Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 20 Bible Online

Яратылыш 20 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 20

¹Ибраһим, аннан көньякка таба юл алып, Кадыш белән Шур шәһәрләре арасындагы дала җирләргә барып урнашты; вакытлыча Герарда да яшәде.

²Хатыны Сара хакында Ибраһим: — Бу минем кыз кардәшем, — дип таныштыра иде. Шуннан соң Герар патшасы Әбумәлик, кеше җибәреп, Сараны үзенә алдырды.

³Әмма бер төнне, Әбумәликнең төшенә кереп, Аллаһы аңа әйтте: — Бу хатынны үзеңә алган өчен, сине үлем көтә, чөнки ул башка кеше хатыныдыр, — диде.

⁴Әбумәлик исә хатынга кагылмаган иде, ул әйтте: — Йа Хуҗа-Хакимем, Син гаепсез бер кавемне юк итмәкчесеңме? — диде. —

⁵«бу хатын — минем кыз кардәшем», — дип, Ибраһим миңа үзе үк әйтте бит? Хатыны да Ибраһимны: «Бу минем абыемдыр» — дип таныштырды. Мин моны саф күңелдән эшләдем, минем кулларым чиста.

⁶— Саф күңелдән эшләгән икәнеңне беләм, — диде Аллаһы Әбумәликкә төшендә. — Шуңа күрә Мин сине Минем алда гөнаһлы эш кылудан тыеп калдым — синең тарафтан хатынга кул тидертмәдем.

⁷Инде хатынны хуҗасына кире кайтарып бир, чөнки аның ире — пәйгамбәрдер, ул синең өчен дога кылып, сине үлемнән коткарыр. Кире кайтарып бирмисең икән, ул чакта, белеп тор, синең үзеңне дә, халкыңны да үлем көтә.

⁸Әбумәлик, иртүк торып, хезмәтендәге адәмнәрне җыйды да аларга булган хәлне сөйләп бирде. Кешеләрне дәһшәтле курку биләп алды.

⁹Әбумәлик, Ибраһимны чакыртып, әйтте: — Син безне нишләттең? — диде. — Миңа һәм мәмләкәтем өстенә шундый зур бәла китерердәй нинди гөнаһлы эш кылдым мин сиңа? Мондый эшне тиктомалдан эшләмиләр!

¹⁰Шулай дип, Әбумәлик Ибраһимнан сорады: — Сәбәбе нәрсә, нигә син моны эшләдең?

¹¹Ибраһим җавап бирде: — Сәбәбе шулдыр: сезнең монда Аллаһыдан курку һәм Аны хөрмәт итү юк, шунлыктан хатыным аркасында мине үтерерләр дип уйладым.

¹²Ул чыннан да минем кыз кардәшемдер — атабыз бер үк, аналарыбыз гына башка. Ахырдан ул минем хатыным булды.

¹³Аллаһы мине горбәткә чыгарып җибәргән чакта, мин хатыныма әйттем: «Үтенеп сорыйм, нинди генә урынга барып чыксак та, син минем хакта: „бу минем абыем“, — дип сөйлә», — дидем.

¹⁴Әбумәлик Ибраһимга хатынын кире кайтарды. Моның өстенә вак һәм эре терлектән мал-туар, кол хатыннар һәм кол ирләр бүләк итте.

¹⁵Һәм әйтте: — Менә, мәмләкәтем синең каршыңда — кайда телисең, шунда утрак тормыш корып яшә, — диде.

¹⁶Сарага да әйтте: — Менә, мин синең абыеңа мең көмеш [34] бирдем, — диде. — Бу сиңа баш бөркәнчеге, яныңдагы бар кешегә ул синең гөнаһсыз икәнлегеңне күрсәтеп торыр.

¹⁷Ибраһим Аллаһыдан мәдәт [35] сорап дога кылды, һәм Аллаһы Әбумәликнең үзен дә, хатынын һәм җарияләрен дә сихәтләндерде; хатыннар бала таба башладылар.

¹⁸Чөнки Раббы Ибраһимның хатыны Сара аркасында Әбумәлик йортындагы барлык хатын-кызны кысыр кылган иде.