Read Boros Dusun HOSEA 2 Bible Online

HOSEA 2 - Boros Dusun bible

HOSEA 2

¹Ku sabab kitu, sasama maraneh urang Israil kudu disebut ”Umat Allah” jeung ”Dipikawelas”.

²Barudak, pepelingan indung maraneh, sanajan geus henteu jadi pamajikan Kami deui sarta Kami geus lain salakina deui. Pepelingan, ulah ngaranyed deui, ulah ngalacurkeun diri deui.

³Mun teu euih-euih, ku Kami rek dirangsadan, sina sataranjang bulucun cara keur barang dijurukeunana. Rek disina jadi saperti tanah anu nya keeng jeung angar, sina paeh kahalabhaban.

⁴Kami moal mikarunya ka anak-anakna, anak-anak awewe palacuran anu teu boga kaera. Manehna sorangan anu nyebutkeun, ”Ah, rek manggihan kabogoh-kabogoh, anu ka aing mere dahareun, inumeun, bulu domba jeung lawon linen, minyak jetun jeung anggur.”

⁶Ku sabab kitu manehanana ku Kami arek dikurung ku rungkun cucuk, jalanna arek dipager ku tembok.

⁷Manehna bakal ngudag kabogoh-kabogohna, tapi moal kaudag. Hayang papanggih, tapi moal papanggih. Geus kitu manehna tangtu ngomong, ”Mending balik deui ka salaki aing nu ti heula; bareto mah aing leuwih senang ti batan ayeuna.”

⁸Manehanana pamohalan ngaku, yen boga gandum, anggur jeung minyak jetun soteh, kitu deui perak jeung emas anu ku manehanana dipake ngabakti ka Baal, pamere Kami.

⁹Ku sabab kitu, gandum jeung anggurna, anu baris dipanen ti lahan pamere Kami, dina usumna ku Kami rek dicokotan deui. Kitu deui bulu domba jeung lawon linen keur bahan pakeeunana, eta ge rek dicokotan deui.

¹⁰Ku Kami rek ditaranjangan di hareupeun kabogoh-kabogohna, moal aya nu bisaeun nulungan manehna tina kakawasaan Kami.

¹¹Sagala pepestaan, anu taunan, anu bulanan, poe-poe Sabatna, sagala rupa upacara kaagamaanana ku Kami arek dieureunkeun sama sakali.

¹²Tangkal-tangkal anggurna, tangkal-tangkal kondangna, anu carekna mah pamere kabogoh-kabogohna upah ngalayanan maranehna, ku Kami arek dibasmi. Kebon anggurna jeung kebon bubuahanana rek dijieun leuweung, sina beak diruksak ku sato alas.

¹³Manehna baris dihukum, ku Kami, lantaran sering neler-neler Kami saban meuleum menyan pikeun Baal, jeung saban make perhiasan sarta neang kabogoh-kabogohna. Kitu pangandika PANGERAN.

¹⁴Manehna ku Kami rek dibawa deui ka gurun keusik. Di ditu rek dilelemu ku omongan anu nandakeun kaasih.

¹⁵Kebon anggurna rek dibikeun deui, sarta Lebak Kasusahan rek dijadikeun lawang pangharepan. Di dinya manehna tangtu nurut deui ka Kami cara keur ngorana, basa manehna kakara datang ti Mesir tea.

¹⁶Manehna baris ngaku deui salaki ka Kami, moal nganggap deui Kami teh Baal, brahala manehanana.

¹⁷Ku Kami moal diidinan nyebut-nyebut deui ngaran Baal.

¹⁸Dina waktu eta Kami arek nyieun jangji jeung sato-sato alas jeung manuk-manuk, sangkan teu ngagaranggu ka umat Kami. Malah sakabeh parabot perang, sakabeh pedang jeung gondewa, ku Kami rek disingkirkeun ti eta tanah, sangkan umat Kami tengtrem-tingtrim santosa hirupna.

¹⁹Israil! Maneh ku Kami rek dipigarwa. Kami seja satuhu satia. Mikawelas mikaasih mo aya laasna, seja mihukum salalanggengna.

²⁰Kami moal jalir jangji, maneh teh pupujan Kami. Maneh oge nya kitu baris ngaku yen Kami teh PANGERAN.

²¹Dina waktu eta Kami rek ngabulkeun paneda umat Kami Israil. Hujan rek diturunkeun ka bumi, sarta bumi bakal ngahasilkeun gandum, buah anggur jeung buah jetun.

²³Umat Kami baris tetep maratuh di lemah caina, sina marukti hirupna. Maranehna, anu tadina disebut ”Teu Dipikawelas”, rek dipikawelas. Anu tadina disebut ”Lain Umat Kami”, rek disebut ”Maraneh teh umat Kami”. Sarta jawab maranehna: ”Gusti teh Allah sim abdi.”