Read Boros Dusun 1 KORINTA 15 Bible Online

1 KORINTA 15 - Boros Dusun bible

1 KORINTA 15

¹Sim kuring rek ngingetkeun aranjeun kana Injil Kasalametan, anu diwartakeun ku sim kuring, anu ku aranjeun geus ditarima jeung dipercaya enya-enya.

²Eta warta anu diajarkeun ka aranjeun teh nya eta Injil Kasalametan. Upama aranjeun teguh kana eta hal, tangtu salamet. Kajaba lamun ceuk aranjeun taya gunana percaya.

³Hal anu katampa ku sim kuring teh diwartakeunana ka aranjeun sakumaha anu kaungel dina Kitab Suci, pangpangna hal pupusna Kristus ku karana dosa urang.

⁴hal dikurebkeuna-Na, hal dihirupkeuna-Na deui sanggeus tilu poe pupus sakumaha anu kaungel dina Kitab Suci,

⁵hal nembongana-Na ka Petrus, hal nembongana-Na ka dua belas rasul,

⁶hal nembongana-Na ka anu sok ngariring ka Anjeunna, sakali jadi ka anu reana leuwih ti lima ratus urang, anu nepi ka ayeuna aya anu harirup keneh, aya anu geus maraot;

⁷hal nembongana-Na ka Yakobus, jeung hal nembongana-Na deui ka dua belas rasul.

⁸Pangahirna nembongan ka sim kuring, sanajan sim kuring teh lir jelema anu dijurukeunana mahiwal.

⁹Di antara rasul-rasul, sim kuring rumasa panghandapna, lantaran tadina jadi tukang nganiaya jamaah Allah.

¹⁰Bisa jadi saperti ayeuna oge ngan ku karana rahmat Allah. Rahmat Mantenna ku sim kuring henteu ditatambuh. Malah sim kuring mah ngalakonan pagawean rasul teh leuwih getol ti batan rasul-rasul sejen. Tapi bisa kitu soteh ngan ku karana rahmat Allah keneh anu nyarengan sim kuring dina pagawean.

¹¹Aranjeun ayeuna geus percaya, teu jadi sual anu ngawawarkeunana mah, boh sim kuring, boh rasul-rasul sejen.

¹²Tapi ku naon sakitu geus ecesna ditetelakeun yen Kristus geus dihirupkeun deui, di aranjeun aya omongan majar anu geus maot moal dihirupkeun deui?

¹³Ari anu geus maraot moal dihirupkeun deui mah tangtu Kristus oge henteu hirup deui.

¹⁴Lamun Kristus henteu dihirupkeun deui, atuh teu aya anu kudu diwawarkeun, sarta teu aya hal anu kudu dipercaya ku aranjeun.

¹⁵Malah upama enya kitu, pangajaran rasul-rasul hal Allah geus ngahirupkeun deui Kristus teh bohong.

¹⁶Lamun enya anu geus maraot moal dihirupkeun deui, tangtu Kristus oge moal dihirupkeun deui.

¹⁷Lamun Kristus henteu dihirupkeun deui, kapercayaan aranjeun ngan sakadar panglamunan, sarta aranjeun tetep bakal cilaka ku dosa.

¹⁸Sarta upama enya kitu, jelema-jelema anu percaya ka Kristus teh sanggeus maraot terus teu hudang deui.

¹⁹Lamun pangharepan urang ka Kristus ngan keur salila hirup anu ayeuna, teu leuwih ti kitu, atuh ti sakabeh manusa di dunya urang teh manusa anu pangcilaka-cilakana.

²⁰Hal anu saenyana mah nya eta Kristus teh geus digugahkeun ti nu maraot, sarta hal ieu nanggung yen anu geus sarare dina maot teh kabeh bakal diharudangkeun deui.

²¹Sabab sakumaha halna maot dilantarankeun ku manusa saurang, pihudangeunana anu geus maraot oge dilantaran ku manusa saurang.

²²Sakumaha halna sakabeh manusa kudu maot lantaran geus kagolongkeun ka Adam, nya kitu oge sakabeh anu geus maraot bakal dihirupkeun deui lantaran ngagolong ka Kristus.

²³Tapi masing-masing kudu nurutkeun giliranana: Kristus anu ti heula; engke, dina waktu Anjeunna sumping deui, kakara giliran anu aranut ka Anjeunna.

²⁴Geus kitu datang poe kiamat. Harita Kristus bakal nalukkeun sakabeh pamarentahan gaib, sakabeh kawasa, sakabeh kakuatan, tuluy nyerenkeun Karajaan ka Allah anu jumeneng Rama.

²⁵Kristus kudu terus nyepeng pamarentahan, nepi ka sakabeh musuh ku Allah ditalukkeun kana sampean Kristus.

²⁶Musuh anu pangpandeurina ditalukkeun nya eta maot.

²⁷Dina Kitab Suci ditulis, ”Saniskara kabeh ku Allah geus ditalukkeun.” Geus tangtu anu disebut ”saniskara” teh Allah ku manten mah henteu kaasup, lantaran nya Mantenna anu nalukkeun saniskara, ditalukkeun ka Kristus.

²⁸Tapi sanggeus kabeh taluk ka pamarentahan Kristus, Anjeunna ku anjeun, Putra Allah, bakal nalukkeun anjeun ka Allah anu nalukkeun saniskara ka Anjeunna. Allah ku manten anu bakal murba ka sakabeh.

²⁹Lamun anu maot moal dihirupkeun deui, naon gunana jelema dibaptis ku karana anu geus maot? Ngarep-ngarep naon? Lamun enya nu geus maot moal dihirupkeun deui saperti ceuk sawareh, pikeun naon maranehanana dibaptis ku karana nu geus maot?

³⁰Pikeun naon deui sim kuring jeung rasul-rasul sejen nepi ka kudu nangtang bahya unggal usik?

³¹Unggal poe sim kuring nyanghareupan bahya pati teh, dulur-dulur! Tapi teu nanaon, lantaran aranjeun enggeus ngahiji jeung Kristus Yesus Gusti urang.

³²Lamun ngan nurutkeun timbangan manusa bae mah naon untungna sim kuring di Epesus sasat kudu tarung jeung sato-sato galak? Sabab lamun bener nu geus maot moal dihirupkeun deui, nya mending sakumaha ceuk kacapangan, ”Hayu urang nyatu nginum, da isukan mah urang paraeh.”

³³Aranjeun ulah kabobodo. Sabab, ”Pergaulan goreng ngaruksak sipat nu hade.”

³⁴Pake pikiran sehat, geura eureun tina lampah doraka. Kudu arera, di aranjeun aya anu teu nyaraho ka Allah.

³⁵Bisa jadi aya anu nanyakeun, ”Kumaha ngahirupkeunana deui anu geus maraot? Make badan anu kumaha engkena?”

³⁶Pananya anu bodo! Binih oge dipelak teh paeh heula supaya hirup.

³⁷Lamun anjeun melakkeun binih, binih gandum atawa binih naon bae, anu dipelak teh sikina, lain anu geus lengkep jadi tangkal anu kari ngagedean.

³⁸Kawas kumaha engke tangkalna, Allah anu ngatur. Pitangkaleun unggal binih ku Mantenna geus ditangtukeun saeukeurna-saeukeurna.

³⁹Badan mahluk-mahluk anu nyawaan henteu kabeh sarua. Manusa badanna kieu, sasatoan badanna kitu, manuk, lauk, badanna beda-beda deui.

⁴⁰Kitu deui wujud anu aya di langit jeung wujud anu aya di bumi. Kaendahan wujud anu di langit beda jeung kaendahan wujud anu aya di bumi.

⁴¹Kaendahan panonpoe beda jeung kaendahan bulan. Bentang-bentang boga kaendahan sorangan, antara bentang jeung bentang deui oge kaendahanana henteu sarua.

⁴²Kitu oge halna badan jelema anu geus maraot lamun geus dihirupkeun deui. Badan anu dikubur teh sipatna henteu langgeng, ari badan anu geus dihirupkeun deui sipatna abadi.

⁴³Keur dikuburna badan teh nya goreng rupana nya taya dayana, ari geus dihirupkeun deui mah nya endah nya gagah.

⁴⁴Waktu dikuburna badan teh sipatna jasmani, alami, ari geus dihirupkeun deui mah sipatna rohani. Jadi ku sabab aya badan anu sipatna jasmani, tangtu aya badan anu sipatna rohani.

⁴⁵Sabab dina Kitab Suci ditulis, ”Manusa anu kahiji, nya eta Adam, jadi mahluk hirup,” tapi Adam anu ahir mah nya eta Roh anu ngahirupkeun.

⁴⁶Anu datang ti heula teh anu sipatna jasmani, lain rohani. Anu sipatna rohani mah datangna pandeuri.

⁴⁷Adam kahiji dijadikeunana tina taneuh, asal ti ieu bumi. Ari Adam kadua mah asal ti sawarga.

⁴⁸Sakur nu asal ti bumi, kabeh sarua jeung Adam kahiji anu dijadikeun tina taneuh. Sakur anu asal ti sawarga sarua jeung Anjeunna anu asal ti sawarga.

⁴⁹Sakumaha urang ayeuna make badan anu kaayaanana kawas manusa anu dijadikeun tina taneuh, engke urang bakal make badan anu kaayaanana kawas Manusa anu asal ti sawarga.

⁵⁰Maksud sim kuring kieu dulur-dulur: Sipat daging jeung getih moal bisa dibawa ka Karajaan Allah, anu sipatna teu langgeng moal bisa dibawa ka anu sipatna langgeng.

⁵¹Sim kuring rek ngabejakeun ieu rasiah: Urang teh moal waka maot kabeh, tapi urang kabeh bakal dirobah.

⁵²Kajadianana ngadadak di jero sakiceup mata waktu sangkakala ditiup panganggeusan. Waktu eta sangkakala ditiup, anu geus maraot bakal dihirupkeun deui, moal keuna deui ku maot, sarta kabeh kaayaanana dirobah.

⁵³Anu sipatna teu langgeng diganti ku anu sipatna langgeng, anu tadina keuna ku maot dirobah ku anu sipatna teu keuna ku maot.

⁵⁴Sanggeus hal eta kajadian, sanggeus anu sipatna teu langgeng dirobah jadi langgeng, bakal bukti anu ditulis dina Kitab Suci, ”Maot geus dibasmi. Kaunggulan geus beunang!”

⁵⁵”He maot, mana kakawasaan maneh? Mana peurah panyeureud maneh?”

⁵⁶Peurah maot asalna tina dosa, ari kakawasaan dosa asalna tina Hukum Agama.

⁵⁷Tapi puji sukur ka Allah! Mantenna geus maparin kaunggulan ka urang ku jalan Gusti urang Yesus Kristus.

⁵⁸Ku sabab kitu dulur-dulur kudu teger jeung pengkuh, kudu garetol, rajin ngalakonan kawajiban pikeun Gusti. Sabab aranjeun nyaho yen sakur lampah aranjeun pikeun Gusti moal aya anu mubadir.