Read Boros Dusun PAMINDO 12 Bible Online

PAMINDO 12 - Boros Dusun bible

PAMINDO 12

¹”Aya deui pikukuh-pikukuh anu kudu digumatikeun saumur hirup, di tanah anu rek dipaparinkeun ka maraneh ku PANGERAN, Allah maraneh. Darengekeun!

²Tempat-tempat anu ku urang ditu diparake ngabakti ka allah-allahna di gunung-gunung, di pasir-pasir, jeung di handapeun tangkal-tangkal anu ngararoyom kabeh ku maraneh kudu digempur.

³Altar-altarna remukkeun, pilar-pilar karamatna ancurkeun, arca-arca Dewi Asera sesembahanana duruk, brahala-brahalana cacag, sangkan henteu disarembah deui.

⁴Adat ibadah urang ditu ka allah-allahna ku maraneh ulah diturutan dipake ngabakti ka PANGERAN Allah maraneh.

⁵Tempat pikeun ngadeuheus jeung ngabakti ka Mantenna kudu ngabaku, tur kudu ngan hiji. PANGERAN ku manten anu bakal nangtukeun tempatna, milih salah sahiji wewengkon ti kaom-kaom maraneh.

⁶Ka dinya maraneh kudu nyanggakeun kurban-kurban anu dibeuleum, jeung anu rupa-rupa deui, nyanggakeun perpuluhan, jeung pangbakti-pangbakti sejen, kurban mayar panadaran, kurban sukarela, jeung bakti cikal sapi kitu deui cikal domba.

⁷Nya di dinya, di payuneun PANGERAN Allah maraneh, maraneh sakulawarga nya kudu dahar jeung ngarasakeun kabungah tina usaha anu geus hasil ku karana berkah Mantenna.

⁸Engke dina waktuna, kalakuan teh ulah cara anu enggeus-enggeus. Nepi ka ayeuna maraneh ngabakti teh sakarep-karep bae,

⁹lantaran tacan matuh di tanah anu rek dipaparinkeun, jadi tacan boga pamatuhan anu aman.

¹⁰Sanggeus maraneh meuntasan Walungan Yordan, tangtu ku PANGERAN ditulungan pikeun nempatan jeung nyicingan eta tanah. Mantenna baris ngajaga maraneh ti sakabeh musuh. Hirup maraneh baris lugina.

¹¹PANGERAN bakal milih hiji tempat keur paranti maraneh ngabakti ka Mantenna. Nya ka dinya maraneh kudu ngajugjug pikeun nyanggakeun sakur anu ku Bapa geus ditataan, nya eta: kurban-kurban beuleuman jeung kurban-kurban lianna, bakti perpuluhan jeung pangbakti husus anu ku maraneh geus dijangjikeun ka PANGERAN.

¹²Sing barungah aya di payuneun Mantenna teh, reujeung anak, reujeung para badega, reujeung ahli-ahli Lewi anu salembur jeung maraneh, da kapan maranehna mah henteu dibagianan tanah milik.

¹³Jadi nyanggakeun kurban teh ulah sambarang di mana bae,

¹⁴kudu di tempat anu geus dibakukeun ku PANGERAN, tur ngan eta-etana, anu engke ku PANGERAN dipilih ti salah sahiji wewengkon kaom-kaom maraneh. Ngan di tempat eta maraneh meunang nyanggakeun kurban anu dibeuleum teh, kitu keneh nyanggakeun rupa-rupa deui saperti anu ku Bapa geus ditataan tadi.

¹⁵Tapi ari meuncit keur dahareun biasa mah di mana-mana ge meunang. Masih rek meuncit sakumaha lobana oge pek bae, eta mah kumaha dipaparinna milik ku PANGERAN bae. Jeung ari anu kitu mah sing saha bae oge meunang ngadahar, boh nu susuci, boh nu henteu, taya bedana ti jeung ngadahar daging uncal atawa mencek.

¹⁶Ngan getihna poma ulah didahar, kudu sina ngucur kana taneuh kawas cai.

¹⁷Anu baris disanggakeun ka PANGERAN, sarupa ge teu meunang aya anu didahar di tempat cicing maraneh, boh perpuluhan-perpuluhan tina gandum, cianggur jeung minyak jetun, boh sapi cikal atawa embe domba cikal, kitu deui pamayar panadaran ka PANGERAN, pangbakti suka rela, jeung kurban-kurban sejenna.

¹⁸Bangsa kieu mah didaharna kudu di payuneun PANGERAN bae, di tempat hiji-hijina anu geus dibakukeun ku PANGERAN, Allah maraneh. Didaharna bareng jeung anak, jeung para badega, jeung ahli-ahli Lewi anu salembur jeung maraneh, dibarengan ku suka sukur dumeh geus bisa ngalampahkeun kitu.

¹⁹Jeung omat, saumur-umur ge maraneh di ditu teh ulah nepi ka neler-neler urang Lewi.

²⁰Lamun wewengkon maraneh ku PANGERAN Allah maraneh geus dijadikeun tambah lega sakumaha jangji-Na, bisi harayang ngadahar daging, iraha-iraha ge meunang.

²¹Upama ka tempat ngabakti teh kacida jauhna, heug maraneh hayang meuncit sapi atawa domba paparin ti PANGERAN, pek bae, jeung dagingna meunang didahar di imah, sakumaha ceuk Bapa tadi.

²²Nu suci nu henteu taya halangan ngadahar eta, sakumaha ka daging uncal atawa mencek.

²³Ngan getihna kahade ulah kadahar, karana getihna teh nyawana. Daging teu meunang didahar jeung nyawana.

²⁴Getihna kudu dikucurkeun kana taneuh kawas cai, teu meunang dijieun dahareun.

²⁵Lamun garumati kana hal ieu, maraneh bakal kagalih ku PANGERAN, bakal jamuga saanak incu.

²⁶Ngan sakur-sakur anu disucikeun pikeun PANGERAN, kurban-kurban jeung pangbakti-pangbakti anu tumali jeung ikrar ka PANGERAN, eta mah kudu disanggakeun ka tempat ngabakti anu hiji tea.

²⁷Kurban beuleuman jeung kurban anu dagingna didahar, kudu dibaktikeun dina altar PANGERAN, sarta getihna kucurkeun kana altar.

²⁸Tarurut sing gumati sakur anu ku Bapa diparentahkeun teh, supaya maraneh saanak incu jamuga saumur-umur, lantaran ngalampahkeun anu bener, anu sapagodos jeung manah PANGERAN, Allah maraneh.”

²⁹”Lamun maraneh enggeus ngarurug eta tanah, bangsa-bangsa urang ditu bakal dibasmi ku PANGERAN Allah maraneh, tanahna bisa dirampas terus diandih.

³⁰Sanggeus eta bangsa-bangsa tumpes ku PANGERAN, pacuan maraneh kairid ku tata ibadahna, matak bahla. Ulah harayang nyaho caraning maranehna ngajalankeun ibadah ka allah-allahna, bisi maraneh oge kitu.

³¹Kahade, ngabakti ka Allah mah ulah make tata cara maranehna ngabarakti ka allah-allahna. Sabab cara-cara ngabarakti ka allah-allahna teh estu matak pikagirukeun PANGERAN. Malah sok mareuncit anakna sorangan diduruk dina altar pamujaanana.

³²Heug garumatikeun ieu piwuruk Bapa sing cara kitu, ulah leuwih ulah kurang.