Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 43 Bible Online

Яратылыш 43 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 43

¹Илдә ачлык көчәйгәннән-көчәя барды.

²Мисырдан алып кайткан икмәк тотылып беткәч, Ягъкуб үзенең угылларына: — Мисырга барып, аннан тагын бераз икмәк сатып алып кайтыгыз, — диде.

³Яһүдә аңа җавап биреп әйтте: — Ул кеше безгә катгый рәвештә: «Яныгызда кече энегез булмаса, хозурыма килеп тә күренмәгез», — диде.

⁴Энебезне безнең белән бергә җибәрсәң, без, сиңа икмәк алып кайтыр өчен, анда барырга риза.

⁵Әгәр җибәрмисең икән, баруның хикмәте юк, чөнки ул кеше безгә: «Яныгызда энегез булмаса, хозурыма килеп тә күренмәгез», — диде.

⁶Исраил: — Ни өчен сез ул кешегә: «Тагын бер энебез бар», — дип әйтеп, мине бу хәвефле газапка дучар иттегез? — дип сорады.

⁷Угыллары җавап биреп әйттеләр: — Ул кеше бездән «Атагыз әле исәнме? Башка берәр кардәшегез бармы?» кебек сөальләр белән безнең хакта һәм якын кардәшләребез хакында җентекләп сораштыра башлады, без дә аның һәр сөаленә җавап бирергә тырыштык. Аның: «Кече энегезне минем хозурыма китерегез!» — дип әйтәсен без каян белик?!

⁸Яһүдә исә атасы Исраилгә: — Углыңны миңа ышанып җибәр, — диде. — Барырбыз да кайтырбыз. Беребез дә үлмәс: без дә, син дә, балаларыбыз да исән-имин булыр.

⁹Беньямин өчен мин башым белән җавап бирәчәкмен! Син аны миннән таләп итәрсең. Әгәр аны сиңа кире алып кайтып, синең хозурыңа бастырмасам, мин гомерем буе синең алда гаепле булырмын.

¹⁰Вакытны сузмасак, без инде анда ике тапкыр барып кайта алган булыр идек.

¹¹Исраил, ата кеше, угылларына әйтте: — Хәлләр шундый икән, сез болай эшләгез: юл капчыкларыгызга салып, ул кешегә күчтәнәчкә үз җиребез җимешләреннән бераз бәлзәм, бераз бал [95], хуш исле сумала-майлар, ладан, пестә һәм бадәм чикләвеге кебек бүләкләр алып барыгыз.

¹²Шулай ук көмешне дә үзегез белән икеләтә артыграк алыгыз: капчыкларыгыз авызына салып җибәрелгән көмешне үз кулларыгыз белән кире кайтарып бирегез. Мөгаен, ул көмешләр берәр ялгышлык белән генә салынган булгандыр.

¹³Ярар, энегезне дә үзегез белән алып, ул адәмнең хозурына тагын бер барып күренегез.

¹⁴Кадир Алла ул адәмнең күңелендә рәхим-шәфкать уятсын да, анда тоткарланган кардәшегезне дә, Беньяминне дә ул адәм сезнең белән бергә кире кайтарып җибәрсен иде. Инде миңа балаларымнан мәхрүм калырга язган икән, нишләмәк, язмышым шулдыр!

¹⁵Ягъкубның угыллары, әлеге бүләкләрне төяп һәм кулларына икеләтә күбрәк көмеш акча алып, Беньямин белән бергә Мисырга таба юл чыктылар һәм, Мисырга барып җиткәч, Йосыф хозурына килделәр.

¹⁶Араларында Беньяминне дә күргәч, Йосыф үз өенең мөдиренә: — Бу кешеләрне минем өйгә алып кайт. Аяклы малдан кирәк кадәр хайван суеп, табын әзерлә, чөнки төшкелекне мин бүген бу кешеләр белән бергә ашармын, — диде.

¹⁷Мөдир, хуҗасы кушканча, кардәшләрне Йосыфның өенә алып китте.

¹⁸Кардәшләр үзләрен Йосыфның өенә алып китүләреннән тәмам каушап калганнар иде. — Теге чакны без түләгән көмеш акчаны капчыкларыбызга кире салып җибәрү белән бәйле эш инде бу! — диештеләр алар. — Йортына алып кайткач, безгә һөҗүм итеп, бездән кол ясарга, ишәкләребезне алып калырга тели, күрәсең!

¹⁹Йосыфның өй капкасы янына килеп җиткәч, туктап, алар мөдиргә сүз куштылар.

²⁰Әйттеләр: — Хуҗабыз әфәнде, — диделәр, — без инде элек тә монда икмәк сатып алырга бер килгән идек.

²¹Кайтыр юлда төн кунарга туктап, капчыкларыбызны чишеп җибәрсәк, күрдек ки, без түләгән көмеш акча һәркайсыбызның капчыгы авызында ята. Без бу көмеш акчаларны тулысы белән сезгә кире алып килдек.

²²Кулыбызда тагын икмәк сатып алыр өчен алып килгән башка көмешебез дә бар. Теге юлы капчыкларыбызга көмешне кем салган булгандыр, без белмибез.

²³Мөдир әйтте: — Тыныч булыгыз: куркырга урын юк, — диде. — Капчыкларыгызда табылган ул хәзинәне сезгә, мөгаен, үз Аллагыз, атагызның Алласы насыйп иткәндер. Теге юлы сез түләгән көмешне мин тулысынча алдым. Шулай дип, мөдир алар янына Шимунны алып чыкты.

²⁴Аннан соң кардәшләрне Йосыфның өенә алып керде, аякларын юарга су китерде, ишәкләренә азык бирде.

²⁵Кардәшләр өйлә вакытына Йосыф кайтышка үзләренең бүләкләрен әзерләп куйдылар. Төшкелекне ашау монда булачагын аларга инде хәбәр иткәннәр иде.

²⁶Йосыф кайткач, алар аның янына керделәр һәм, башларын җиргә кадәр иеп, алып килгән бүләкләрне Йосыфка тапшырдылар.

²⁷Кардәшләреннән хәл-әхвәл белешкәннән соң, Йосыф: — Сез сөйләгән карт әтиегез исән-иминме, сәламәт яшиме әле? — дип сорады.

²⁸— Атабыз, синең колың, сау-сәламәт, исән-имин яши, — дип җавап бирделәр Йосыфның кардәшләре һәм, янә сәҗдәгә китеп, башларын җиргә ордылар.

²⁹Күзләрен йөртеп һәм үзенең бертуган энесенә, әнисенең төпчек углы Беньямингә тукталып, Йосыф: — Сез миңа сөйләгән кече энегез шушымы инде? — дип сорады, аннары өстәп: — И углым, Аллаһы сиңа карата миһербанлы булсын! — диде.

³⁰Туган энесенә булган мәхәббәт хисләреннән күңеле тулып, Йосыфның күзләренә яшь тыгылды, һәм ул, эчке бүлмәгә кереп, шунда күз яшьләрен түкте.

³¹Аннары, күзен-битен юып һәм ныгаеп, янәдән туганнары янына чыкты да: — Ашарга китерегез! — дип боерды.

³²Йосыфның аш табыны үзенә аерым, кардәшләренеке үзләренә аерым, шулай ук Йосыф хезмәтендәге мисырлыларның да ашау табыны аерым куелган иде. Чөнки мисырлыларга гыйбриләр белән бергә утырып ашарга ярамый, мисырлылар өчен бу мәкруһ [96] санала иде.

³³Йосыф каршысында кардәшләре яшь буенча — өлкәненнән кечегә таба тезеп утыртылганнар иде. Алар тирән бер гаҗәпсенү белән бер-берсенә карашып алдылар.

³⁴Йосыф аларга ризык артыннан ризык җибәрттерә торды. Беньямин алдына куелган азык абыйларының һәркайсыныкына караганда биш өлеш артыграк иде. Шулай ашап-эчеп, алар Йосыф хозурында хуш вакыт кичерделәр.