Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 21 Bible Online

Яратылыш 21 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 21

¹Раббы, әйткән сүзен үтәп, Сарага якты чыраен күрсәтте — биргән вәгъдәсен гамәлгә ашырды.

²Сара йөккә узды һәм Ибраһимның картлык көнендә, аңа нәкъ менә Аллаһы алдан әйтеп куйган вакытта, дөньяга бер угыл китерде.

³Ибраһим үз хатыны Сарадан туган углына Исхак дип исем кушты

⁴һәм, Аллаһы куйган шартны үтәп, тууының сигезенче көнендә углы Исхакны сөннәткә утыртты.

⁵Углы Исхак туганда, Ибраһимга йөз яшь иде.

⁶Сара: — Аллаһы минем йөземне шат-көләч итте, — диде. — Мине ишеткән һәркем үзен шулай ук шат-көләч итеп тоячак.

⁷Әйтте: — Сара бала имезәчәк, дип, Ибраһимга кем сөйли алыр иде?! Менә, шушы яшемдә мин аңа бер угыл таптым.

⁸Бала үсә төшкәч, аны имидән аердылар. Исхакны имидән аерган көнне Ибраһим зур мәҗлес җыйды.

⁹Бервакыт Сара, Ибраһимның мисырлы Һаҗәрдән туган углы Исмәгыйль авызыннан мыскыллы сүзләр ишетеп,

¹⁰Ибраһимга әйтте: — Бу кол хатынны углы белән бергә куып җибәр! — диде. — Кол хатынның углы минем углым Исхак мирасына дәгъва кылырлык булмасын!

¹¹Ибраһим пошаманга калды, чөнки Исмәгыйль дә аның үз углы иде.

¹²Әмма Аллаһы Ибраһимга әйтте: — Углың белән җарияң өчен кайгырма, — диде. — Һәр нәрсәдә Сара сиңа ни әйтсә, шуны тыңла. Чөнки синең токымың Исхак белән дәвам ителәчәк.

¹³Җарияңнән туган углыңнан да бер кавем барлыкка китерермен, чөнки ул да синең нәсел орлыгын дәвам итүчедер.

¹⁴Ибраһим иртәгесен таң белән торды, икмәк һәм бер турсык су әзерләп, Һаҗәрнең иңбашына асты һәм аны углы белән бергә өйдән чыгарып җибәрде. Һаҗәр, Беер-Шеба чүленә юл алып, шунда адашып йөрде.

¹⁵Турсыкта эчәр су беткәннән соң, Һаҗәр, углын бер куаклык күләгәсендә калдырып,

¹⁶бер җәя угы очып җитәрдәй арага читкәрәк китте дә җиргә утырды. «Баламның үлем газабын күрергә теләмим!» — дип, ул шулай углы каршысында утырган хәлдә үкереп-үкереп еларга тотынды.

¹⁷Угъланның өн-авазы Аллаһыга барып иреште. Аллаһының фәрештәсе, күкләрдән хәбәр биреп: — Сиңа ни булды, Һаҗәр? — дип эндәште. — Курыкма! Аллаһы синең елап яткан углыңның тавышын ишетте.

¹⁸Тор, углыңны да торгыз, аны кулыннан җитәклә. Мин аны бөек бер халыкның нәсел атасы итәчәкмен.

¹⁹Аллаһы Һаҗәрнең күзләрен ачты, һәм Һаҗәр тулы сулы бер коены күрде; барып, турсыгына су тутырды да углына эчәргә бирде.

²⁰Угълан, Аллаһы мәрхәмәте белән буй җитеп, чүлдә көн күрә башлады, укчы-мәргән булды.

²¹Ул Паран дигән чүлдә яшәде. Әнисе аңа хатынны Мисыр иленнән табып бирде.

²²Шул заманнарда булган хәлләр ки, Әбумәлик үзенең гаскәрбашы Пикүл белән бергә Ибраһим каршына килеп: — Синең һәр эшләгән эшең Аллаһы катнашында эшләнә, — диде. —

²³Инде менә: «Аллаһы — Үзе шаһиттыр! Синең үзеңне дә, углың һәм оныкларыңны да рәнҗетмәм», — дип ант ит! Сиңа минем мөгамәләм яхшы булганы кебек, син дә миңа һәм үзең кунак булып яшәгән илгә шундый ук яхшы мөгамәләңне күрсәт.

²⁴Ибраһим: — Ант итәм! — диде.

²⁵Аннары: — Колларың минем су ала торган коемны тартып алдылар, — дип, Әбумәликкә үпкәсен дә белдерде.

²⁶Әбумәлик исә: — Андый эшне кем эшләгәндер, мин белмим, — диде. — Син бит бу турыда миңа әйтмәдең. Мин моны бүген беренче мәртәбә ишетәм.

²⁷Ибраһим вак һәм эре терлектән Әбумәликкә мал бирде, шул рәвештә алар килешү ясадылар.

²⁸Вак терлек көтүеннән җиде баш сарык бәрәнен Ибраһим махсус аерып куйган иде.

²⁹Әбумәлик: — Бу җиде баш сарык бәрәнен аерып куюның мәгънәсе нәрсәдә? — дип сорады.

³⁰Ибраһим әйтте: — Минем кулдан сиңа тапшырылган бу җиде сарык бәрәне әлеге коены мин үзем казыган икәнлекнең шаһәдәте булыр, — диде.

³¹Алар икесе ант итешкән бу урын шул көннән Беер-Шеба [36] дип атала башлады.

³²Беер-Шебада килешү ясалганнан соң, Әбумәлик белән аның гаскәрбашы Пикүл, юлга кузгалып, пелештиләр җиренә кире әйләнеп кайттылар.

³³Ибраһим исә Беер-Шебада бер тамариск агачы утыртты һәм Раббыга, бакый [37] Аллага, дога багышлады.

³⁴Пелештиләр җирендә Ибраһим кунак-мосафир булып озак гомер кичерде.