Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 28 Bible Online

Яратылыш 28 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 28

¹Исхак үз янына Ягъкубны чакырды да фатиха биреп кисәтте: — Кәнган кызларыннан хатын алма! — диде. —

²Әниеңнең атасы Бетуил янына Паддан-Арамга кит, анда барып, әниеңнең абыйсы Лабанның кызларыннан берсен үзеңә хатын итеп ал.

³Кадир Алла синең юлыңны мөбарәк кылсын, сине үрчемле итсен, токымнарыңны ишәйткәннән-ишәйтеп, сине бихисап кавем-халыкларның нәсел атасы итсен.

⁴Аллаһы Ибраһимга биргән мөбарәк фатихасын сиңа һәм синнән соң килгән нәселең токымнарына да бирсен — син горбәттә гизеп йөргән һәм Аллаһы Ибраһимга тапшырган бу җирләр һәммәсе сиңа мирас булсын!

⁵Шулай дип, Исхак Ягъкубны юлга күндерде. Ягъкуб, үзенең һәм Эсауның анасы Рәбиканың бертуган кардәше арами Бетуил углы Лабан янына барырга дип, Паддан-Арамга карап сәфәр чыкты.

⁶Атасы Исхакның Ягъкубны мөбарәк кылганын, Кәнган кызларыннан хатын алма, дип кисәтеп, аңа, хатын алмак өчен, Паддан-Арамга барырга юл фатихасы биргәнен Эсау шундук ишетеп белде.

⁷Шулай ук Ягъкубның, ата-ана сүзен тыңлап, Паддан-Арамга сәфәр чыгып киткәнен дә белде.

⁸Моңардан Эсау үзенең атасы Исхакның Кәнган кызларын үз итмәвен аңлады.

⁹Һәм ул, Ибраһимның оныгына — Исмәгыйльнең углы Нәбаютның бертуган кыз кардәше Махалатка өйләнеп, өйдәге хатыннары өстенә тагын бер хатын алды.

¹⁰Ягъкуб, Беер-Шебаны калдырып, Харанга карап юлга чыкты.

¹¹Кояш баеган вакытта, бер урынга җиткәч, шунда төн кунарга туктады. Җирдәге ташлардан берсен баш астына куйды да йокларга ятты.

¹²Ул төш күрде. Җир өстеннән югарыга таба бер баскыч сузылган имеш, очы күк гөмбәзенә үк тиеп тора. Баскыч буйлап бер менеп, бер төшеп, Аллаһының фәрештәләре йөри.

¹³Менә баскычта Раббы Үзе күренде һәм әйткән сүзләре ишетелде: — Мин — Раббы, бабаң Ибраһим һәм Исхакның Алласымын! — диде Ул. — Син ятып йоклаган бу җирне Мин сиңа һәм синең нәсел токымнарына бирәчәкмен.

¹⁴Синең нәселнең киләчәк буын кешеләре җир йөзендәге ком бөртекләре санынча булачак. Синең нәсел диңгез ярларына таба да, көнчыгышка, төньякка, көньякка да — һәр тарафка ишәеп таралыр. Синең аша һәм синең нәсел орлыгың аша җир йөзендәге бөтен халыклар мөбарәк кылыначак.

¹⁵Менә, Мин синең янда! Кая таба юл тотсаң да, Мин сине саклап барачакмын, сине бу җирләргә кабат кайтарачакмын. Сиңа вәгъдә иткәнне үтәп чыкканга кадәр, Мин синнән аерылмаячакмын.

¹⁶Ягъкуб, йокысыннан уянып, әйтте: — Чыннан да, Раббы шушы җирдә бит, ә мин шуны белмәгәнмен, — диде.

¹⁷Аннары, шомланып: — Куркыныч җир бу! — дип куйды. — Хактыр, Аллаһы йортыдыр бу, күк капусы шушындадыр.

¹⁸Ягъкуб иртүк торды, баш астына салып яткан ташны һәйкәл сыман итеп җиргә утыртты да өстенә зәйтүн мае койды.

¹⁹Бу урынны ул Бәйт-Эл [54] дип атады. Аңарчы ул Луз шәһәре дип атала иде.

²⁰Соңрак Ягъкуб күңелдән нәзер әйтте: «Аллаһы һәрчак минем янда булып, сәфәрем юлында мине саклап барса, ашарыма — ризык, кияремә кием биреп,

²¹мин атам йортына исән-имин кабат кайта алсам, шул чакны Раббы минем табынган Аллам булыр,

²²һәйкәл итеп мин куйган бу таш Аллаһы йортына әверелер һәм Син, Раббы, миңа насыйп итәчәк һәр нәрсәнең уннан берен мин Сиңа бирермен».