Read Boros Dusun PAMINDO 19 Bible Online

PAMINDO 19 - Boros Dusun bible

PAMINDO 19

¹”Sanggeus bangsa-bangsa di tanah anu rek dipaparinkeun tea geus ditumpes ku PANGERAN Allah maraneh, sarta kota-kota jeung imah-imahna geus dicaricingan ku maraneh,

²eta tanah kudu dibagi tilu bagian, anu masing-masing ngabogaan hiji kota anu babari diburuna. Gunana, bisi aya jelema anu maehan, bisa kabur nyalindung ka salah sahiji kota kitu.

⁴Lamun aya jelema tariking cilaka nepi ka niwaskeun batur nu lain musuh, bisa salamet lamun kaburu kabur ka salah sahiji kota anu tilu tea.

⁵Upamana kieu: Aya dua jelema bareng arindit ka leuweung rek nuar kai. Nu saurang waktu keur ngulangkeun kampakna kana kai, hulu kampakna coplok, melesat keuna ka baturna nepi ka baturna misan. Anu niwaskeunana kudu gancang kabur ka salah sahiji kota panyalindungan sangkan salamet.

⁶Lamun kota anu kitu teh ngan hiji-hijina, lamun jauh teuing meureun memeh tepi geus kaberik manten ku baraya anu tiwas, anu bek eta jelema nu teu salah teh dipaehan bawaning ku ambek. Padahal niwaskeun batur soteh geus tariking cilakana bae, lain ku sabab geuleuh.

⁷Kitu maksudna nu matak ceuk Bapa kudu aya tilu.

⁸Lamun wewengkon maraneh ku PANGERAN geus dilegaan sakumaha pangandika-Na ka karuhun maraneh bareto, sarta sakuliah eta tanah ku Mantenna geus diserenkeun ka maraneh sakumaha pangandika-Na tea,

⁹maraneh kudu milih tilu kota deui salian ti eta. (Eta tanah teh tangtu dipaparinkeun kabeh, asal maraneh tigin kana sagala perkara anu ku Bapa diwurukkeun poe ieu, jeung baroga hate nyaah ka Mantenna, narurut kana sagala papakon Mantenna.)

¹⁰Ku sabab kitu jalankeun papatah Bapa anu bieu teh, nya eta milih tilu kota deui, sangkan jelema-jelema anu teu salah ulah nepi ka dipaehan, jeung supaya maraneh di tanah anu rek dipaparinkeun ku PANGERAN ulah nepi ka salah maehan jelema anu tanpa dosa.

¹¹Sabalikna, jelema anu ngamusuh ka batur tuluy ngarah nepi ka maehanana, geus kitu kabur ka salah sahiji kota panyalindungan,

¹²nu kitu mah kudu gancang diala ku para kokolot ti kotana, tuluy serenkeun ka baraya anu dipaehanana sina dipaehan.

¹³Ulah dipikarunya. Israil kudu beresih ti tukang maehan, supaya maraneh jamuga.”

¹⁴”Jeung di eta tanah anu rek dipaparinkeun ku PANGERAN Allah teh maraneh teu meunang ngarobah patok wates lahan tatangga, anu geus ditetepkeun ti dituna.”

¹⁵”Pikeun ngabuktikeun kasalahan salah sahiji jelema, teu cukup saksi saurang. Saeutikna kudu aya dua saksi anu ngaenyakeun kana kasalahanana.

¹⁶Lamun aya dua jelema padu, seug anu saurang nuduh ku tuduhan palsu ngarah anu dituduhna cilaka,

¹⁷duanana kudu jagrag di tempat ngabakti, supaya perkarana dipariksa ku para imam jeung hakim di dinya anu keur tugas.

¹⁸Perkarana ku hakim kudu disusud sing telik. Lamun bukti yen anu nuduh papada Israil teh teu bener,

¹⁹kudu hukum ku hukuman anu ku manehna dipiharep keuna ka anu dituduh. Ku jalan kitu maraneh nyegah eta kajahatan aya di maraneh.

²⁰Sina kauar-aer ka jalma rea sangkan sarieuneun, sangkan ulah aya deui anu nyieun kajahatan kawas kitu.

²¹Jelemana ulah dipikarunya, hukum sing satimpal: nyawa bayar nyawa, mata bayar mata, huntu bayar huntu, leungeun bayar leungeun, suku bayar suku.”