Read Boros Dusun YEHESKEL 43 Bible Online

YEHESKEL 43 - Boros Dusun bible

YEHESKEL 43

¹Ti dinya kaula ku anjeunna dibawa ka gapura anu nyanghareup ka wetan.

²Bray ti beulah wetan aya cahaya nyampeurkeun, cahaya kamulyaan Allah Israil. Gentra Mantenna kadenge sada gumuruh laut, sarta bumi mani hibar kacaangan.

³Ieu titingalan sarua kawas anu bareto katingal waktu Allah ngagempur Yerusalem, jeung anu katingal di Walungan Kebar tea. Bruk kaula nyuuh kana taneuh.

⁴Eta cahaya terus asup ka jero Bait Allah, asupna ti lawang gapura wetan.

⁵Kaula ku Roh PANGERAN diangkat, dicandak ka buruan jero. Katingal Bait Allah teh hibar ku cahaya kamulyaan PANGERAN.

⁶Ari jelema tea nangtung gigireun kaula. Tuluy aya gentra PANGERAN ngandika ka kaula ti jero Bait Allah:

⁷”Eh manusa, ieu teh tahta Kami. Di dieu Kami pilinggiheun di urang Israil, seja ngereh ka maranehna salalanggengna. Urang Israil, boh jalma rea boh raja-rajana, teu meunang nganajiskeun deui jenengan Kami anu suci, ngabarakti ka brahala, atawa ieu tempat dijieun makam raja-rajana.

⁸Bareto karaton raja-raja teh nampeu pisan ka dieu, golodog jeung tihang-tihang pantona pahareup-hareup pisan jeung golodog jeung tihang-tihang panto Bait Kami, ngan kahalangan ku tembok salapis. Kalakuan maranehna anu doraka teh nganajiskeun jenengan Kami anu suci. Nu matak maranehna ku Kami dibasmi, sabab Kami geus teu kawawa ku bendu.

⁹Nu matak ayeuna mah maranehna teu meunang ngabarakti deui ka allah-allah sejen, sarta mayit raja-rajana kudu dipindahkeun ti dieu. Lamun kitu, kakara Kami kersa linggih di maranehna salalanggengna.”

¹⁰PANGERAN ngandika deui, ”Eh manusa, caritakeun ku maneh kaayaan ieu Bait Kami ka urang Israil, pasang petana sina dilalenyepan, sina areraeun ku kalakuanana anu sakitu dorakana.

¹¹Upama maranehna geus areraeun ku kalakuanana anu garoreng, ku maneh terangkeun pasang peta ieu Bait: modelna, lawang-lawang asupna, lawang-lawang kaluarna, bangunna, undak usuk babagian-babagianana, kitu deui hal papagon jeung aturan-aturanana. Catetkeun ku maneh kabeh, sangkan maranehna nyarahoeun sagala unak-anikna, jeung supaya sakabeh aturanana diarestokeun.

¹²Sipat ieu Bait Kami kieu: Sakuliah wewengkon anu aya di puncak gunung, sakurilingna suci, karamat.”

¹³Ieu ukuran-ukuran altar, sarta parabot ngukurna sarua jeung nu dipake ngukur Bait Allah. Sakurilingeun dasar altar aya kamalir, jerona satengah meter, rubakna saparapat meter. Paminggir kamalirna diluhurkeun dua puluh lima senti.

¹⁴Ukuran altarna: Panghandapna, ti semet dadampar pangluhurna jangkungna sameter. Bagian tengah nepi ka semet palipid sakurilingna anu kandelna lima puluh senti, jangkungna dua meter. Bagian luhur, nepi ka semet palipid anu kandelna lima puluh senti,

¹⁵jangkungna sarua dua meter, nya eta puncakna, anu gunana paranti meuleum kurban-kurban. Tatandukanana di opat pojokna naronjol ngaluhuran puncak altarna.

¹⁶Bangun puncakna pasagi, unggal sisi rubakna genep meter.

¹⁷Bagian tengah oge pasagi, unggal sisi rubakna tujuh meter, kandel palipidna dua puluh lima senti. (Ari rubak kamalirna lima puluh senti). Pongpok altar sisi wetan diberean sesengked paranti mancat kana puncakna.

¹⁸PANGERAN Nu Maha Agung nimbalan ka kaula, ”Eh anak manusa, regepkeun ieu anu ku Kami rek diandikakeun. Lamun altar geus anggeus dijieun, ku maneh kudu ditahbiskeun, dipake meuleum kurban jeung dikepretan ku getih kurban.

¹⁹Ari anu meunang marek ngalalayanan Kami, ngan imam-imam asal kaom Lewi turunan Sadok. Kitu pamundut Kami, PANGERAN Nu Maha Agung. Maranehna bere sapi jalu hiji, sina dijieun kurban panebus dosa.

²⁰Getihna sawareh ku maneh kudu diulaskeun kana opat tatandukan dina juru altar, kana juru badan altar bagian tengah, jeung kana palipidna sakurilingna.

²¹Maneh kudu nyokot sapi jalu anu rek dikurbankeun pikeun mupus dosa, beuleum di tempat parantina di luareun lingkungan Bait Kami.

²²Poe isukna maneh kudu meuncit embe jalu hiji, anu taya cacadna, jieun kurban panebus dosa. Getihna sawareh pake nyucikeun altar saperti ku getih sapi tea.

²³Sabada eta maneh kudu meuncit hiji sapi jalu ngora, jeung hiji domba jalu ngora, duanana ulah aya cacadna,

²⁴terus bawa ka Kami. Memeh dikurbankeun ka Kami, kudu dipurulukan uyah heula ku imam.

²⁵Mayeng tujuh poe, unggal poe maneh kudu ngurbankeun hiji sapi, hiji embe, jeung hiji domba, pikeun nebus dosa. Satona ulah cacad naon-naon.

²⁶Jadi eta altar teh ditahbiskeun ku imam-imam di jero tujuh poe, supaya bisa digunakeun saterusna.

²⁷Sanggeus tutup tujuh poe, imam-imam kudu ngamimitian ngurban dina eta altar, kurban beuleuman jeung kurban panarima, mangurbankeun jalma rea. Sanggeus kitu tan wande maraneh dimanah ku Kami. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.”