujuh kali, jadi opat puluh salapan taun.

⁹Geus kitu dina tanggal sapuluh bulan katujuh, nya eta dina Poe Pangampura Dosa, kudu aya jelema ngideran sakuliah tanah bari niup tarompet.

¹⁰Taun anu kalima puluh ku maraneh kudu dipeting pikeun ngumumkeun kabebasan ka sakumna pangeusi tanah. Dina sataun eta lamun aya tanah milik anu geus dijual, kudu pulang ka nu boga asalna atawa ka anak incuna. Jelema-jelema anu dibeuli kudu sina marulang ka kulawargana sorangan.

¹¹Sabab taun anu kalima puluh teh jadi taun mulangkeun. Lahan-lahan teu meunang dipelakan, gandum nu jadi sorangan jeung anggur anu henteu dipangkas teu meunang diala.

¹²Campleng sataun eta jadi taun suci. Keur dahareun maraneh dina taun eta ngan anu asal tina tutuwuhan anu jaradi sorangan.

¹³Dina taun eta kabeh tanah milik anu geus dijual kudu pulang ka anu boga asalna.

¹⁴Jadi lamun maraneh jual meuli lahan antara batur sabangsa ulah curang.

¹⁵Pihargaeunana kudu diijir tina sabaraha kali eta lahan mere hasil di jero saanu taun nepi ka Taun Mulangkeun anu bakal datang.

¹⁶Beuki loba taunna harga lahanna beuki luhur, beuki saeutik taunna harga lahanna beuki handap, sabab anu dijualna teh nya eta jumlah pihasileun eta lahan.

¹⁷Jadi ulah ngalicikan batur sabangsa, masing sarieun ku PANGERAN, Allah maraneh.

¹⁸Lampahkeun sagala pikukuh jeung sagala timbalan PANGERAN, supaya maraneh di eta tanah hirup reujeung lulus mulus.

¹⁹Tanahna tangtu loba hasilna pikeun dahareun, sagala aya tur maraneh di ditu teh bakal mulus rahayu.

²⁰Meureun aya anu hayang nanya, ti mana meunang dahareun sapanjang tanah keur teu dipelakan jeung teu kaala hasilna.

²¹Ulah salempang! Kalawan berkah PANGERAN hasil lahan dina taun kagenep bakal lipet ganda, cukup keur dahareun dua tauneun.

²²Malah hasil panen taun kagenep teh picukupeun keneh keur dahareun taun kadalapan, bari nunggu hasil pepelakan taun eta.

²³Mun maraneh ngajual lahan ulah dijual lepas, da eta lahan teh lain anu maraneh tapi kagungan PANGERAN. Maraneh mah sakadar katitipan jeung ngan diwidian ngagarap wungkul.

²⁴Jadi lamun ngajual lahan kudu dijentrekeun yen anu bogana aya hak meuli deui.

²⁵Lamun aya urang Israil nepi ka jadi miskin kapaksa ngajual lahan, lamun henteu bisaeun nebus kudu dipangnebuskeun ku barayana anu pangdeukeutna.

²⁶Lamun teu bogaeun baraya nu mangnebuskeun, engke lamun geus aya milikna nepi ka bisa sorangan nebus lahanna,

²⁷gedena duit panebus ka nu meulina, ngan pikeun taun-taun anu enggeus kajalanan bae, nepi ka Taun Mulangkeun nu bakal datang. Can beak waktu gadean ge tanahna bisa kapimilik deui.

²⁸Tapi upama teu kuateun bae nebus, lahanna cekel heula ku nu meuli nepi ka Taun Mulangkeun nu bakal datang, geus kitu kudu dipulangkeun.

²⁹Jelema anu ngajual imah di jero kota anu make kuta, meunang nebus deui imahna sanggeus sataun ti semet ngajualna.

³⁰Upama dina taun eta henteu katebus, imahna jadi hak milik anu meulina turun tumurun. Jadi dina Taun Mulangkeun eta imah teh teu dipulangkeun.

³¹Imah-imah di desa-desa anu teu make kuta, eta mah kudu disaruakeun jeung lahan, kudu dibeuli deui ku nu bogana sarta lamun geus nepi ka Taun Mulangkeun bisa kapimilik deui.

³²Pikeun di kota-kota anu geus dimilikkeun ka kaom Lewi, kaom Lewi mah meunang nebus hak milikna iraha bae.

³³Lamun di kota-kota saperti kitu aya urang Lewi ngajual imah tapi teu bisaeun bae nebus, dina Taun Mulangkeun mah kudu dipulangkeun bae, sabab sakabeh imah nu aya di kota-kota kaom Lewi mah kabeh jadi hak milikna anu tetep di antara bangsa Israil.

³⁴Tapi tanah-tanah sampalan sakurilingeun kota-kota kaom Lewi mah teu meunang dijual, sabab geus jadi hak milikna salalawasna.

³⁵Lamun aya sasama urang Israil jadi miskin nepi ka teu bisaeun ngabayuan hirupna, ku maraneh bantu cara ngabantu urang asing atawa nu ngadon, supaya manehna bisa neruskeun hirupna di maraneh.

³⁶Ulah ngarah naon-naon ti manehna, sing sieun ku Allah keun eta batur teh hirup deukeut maraneh.

³⁷Lamun nginjeumkeun duit ka manehna ulah make renten. Kitu deui lamun manehna meuli dahareun ti maraneh ulah diarah bati.

³⁸Kitu timbalan PANGERAN, Allah maraneh anu ngaluarkeun maraneh ti Mesir supaya maratuh di tanah Kanaan, sarta anu geus kersaeun jadi Allah maraneh.

³⁹Lamun aya dulur sabangsa ngajual maneh ka maraneh bawaning ku malarat, ulah digawekeun kawas ka jelema beulian.

⁴⁰Bawa cicing di maraneh sina babantu nepi ka Taun Mulangkeun nu bakal datang.

⁴¹Dina taun eta manehna jeung anak-anakna sina baralik ka kulawargana jeung ka tanah hak milik karuhunna.

⁴²Urang Israil teh kabeh kawula-kawula PANGERAN anu ngaluarkeun maranehna ti Mesir ulah aya anu dijual dijieun jelema beulian.

⁴³Urang Israil anu ngajual dirina ka maraneh ulah dibengisan, sing sarieun ku Allah maraneh.

⁴⁴Lamun maraneh butuh badega, meuli ti bangsa sejen bae anu caricing di sakurilingeun maraneh.

⁴⁵Anak urang asing di tanah maraneh meunang dibeuli. Barudakna anu dijurukeunana di tanah maraneh meunang dijieun hak milik,

⁴⁶meunang diwariskeun ka anak incu sina ngabadega saumur hirup. Ka dulur sabangsa mah omat ulah ngabengisan.

⁴⁷Upamakeun aya urang asing anu hirupna di maraneh jadi beunghar, seug aya sasama urang Israil jadi malarat sarta ngajual maneh ka eta urang asing atawa ka salah saurang barayana.

⁴⁸Sanggeus dibeuli, eta sasama urang Israil teh boga keneh hak pikeun ditebus. Salah saurang dulurna

⁴⁹atawa pamanna, alona, atawa baraya deukeutna nu sejen, meunang nebus manehna, atawa jelemana sorangan nebus maneh sangkan bebas, ari sanggupeun mah.

⁵⁰Manehna jeung anu meulina kudu balitungan, geus sabaraha taun manehna ngagadekeun maneh ka nu meulina nepi ka Taun Mulangkeun. Harga pameuli dirina kudu ditangtukeun nurutkeun reana taun. Hargana kudu disaruakeun jeung upah anu buburuh.

⁵¹Sesa taun anu tacan kajalanan kudu dibalitungkeun sarta ku manehna kudu dibayar.

⁵²

⁵³Gedena duit anu kudu dibayarkeun deui kudu nurutkeun patokan upah kuli taunan. Salila eta, dununganana teu meunang ngabengisan.

⁵⁴Upama teu bisa ku jalan kitu, manehna jeung barudakna dibebaskeunana teh kudu nunggu Taun Mulangkeun heula.

⁵⁵Urang Israil teu meunang dijieun jelema beulian saumur hirup, sabab kabeh geus jadi kawula-kawula PANGERAN anu ngaluarkeun maranehna ti Mesir, anu jadi PANGERAN Allah maraneh.