Read Boros Dusun YEHESKEL 20 Bible Online

YEHESKEL 20 - Boros Dusun bible

YEHESKEL 20

¹Dina taun katujuh aya di pangbuangan, dina tanggal sapuluh bulan lima, aya sawatara kokolot Israil daratang ka kaula rek marenta pituduh PANGERAN; maranehna dariuk hareupeun sim kuring.

²PANGERAN nimbalan kieu ka kaula,

³”Eh anak manusa,” timbalana-Na, ”bejakeun ka eta jelema-jelema, kieu sabda PANGERAN Nu Maha Agung: Kutan maraneh teh rek marenta pituduh Kami? Demi Kami Allah anu jumeneng, Kami embung dipentaan naon-naon ku maraneh. Kitu timbalan Kami PANGERAN Nu Maha Agung.

⁴Eh anak manusa, bisi maneh arek ngelingan ka maranehna, heug, gugat kumaha pikaijideunana kalakuan karuhunna.

⁵Bejakeun, kieu sabda Kami: Basa Kami milih Israil Kami geus jangji. Di Mesir Kami nembongan ka maranehna sarta ngandika yen: Kami teh PANGERAN Allah maraneh.

⁶Kami harita sumpah seja ngaluarkeun maranehna ti Mesir, rek dibawa ka hiji tanah beunang Kami milih pikeun maranehna, tanah anu subur jeung panghadena.

⁷Kami meredih sangkan maranehna miceun arca-arca sesembahanana anu pikaijideun Kami, jeung sangkan ulah ngabakti ka brahala urang Mesir, sabab Allah maranehna mah Kami, PANGERAN.

⁸Tapi teu ngagarugu, malah ngaralawan. Arca-arcana anu pikaijideun teu dipariceun, tur masih ngabarakti keneh ka brahala urang Mesir. Tadina rek disiksa di Mesir keneh, sina nyaraho amarah Kami.

⁹Tapi diantep keneh, sabab bisi matak jenengan Kami dipoyok, lantaran di dinya, tempat maranehna numpang, Kami geus ngumumkeun yen urang Israil teh ku Kami rek dikaluarkeun ti Mesir.

¹⁰Geus kitu maranehna ku Kami dikaluarkeun ti Mesir, dibawa ka gurun keusik.

¹¹Di gurun keusik ku Kami dibere parentah-parentah jeung hukum-hukum Kami, anu nungtun kana rahayu saupama diturut.

¹²Sabat, tanda pamupakatan antara Kami jeung maranehna carek Kami kudu digumatikeun, geusan peringetan yen maranehna geus disucikeun ku Kami, PANGERAN.

¹³Tapi sabot di gurun keusik keneh maranehna geus ngalawan. Parentah-parentah Kami, jeung hukum-hukum Kami anu nungtun kana rahayu saupama diturut, ku maranehna ditolak. Sabat Kami oge kacida dilalaworakeunana. Tadina rek dibasmi di dinya keneh, di gurun keusik, sina nyaraho bendu Kami.

¹⁴Tapi diantep keneh, sabab bisi matak jenengan Kami dipoyok ku bangsa-bangsa anu nyaraksian Kami mingpin urang Israil ti Mesir.

¹⁵Tapi Kami sumpah yen maranehna moal tulus dibawa ka tanah anu geus dijangjikeun, tanah anu subur jeung panghadena tea.

¹⁶Kami ngucap kitu teh lantaran maranehna nampik kana hukum-hukum Kami, ngalanggar parentah-parentah Kami, sarta ngalalaworakeun Sabat, leuwih resep nyembah ka brahalana sorangan.

¹⁷Najan kitu Kami masih keneh mikarunya. Ku Kami diputus yen maranehna moal dibasmi di gurun keusik.

¹⁸Papadaning kitu, anak-anakna ku Kami dipepelingan supaya ulah nurut kana aturan-aturan beunang nyieun karuhunna, ulah kabawa ku kabiasaanana, ulah nganajiskeun maneh ku nyembah ka brahalana.

¹⁹Kami teh PANGERAN, Allah maraneh. Masing nurut kana hukum-hukum jeung parentah-parentah Kami.

²⁰Gumatikeun poe Sabat pikeun tanda yen Kami jeung maraneh geus mupakat, jeung sangkan aringet yen Kami teh PANGERAN, Allah maraneh.

²¹Tapi anak-anakna oge ngaralawan. Parentah-parentah Kami dilanggar, hukum-hukum Kami anu nungtun kana rahayu saupama diturut, ku maranehna ditampik, poe Sabat dilalaworakeun. Tadina mah rek dibasmi di dinya keneh di gurun keusik, sina nyaraho bendu Kami.

²²Tapi teu kungsi dikitukeun, sangkan jenengan Kami ulah direndahkeun ku bangsa-bangsa anu nyarahoeun waktu Kami mawa urang Israil ti Mesir.

²³Ku sabab eta Kami di gurun keusik mere jangji sarupa deui. Kami geus sumpah yen maranehna tangtu dipaburencaykeun ka sakuliah dunya.

²⁴Kami nepi ka kitu teh lantaran maranehna nolak kana parentah-parentah Kami, ngarempak hukum-hukum Kami, nganistakeun Sabat Kami, jeung ngabarakti ka brahala anu disarembah ku karuhun-karuhunna.

²⁵Ti dinya maranehna ku Kami dibere hukum-hukum anu teu hade jeung parentah-parentah anu teu matak mawa kana pihirupeun.

²⁶Ku Kami dihaja sina nganistakeun diri ku kurban-kurban tarekahna sorangan, jeung diantep sina ngurban-ngurbankeun anak-anakna anu cikal, geusan hukumanana sarta sina nyaraho yen Kami teh PANGERAN.

²⁷Eh anak manusa, bejakeun ka urang Israil ieu dawuhan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung. Aya deui kituh peta karuhun-karuhunna ngagogoreng ka Kami ku kalakuan-kalakuanana anu teu satia teh.

²⁸Keur waktu maranehanana ku Kami dibawa asup ka tanah anu dijangjikeun tea, barang narenjo pasir-pasir anu laluhur jeung tatangkalan anu garomplok teh tuluy bae dikurbanan. Barang-barang kurbanna, sato anu diduruk kitu deui anggur panyuguhanana ngahudang amarah Kami.

²⁹Maranehna ku Kami dipariksa: Tempat-tempat luhur anu dijarugjug ku maraneh teh naon? Ti harita, eta tempat ku maranehna disarebut ’Tempat-tempat Luhur’.

³⁰Bejakeun ieu dawuhan Kami PANGERAN Nu Maha Agung ka urang Israil: Ku naon kalakuan maraneh garoreng cara kalakuan karuhun maraneh sarta anut ka brahala-brahalana?

³¹Tur nepi ka kiwari pisan maraneh nyuguhkeun pangbakti nu karitu, jeung nganistakeun diri ka brahala-brahala anu disarembah ku karuhun-karuhun maraneh, nepi ka ngaduruk anak-anak sorangan dikurban-kurbankeun. Ari ayeuna maraneh, eh urang Israil, make hayang nanyakeun pikersaeun Kami! Demi Kami PANGERAN Nu Maha Agung, Allah anu jumeneng, pananya maraneh ku Kami moal dipirosea.

³²Maraneh geus boga karep rek nurutan bangsa-bangsa batur, nurutan urang nagri sejen sarta nyarembah kana tatangkalan jeung batu-batu. Tapi eta pakarepan teh hamo bukti.”

³³”Masing nyaraho, demi Kami PANGERAN Nu Maha Agung, Allah anu jumeneng, sajeroning amarah Kami baris marentah ka maraneh kalawan keras, ngagunakeun sagala kakawasaan.

³⁴Lamun maraneh geus kumpul kabeh, geus dipulangkeun ti nagri-nagri tempat maraneh bacacar, kakawasaan katut amarah Kami rek ditembongkeun ka maraneh.

³⁵Maraneh rek diteundeun di ’Gurun Bangsa-bangsa’, sarta di dinya Kami bakal nyanghareupan maraneh rek balitungan.

³⁶Bareto Kami balitungan jeung karuhun maraneh di Gurun Sinai, kiwari arek balitungan teh jeung maraneh,” kitu timbalan PANGERAN Nu Maha Agung.

³⁷”Maraneh rek diawaskeun enya-enya ku Kami, tur dipaksa kudu nurut kana perjangjian Kami.

³⁸Tukang-tukang barontakna, anu jarahatna, baris disingkir-singkirkeun. Baris dikalaluarkeun ti nagri-nagri tempat ngalumbarana, tapi moal dipulangkeun ka tanah Israil. Engke kakara maraneh nyaho yen Kami teh PANGERAN.”

³⁹PANGERAN Nu Maha Agung nimbalan, ”Eh urang Israil, ayeuna kumaha maraneh bae. Pek dosa terus, jeung sarembah eta brahala-brahala maraneh teh! Tapi awas, sanggeus eta maraneh kudu nurut ka Kami, ulah nyuguh-nyuguh deui ka brahala-brahala maraneh anu matak nganistakeun jenengan Kami anu suci.

⁴⁰Engke di tanah anu di ditu, di gunung Kami anu suci, di gunung anu luhur di tanah Israil, maraneh urang Israil kabeh bakal ngabarakti ka Kami. Kami bakal sugema ka maraneh, sarta ngarep-ngarep maraneh mawa kurban-kurban anu pangutamana katut pangabakti anu suci.

⁴¹Sanggeusna maraneh ku Kami dikaluarkeun ti nagri-nagri tempat maraneh bacacar sarta geus karumpul kabeh, Kami baris narima ti maraneh kurban-kurban anu diduruk sarta baris katembong ku bangsa-bangsa sejen yen Kami teh suci.

⁴²Saupama maraneh ku Kami geus dipulangkeun ka tanah Israil, tanah anu geus dijangjikeun rek dibikeun ka karuhun maneh tea, kakara maraneh bakal nyaraho yen Kami teh PANGERAN.

⁴³Ti dinya kakara maraneh bakal areling, yen sagala kalakuan maraneh teh goreng tur matak nista kana diri.

⁴⁴Lamun Kami engke ngabela kahormatan Kami, harita maraneh urang Israil, tangtu nyaraho yen Kami teh PANGERAN, moal ngahukum maraneh satimpal jeung kalakuan-kalakuan maraneh anu sakitu jahatna jeung dorakana.” Kitu timbalan PANGERAN Nu Maha Agung.

⁴⁵PANGERAN nimbalan ka kaula.

⁴⁶Dawuhana-Na, ”Eh anak manusa, tempo ka kidul. Ngomong ka tebeh kidul, tepikeun ieu ramalan ngeunaan leuweung di kidul.

⁴⁷Omongkeun ka eta leuweung kidul, dengekeun kituh ieu timbalan PANGERAN Nu Maha Agung: Awas! Kami rek nimbulkeun seuneu, sina ngahuru saban tangkal nu aya di maneh, nu saleger keneh, kitu deui nu geus gararing. Eta seuneu hamo aya nu bisa mareuman. Rek disina nerekab ti kidul nepi ka kaler, sarta karasa panasna ku sarerea.

⁴⁸Baris kasaksian ku sakabeh yen Kami anu ngahuruna tur hamo aya nu bisa mareuman.”

⁴⁹Tapi kaula unjukan kieu, ”Nun PANGERAN Nu Maha Agung, abdi ulah dipiwarang nyanggemkeun kitu. Jalmi-jalmi tangtos rumahuh, nyebatkeun yen abdi salamina mung nyanggemkeun teguheun bae.”