Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 2 Bible Online

Яратылыш 2 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 2

¹Күкнең һәм җирнең, андагы бөтен нәрсәнең яратылышы әнә шулай тәмамланды.

²2-3 Аллаһы Үз эшен җиденче көнгә бетерде. Җиденче көнне Ул мөбарәк кылды. Аны изге бер көн итәрәк аерды. Чөнки Аллаһы, бөтен эшлисе, башкарасы эшләрен тәмамлап, ул көнне ял итте.

⁴Җир вә күкнең яратылышы менә шулайдыр. Раббы Алла җирне һәм күкне яратканда,

⁵җир йөзендә әле бернинди дә куаклык, чирәм-яшеллекләр юк, чөнки Раббы Алла җир өстенә яңгыр яудырмаган, һәм җирне эшкәртер өчен кеше дә юк иде.

⁶Шулай да җирдән булар күтәрелеп, бөтен туфрак өстен дымландырып тора иде.

⁷Раббы Алла адәмне туфрактан [1] яратты һәм аның борын тишекләренә тереклек сулышы өрде. Адәм әнә шулай җан иясе булды.

⁸Раббы Алла көн чыгышы тарафында, Гадәндә, бер бакча булдырды һәм туфрактан яратылган адәмне шунда урнаштырды.

⁹Раббы Алла бакчада тәмле җимешләр бирә торган төрле-төрле гүзәл агачлар, бакчаның уртасында тереклек агачы белән яхшылыкны һәм яманлыкны таныта торган белем агачы да үстерде.

¹⁰Бакчадагы туфракны сугару өчен, Гадәннән бер елга агып чыга да дүрт ермакка аерыла иде.

¹¹Ул ермакларның берсе Пишон исемендәдер; ул ермак алтынга бай бөтен Хавилә җирләрен уратып ала иде.

¹²Хавилә җиренең алтыны бик яхшы, анда тагын хуш исле сумала һәм ахак асылташы табыла иде.

¹³Икенче ермакның исеме Гихон; ул Күш җирләре буйлап ага.

¹⁴Өченче ермакның исеме Диҗлә; ул Ашшур җирләренең чиге буйлап ага. Дүртенчесе исә Фөрат елгасыдыр.

¹⁵Раббы Алла, адәмне Гадән бакчасына урнаштырганда, аңа бакчаны саклап тору һәм эшкәртү хезмәтен йөкләде.

¹⁶Аңа әйтте: — Бакчадагы теләгән һәр агачның җимешен ашарга рөхсәт,

¹⁷әмма яхшылыкны һәм яманлыкны таныта торган белем агачыннан ашама, чөнки ул агачның җимешен ашаган көнне үк мотлак [2] үләчәксең, — диде.

¹⁸Соңра Раббы Алла: — Адәмне ялгызын калдыру әйбәт түгел, үзенә тиң бер ярдәмчене яратачакмын, — диде.

¹⁹Раббы Алла җирдәге хайваннарның, күктәге кошларның барчасын туфрактан яраткан иде. Һәркайсына нинди исем кушылачагын күрү өчен, Раббы Алла аларның һәммәсен адәм хозурына китерде. Адәм кайсына нинди исем кушса, ул җан иясе шул исем белән танылды.

²⁰Күктәге кошларга, барлык кыргый хайван һәм терлекләргә адәм исем кушты. Әмма аның үзенә тиңдәш бер генә ярдәмчесе дә юк иде.

²¹Раббы Алла адәмне каты йокыга талдырды. Адәм йоклап киткәч, аның кабырга сөякләреннән берсен суырып алып, урынын ит белән каплады.

²²Адәмнән алынган шул кабырга сөягеннән Раббы Алла бер хатын-кыз яратты һәм аны адәм хозурына китерде.

²³Адәм әйтте: «Менә минем сөякләремнән алынган сөяк, менә минем итемнән алынган ит. Аңа „хатын-кыз“ диелер, чөнки ул „ир“дән алынды» [3].

²⁴Шуңа күрә ир кеше, атасын һәм анасын калдырып, хатынына кушылыр, һәм алар икесе бер тән булыр.

²⁵Адәм дә, хатыны да шәп-шәрәләр, оялуның нәрсә икәнен белмиләр иде.