Read Boros Dusun PAMINDO 29 Bible Online

PAMINDO 29 - Boros Dusun bible

PAMINDO 29

¹Kitu ungelna perjangjian anu ku PANGERAN ditimbalkeun ka Musa pikeun urang Israil, waktu maranehna aya di tanah Moab. Eta perjangjian teh panambah tina perjangjian PANGERAN ka maranehna anu dijieun di Gunung Sinai.

²Musa miwarang supaya sakumna urang Israil kumpul. Ti dinya sasauran ka maranehna, ”Maraneh geus narenjo sorangan sagala kajadian ti PANGERAN anu dikeunakeun ka raja Mesir, ka para gegedenna, jeung ka sakuliah tanahna.

³Eta sagala balahi jeung kaahengan-kaahengan ti PANGERAN ku maraneh geus kasaksian.

⁴Tapi nepi ka ayeuna maraneh ku Mantenna tacan diparengkeun ngaharti kana sagala perkara anu geus kasorang.

⁵Opat puluh taun maraneh ku Mantenna dicandak ngambah gurun keusik, parandene pake teu datang ka butut, tarumpah pon kitu keneh.

⁶Maraneh teu boga roti keur dahareun, teu boga cianggur atawa inuman keras, tapi ku PANGERAN teu burung dipaparin sakur nu perlu, supaya maraneh nyaho yen Mantenna teh Allah maraneh.

⁷Kitu deui basa urang mimiti datang ka dieu, urang geus bisa ngelehkeun Raja Sihon ti Hesbon jeung Raja Og ti Basan anu ngahaja mapag merangan.

⁸Tanahna ku urang bisa direbut, tuluy dibikeun ka kaom Rubin, ka kaom Gad, jeung ka satengah kaom Menase.

⁹Anu matak supaya maraneh lulus saterusna, kudu ngestokeun sagala rupa anu kaungel dina perjangjian Mantenna.

¹⁰Ayeuna maraneh jaronghok di dieu di payuneun PANGERAN. Kabeh araya, para pamingpin, para gegeden, lalaki,

¹¹awewe, barudak, pon kitu jalma lianna bangsa batur, purah mangalakeun suluh jeung cai.

¹²Poe ieu maraneh bakal dibawa kana eta perjangjian katut sagala katangtuanana anu dipidamel ku PANGERAN Allah maraneh, sangkan dilampahkeun.

¹³Maraneh rek diteguhkeun ngajadi umat PANGERAN, sarta Mantenna jadi Allah maraneh, sakumaha anu dijangjikeuna-Na ka maraneh jeung karuhun maraneh Ibrahim, Ishak jeung Yakub.

¹⁴Eta perjangjian jeung pikukuh-pikukuh, dipidamelna ku PANGERAN lain ngan pikeun maraneh wungkul.

¹⁵Tegesna pikeun kabeh, pikeun urang anu ayeuna di dieu jeung pikeun turunan urang nu bakal gumelar.”

¹⁶”Maraneh tangtu aringet keneh kana sagala hal anu kasorang di Mesir, jeung anu kalakon di jalan waktu nyorang wewengkon bangsa-bangsa sejen.

¹⁷Arca-arca sesembahanana anu pikagirukeun, tina kayu, tina batu, tina perak, tina emas, ku maraneh geus katenjo.

¹⁸Pacuan ti anu karumpul di dieu aya jelema, warga, kaom, lalaki atawa awewe, anu rek ingkar ti PANGERAN hayang nyembah ka allah-allah maranehna, sabab matak jadi mamala, cara akar anu jadi tangkal anu pait jeung ngandung racun.

¹⁹Pacuan maraneh anu ngadarenge ieu parentah angker aya anu rek ngayakin-yakin maneh, boga rasa najan mawa karep sorangan ge mo burung salamet. Tan wande matak cilaka sarerea, nu balageur, nu jarahat.

²⁰Jelema nu kitu ku PANGERAN moal dihampura, malah bakal kahuru ku bebendu-Na, ditarajang ku balahi-balahi anu kaungel dina eta kitab, ahirna ditumpes pisan,

²¹pikeun conto ti PANGERAN ka kaom-kaom Israil, diterapan sagala panyapa anu kaungel dina perjangjian anu aya dina buku pikukuh PANGERAN tea.

²²Tanah maraneh ku PANGERAN bakal diruksak, pinuh ku kasangsaraan, tur bakal katarenjo ku turunan maraneh nu bakal datang, kitu deui ku jalma-jalma ti nagara nu jarauh.

²³Lahan-lahan raruksak pinuh ku walirang jeung uyah, taya pisan anu jadi, henteu jukut-jukut acan. Tanah maraneh bakal saperti kaayaan nagara Sadumu jeung Gomora, saperti nagara Adma jeung Seboim, anu dibasmi ku PANGERAN tea, awahing Mantenna bendu.

²⁴Jalma sajagat bakal silih tanya, ’Ku naon tanah eta bangsa teh ku PANGERAN nepi ka dikitu-kitu? Ku naon nu matak PANGERAN sakitu benduna?’

²⁵Jawabna, ’Eta umat PANGERAN teh ingkar tina perjangjian Allah karuhunna anu diikrarkeun waktu maranehna budal ti Mesir.

²⁶Maranehna ngabarakti ka allah-allah sejen anu tadi-tadina tacan disembah lantaran dilarang ku PANGERAN.

²⁷Kitu sababna PANGERAN bendu ka eta umat-Na, tanahna disina cilaka, keuna ku panyapa anu aya dina kitab pikukuh Mantenna.

²⁸Mantenna jadi kacida benduna nepi ka maranehna dirabut ti tanahna sorangan, dibuang ka nagara batur nepi ka ayeuna.’

²⁹Aya keneh perkara-perkara anu ku PANGERAN Allah maraneh dirasiahkeun. Tapi ieu Hukum Mantenna anu enggeus dinyatakeun ka urang, ku urang jeung ku turunan urang kudu diestokeun salalawasna.”