Read Boros Dusun YERMIA 51 Bible Online

YERMIA 51 - Boros Dusun bible

YERMIA 51

¹Timbalan PANGERAN, ”Kami rek ngadatangkeun angin pikeun ngabasmi Babul katut pangeusina.

²Kami rek ngadatangkeun bangsa asing, sina ngaruksak Babul lir angin niup jarami nepi ka ledis. Lamun waktuna geus datang, eta bahla baris kacida ngaruksakna, sarta datangna ti unggal juru, nepi ka eta nagri jadi suwung.

³Tentarana, sing ulah nepi ka bisa melesatkeun panah, atawa nerapkeun baju beusina. Nu ngarorana ulah aya nu dihirupan. Pasukan baladna ancur leburkeun!

⁴Sina paraeh kasambut di jalan-jalan di saban kotana.

⁵Kami, Allah, PANGERAN Nu Maha Kawasa can kungsi ninggalkeun Israil jeung Yuda, sanajan maranehna teh geus boga dosa ka Kami, Nu Maha Suci di Israil.

⁶Geura kalabur ti Babul! Tareangan pisalameteun! Ulah nepi ka tariwas ku karana dosa Babul. Sabab ayeuna Kami rek ngabales ka Babul, ngahukum satimpal jeung kalakuanana.

⁷Babul tadina saperti gelas emas anu dicekel ku Kami, sarta geus ngamabokan saalam dunya. Bangsa-bangsa ngarinum anggur tina eta gelas nepi ka laleungit ingetanana.

⁸Babul ngadadak ambruk, geus ditumpurkeun! Geura caleungceurikan! Geura alubaran raheut-raheutna sugan cageur deui.

⁹Urang asing anu araya di dinya ngaromong kieu, ’Urang geus nyoba nulungan Babul, tapi geus teu kaburu. Geus, urang balik. Babul ku Allah geus dihukum beurat pisan, geus ditumpes sama sakali.’ ”

¹⁰Dawuhan PANGERAN, ”Kieu ceuk umat Kami, ’PANGERAN geus netelakeun yen urang teh bener. Hayu eta padamelan PANGERAN, Allah urang teh urang caritakeun ka sakur nu aya di Yerusalem.’ ”

¹¹PANGERAN geus ngangsonan raja-raja Media, sabab Mantenna kagungan maksud ngancurkeun Babul. Kitu cara Mantenna bakal ngabales, lantaran Babul geus ngaruksak Bait Mantenna. Perwira-perwira anu mingpin serangan marentah, ”Seukeutan jamparing! Parake tameng!

¹²Bere tangara pikeun ngamimitian ngagempur kuta Babul. Tohagaan pangjagaan! Eusian sakabeh pos! Sadiakeun pasukan pikeun ngabongohan!” PANGERAN geus ngalaksanakeun pangandika-Na, hal pangersa-Na ngeunaan urang Babul.

¹³Eta nagri loba walunganana, loba kakayaanana, tapi ayeuna mah lalakon hirupna geus tamat, nyawana geus paragat.

¹⁴PANGERAN Nu Maha Kawasa geus sumpah nyebat salira-Na ku manten, baris ngadatangkeun jalma-jalma anu lobana lir simeut geusan ngarurug Babul. Maranehna bakal sarurak lantaran unggul.

¹⁵PANGERAN ngajadikeun bumi ku pangawasa-Na; ngajadikeun alam dunya jeung mentangkeun langit ku hikmah-Na.

¹⁶Ku pangandika-Na cai nu di awang-awang gumuruh, mega ti tungtung-tungtung bumi sina kumpul. Kilat sina tingjorelat satengahing hujan, angin ribut dibudalkeun ti gudangna.

¹⁷Nenjo nu sarupa kitu, jalma-jalma kasima rumasa teu daya teu upaya; tukang nyarieun arca ngarasa kuciwa, dumeh dewa-dewa bubuatanana palsu, euweuh nyawaan.

¹⁸Kabeh ge gapong, hinakeuneun; dina waktuna mah ku PANGERAN baris dibasmi.

¹⁹Allahna Yakub mah henteu kawas maranehna, da nya Mantenna nu ngadamel saniskara, sarta nya Mantenna nu ngangkat urang Israil jadi umat Mantenna. Ari jenengana-Na PANGERAN Nu Maha Kawasa.

²⁰Dawuhan PANGERAN, ”Eh Babul, maneh teh gada Kami, pakarang perang Kami. Maneh ku Kami dipake pikeun ngaremukkeun bangsa-bangsa jeung karajaan-karajaan.

²¹Ngancurkeun kuda jeung nu tarumpakna, ngancurkeun kareta jeung nu tarumpakna,

²²ngajagal jelema-jelema, awewe lalaki, anu karolot nu ngarora, barudak lalaki barudak awewe,

²³meuncitan tukang-tukang ngangon jeung domba-dombana, nu keur ngawaruluku jeung mundingna, numpes pamarentah katut para pajabatna.”

²⁴Dawuhan PANGERAN, ”Baris kasaksian ku maneh, Babul katut rahayatna ku Kami dibales kalakuanana nu geus ngaruksak Yerusalem.

²⁵Eh Babul, maneh teh ibarat gunung anu ngaruksak saalam dunya. Tapi ieu Kami, PANGERAN musuh maneh. Maneh ku Kami tangtu dicerek, dibantingkeun jeung diantep ngagoler dina kekebul.

²⁶Batu-batu urut ruruntuhan maneh moal aya nu kapake deui pikeun wawangunan. Kitu timbalan Kami, PANGERAN.

²⁷Bere tangara geusan narajang! Tiup tarompet sina kadarengeeun ku bangsa-bangsa. Siapkeun bangsa geusan merangan Babul! Bejaan karajaan-karajaan Ararat, Mini jeung Askenas sina buru-buru narajang. Pilih perwira pikeun mingpin. Iangkeun pasukan kuda masing nakleuk kawas simeut.

²⁸Siapkeun bangsa geusan merangan Babul. Teang raja-raja Media, para pamingpin jeung para pajabatna katut angkatan perang sakabeh nagri jajahanana.

²⁹Bumi eundeur jeung genjlong, sabab PANGERAN keur ngarobah Babul jadi gurun keusik nu suwung.

³⁰Perjurit-perjurit Babul geus teu bisa neruskeun tarung, nyarempod di jero bentengna, masing-masing. Geus leungit wawanenna, geus kawas awewe bae. Gapura-gapura kota geus dirarubuhkeun, imah-imahna geus dihuru.

³¹Utusan-utusan geus bur-ber mawa beja ka raja Babul yen benteng kotana geus diancurkeun ditarajang ti ditu ti dieu.

³²Musuh geus ngarampas walungan peupeuntasan sarta benteng-benteng geus dihuru. Tentara Babul geumpeur.

³³Moal lila deui ge baris kasarambut jeung diidek-idek kawas gandum diirik. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Kawasa, Allahna urang Israil.”

³⁴Raja Babul geus maehan Yerusalem, terus dihakan. Kotana dikuras kawas ngosongkeun kendi; tuluy kabeh diteureuy buleud, teu beda ti naga. Nu dipikahayangna dipilihan, sesana dibalang-balangkeun.

³⁵Pek urang Sion, geura ngucap kieu, ”Muga-muga Babul katulah bongan geus ngarogahala ka urang!” Pek urang Yerusalem, ngucap kieu, ”Muga-muga Babul katulah bongan geus nyangsara ka urang!”

³⁶Geus kitu PANGERAN ngadawuh ka urang Yerusalem, ”Perkara maneh ku Kami rek dibela. Sagala kalakuan musuh maneh ku Kami rek dibales. Sumber-sumber cinyusu jeung walungan-walungan di Babul rek disina gararing.

³⁷Eta nagri baris jadi ruruntuhan, jadi enggon sato-sato leuweung. Katenjona matak keueung, suwung taya nu ngeusian, matak kukurayeun sakur nu ngalanto ka dinya.

³⁸Urang Babul tinggalaur kawas singa, tinggarereng kawas anak singa.

³⁹Lain rakus maranehna teh? Keun, ku Kami rek disadiaan hakaneun, sina pesta sukan-sukan nepi ka marabok. Sina nepi ka harees jeung ulah bisa nyararing deui.

⁴⁰Lamun geus kitu ku Kami rek diakutan tuluy dipeuncitan moal beda ti anak domba, embe jeung badot. Kitu timbalan Kami, PANGERAN.”

⁴¹Kieu timbalan PANGERAN ngeunaan Babul, ”Kota nu diagung-agung ku sadunya teh geus dijabel! Estu matak sumeblak ka bangsa-bangsa nu nyaksianana.

⁴²Geus kalembak jeung kaliputan ku laut nu ombakna tingjelegur.

⁴³Kota-kotana matak ketir katembongna jeung geus teu beda ti tegalan nu tara kasorang cai, taya pisan nu nyicingan malah tara aya anu liwat-liwat acan.

⁴⁴Dewa Bel, dewa nagri Babul ku Kami baris dihukum, emas-emas beunangna malingan sina dipasrahkeun ka Kami; bangsa-bangsa geus moal maruja deui ka dinya. Kuta-kuta Babul geus rubuh.

⁴⁵Eh urang Israil geura nyalingkir ti dinya! Salametkeun diri, ulah karerab ku amarah Kami.

⁴⁶Ulah rentag atawa kasima ku dedengean. Da unggal taun oge beja-beja pikarentageun teh rupa-rupa — aya beja anu nyaritakeun katelengesan di jero nagri, aya anu nyaritakeun raja merangan raja deui.

⁴⁷Mun geus kitu tandaning geus meujeuhna waktuna Kami ngahukum brahala-brahala Babul. Sakuliah nagrina baris ngarasa wirang. Jelema-jelemana kabeh ditumpes.

⁴⁸Lamun Babul geus kajabel ku jelema-jelema nu datangna ti kaler, sarta geus diancurkeun, sakur nu di bumi jeung di langit bakal sarurak ku bungah-bungahna.

⁴⁹Babul geus ngalantarankeun tiwasna manusa di saalam dunya. Ayeuna ku lantaran geus maehan bangsa Israil anu sakitu lobana, Babul baris runtuh. Kitu timbalan Kami, PANGERAN.”

⁵⁰Dawuhan PANGERAN ka umat-Na nu di Babul, ”Maraneh geus luput tina bahya maot. Geuwat nyalingkir! Ulah talangke! Sanajan jauh ti lemah cai masing inget ka Kami, PANGERAN maraneh, jeung ka Yerusalem.

⁵¹Ceuk maraneh, ’Kuring geus dihinakeun, diwiwirang, geus taya pisan harepan, lantaran tempat suci di Bait Allah geus karampas ku musuh.’

⁵²Ayeuna ceuk Kami, geus datang waktuna Kami baris ngahukum brahala-brahala Babul sarta nu taratu bakal tinggarerung di sakuliah nagri.

⁵³Sanajan upama Babul bisa ngejat ka awang-awang tuluy ngadegkeun benteng tohaga di dinya, mo burung disusul ku jelema-jelema jurungan Kami supaya ditumpes. Kitu timbalan Kami, PANGERAN.”

⁵⁴Dawuhan PANGERAN, ”Dengekeun sora anu careurik di Babul, nyeungceurikan nagri nu geus ancur.

⁵⁵Babul ku Kami keur digempur, karameanana keur dijemplingkeun. Balad musuh muru lir ombak gumuruh, tuluy narajang bari tinggorowok.

⁵⁶Daratangna rek ngabasmi Babul; rek nangkepan serdadu-serdaduna, mingges-minggeskeun gondewana. Kami teh Allah anu ngahukum kajahatan. Babul rek dihukum satimpal jeung kajahatanana.

⁵⁷Para kawasana rek disina marabok — nu palinterna, para pamingpinna, tentarana. Maranehna sina harees, sina ulah harudang deui. Kitu timbalan Kami, nu jadi Raja, PANGERAN Nu Maha Kawasa.

⁵⁸Kuta-kuta Babul nu tohaga baris rugrug, gapura-gapurana nu laluhur baris beak dihuru. Hasil gawe bangsa-bangsa kabeh ge taya gunana. Sakabeh hasil usahana beak ku seuneu. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Kawasa.”

⁵⁹Raja Sidkia kagungan pangawal pribadi, ngaranna Seraya anak Neria, incu Mahseya. Dina taun kaopat Sidkia jadi raja Yuda, Seraya milu ka anjeunna ka Babul. Harita manehna ku kaula dibere rupa-rupa amanat.

⁶⁰Eta amanat ku kaula dituliskeun dina buku, eusina ngeunaan sagala rupa kacilakaan anu baris tumiba ka Babul, nya kitu deui sagala rupa perkara sejenna ngeunaan Babul.

⁶¹Kieu ceuk kaula ka Seraya, ”Upama anjeun geus di Babul, sakur anu dituliskeun dina ieu buku kudu dibacakeun sing bedas ka urang dinya.

⁶²Geus kitu anjeun kudu sembahyang kieu, ’Nun PANGERAN, Gusti parantos ngadawuh baris ngabasmi ieu tempat dugi ka moal aya deui mahluk nu hirup di dieu, boh jalmi boh sasatoan, sareng ieu tempat baris jadi salalanggengna.’

⁶³Sanggeus tamat dibaca, ieu buku ku anjeun kudu ditalian jeung dibabandulan ku batu, tuluy alungkeun ka Walungan Eprat,

⁶⁴bari ngucap kieu, ’Nya baris kieu pijadieunana Babul, nya eta bakal tilelep, moal timbul-timbul deui, sabab baris dibasmi ku PANGERAN.’ ” Sakitu amanat Yermia.