Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 18 Bible Online

Яратылыш 18 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 18

¹Көндезге челлә бер вакытта Мәмре имәнлегендәге үзенең чатыры ишеге төбендә утырган Ибраһимның алдында янә Раббы пәйда булды.

²Ибраһим, башын күтәреп, күзләрен йөртте һәм каршысында өч ир басып торганын күрде. Күргәч тә, чатыр ишеге төбендәге урыныннан җәһәт торып, тегеләрнең каршыларына ашыкты һәм, башын җиргә кадәр иеп:

³— И хуҗа әфәндем! Әгәр күңелеңә хуш килсәм, колың яныннан читләтеп үтмә, — диде. —

⁴Бераз су китереп, аякларыгызны юарлар; шушы агач күләгәсендә ял итеп алыгыз.

⁵Ә мин ашарыгызга икмәк алып килермен, йөрәкләрегезгә дәрман булыр, сез — мин колыгызның кунакларыдыр. Аннан юлыгызны дәвам итәрсез. Юлчы адәмнәр: — Ярый, шулай эшлә, әйткәнеңчә булсын, — диделәр.

⁶Ибраһим чатырга таба — Сарасы янына ашыкты. Аңа: — Өч үлчәм [30] сыйфатлы оннан тиз генә камыр куй да төче икмәк пешер, — диде.

⁷Аннан үзе сыер көтүенә таба китте, симез-көр һәм яхшы бер бозауны сайлап алып, хезмәтчесенә тапшырды. Хезмәтче адәм ашыга-ашыга бозау итеннән табын ашы әзерләде.

⁸Әзерләнгән азыкны Ибраһим сөт һәм май белән берлектә кунаклар алдына табынга китереп куйды. Кунаклар ашаганда, үзе аларның яннарында агач күләгәсендә басып торды.

⁹Кунаклар Ибраһимнан: — Хатының Сара кайда соң? — дип сорадылар. Ибраһим: — Ул монда, чатыр эчендә, — дип җавап бирде.

¹⁰Кунаклардан берсе әйтте: — Киләсе елны нәкъ шушы вакытта яныңа кабат киләчәкмен, — диде. — Ул вакытны инде хатының Сараның бер углы булыр. Ә Сара арткы якта, чатыр ишеге ышыгында, моның сүзләрен ишетеп торды.

¹¹Ибраһим белән Сара картайганнар, инде олы яшьтә иделәр. Сарада күрем килү гадәте тукталган иде.

¹²Сара үзалдына көлеп: «Картлык көнемдә кая инде миңа андый бәхет-юаныч насыйп булсын?! — дип уйлады. — Хуҗам-әфәндем дә андый яшьтән узган».

¹³Раббы Ибраһимнан: — Сара ни өчен: «Картлык көнемдә кая инде миңа бала табу?!» — дип көлеп җибәрде? — дип сорады. —

¹⁴Раббы өчен мөмкин булмаган нәрсә бармыни?! Киләсе елны билгеләнгән вакытка Мин синең яныңа әйләнеп килгәндә Сараның бер углы булыр.

¹⁵Сара куркып калган иде. Ул: — Мин көлмәдем, — дип акланып маташты. Әмма Раббы әйтте: — Юк, көлдең, — диде.

¹⁶Кунаклар, урыннарыннан торып, Сәдүмгә таба юл алдылар. Ибраһим аларны озата китте.

¹⁷Раббы әйтте: «Эшләргә җыенган эшемне нигә Миңа Ибраһимнан яшерергә?! — диде. —

¹⁸Ибраһим нәселеннән һичшиксез бөек һәм куәтле халык яралачак һәм җир йөзендәге халыкларның һәммәсе аның аша фатиха алачак.

¹⁹Үзенең угылларына һәм өй җәмәгатенә Раббы юлын күндерсен дип, аларны тугры һәм гадел булырга өйрәтсен дип, һәм аңа биргән вәгъдәмне үтәр өчен, Ибраһимны сайладым Мин».

²⁰Ахырда Раббы әйтте: — Сәдүм белән Гамура явызлыкка баткан, гөнаһлары бик авырдыр.

²¹Шунда иңеп, Миңа килеп ирешкәннең дөресме-түгелме, гөнаһлары бармы-юкмы икәнен беләчәкмен.

²²Юлчылар, кузгалып китеп, Сәдүмгә таба юнәлделәр. Әмма Ибраһим Раббының хозурында калды.

²³Ибраһим, Аңа якынлашып: — Син тәкъваны да яман белән бергә юк итәрсеңме? — дип сорады. —

²⁴Бәлки, бу шәһәрдә илле тәкъва кеше бардыр. Шул илле тәкъвага мәрхәмәт күрсәтмичә, алар яшәгән җирне юк итәрсеңмени?

²⁵Мондый эш Синнән ерак торсын. Яманны да, тәкъваны да бер тиң күреп, тәкъваны яман кеше белән бергә һәлак итүең мөмкин түгел! Бөтен дөньяның Хөкемчесе мондый гаделсезлеккә юл куймас!

²⁶Раббы әйтте: — Әгәр Сәдүм шәһәрендә тәкъва илле адәм табылса, Мин бу урынны исән-имин калдырачакмын, — диде.

²⁷Ибраһим: — Менә мин, туфрак вә көл бер адәм, Син Хуҗа-Хакимем белән сөйләшеп сүз әйтергә җөрьәт итәм, — диде. —

²⁸Бәлки, тәкъвалар иллегә тулып җитмәс, биш кешегә кимрәк булыр. Шул биш кешегә ким булган өчен, бөтен шәһәрне харап итәрсеңме? Раббы: — Әгәр анда кырык биш тәкъва кешене тапсам, шәһәрне харап итмәячәкмен, — дип җавап бирде.

²⁹Ибраһим янә сорады: — Әгәр кырык кына кеше булса? Раббы: — Кырык кына кеше булганда да, харап итмәячәкмен, — диде.

³⁰Ибраһим: — Һаман үз сүзен сөйли дип ачуланма, Хуҗа-Хакимем: бәлки анда утыз гына тәкъва кеше табылыр? — дип сорады. Раббы: — Утыз гына кеше булса да, андый эшне эшләмәячәкмен, — диде.

³¹— Инде менә янә Син Хуҗа-Хакимемнән сорарга җөрьәт итәм, — диде Ибраһим. — Әгәр анда егерме генә тәкъва кеше табылса? Раббы: — Егерме генә кеше булганда да, шәһәрне харап итмәячәкмен, — дип җавап бирде.

³²— Тагын бер мәртәбә авыз ачып сүз әйткәнем өчен ачуланма, Хуҗа-Хакимем, — диде Ибраһим. — Бәлкем, анда тәкъвалардан ун гына кеше табылыр? Раббы: — Унау гына булганда да, шәһәрне юк итмәячәкмен, — диде.

³³Шулай дип, Раббы Ибраһим белән әңгәмәсен тәмамлады да китеп барды. Ибраһим да чатырына кире кайтты.