Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 44 Bible Online

Яратылыш 44 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 44

¹Йосыф үзенең йорт мөдиренә әмер биреп әйтте: — Бу адәмнәрнең капчыкларына үзләре күтәрә алган кадәр икмәк тутыр, — диде. — Түләгән көмешләрен дә һәркайсының капчыгы авызына салып куй.

²Ә иң кечесенең капчыгына, икмәк өчен түләгән акчасы белән бергә, минем менә бу көмеш касәмне дә урнаштыр. Мөдир үз хуҗасының әмерен җиренә җиткереп үтәде.

³Иртәгесен, яктыргач, кардәшләргә, ишәкләрен алып, юлга чыгарга рөхсәт ителде.

⁴Алар шәһәрдән чыгып җитәр-җитмәс, Йосыф үзенең мөдиренә: — Бар, артларына төш! — диде. — Куып җитеп, аларга әйт: «Ни өчен сез яхшылыкка яманлык белән җавап бирдегез?

⁵Хуҗа әфәндемнең шәраб эчә торган, шул ук вакытта фал да ача торган касәсен урлап киткәнсез? Бик тә начар эш бу!»

⁶Мөдир, юлчыларны куып җитеп, әлеге сүзләрне кабатлады.

⁷Аңа җавап биреп, юлчылар әйттеләр: — Хуҗабыз әфәнде нигә әле безгә шундый сүзләр сөйли? — диделәр. — Юк, без, синең колларың, андый нәрсәне эшли алмыйбыз.

⁸Менә, капчыкларыбыз авызыннан тапкан көмешне дә без Кәнган җиреннән сиңа алып килдек. Хуҗаң әфәнде өеннән алтын-көмеш урлап китәргә без ничек җөрьәт итик?!

⁹Без колларыңның берәрсендә урланган нәрсә табылса, аңа үлем булсын, калганнарыбыз исә хуҗабыз әфәндегә кол булып калыйк!

¹⁰Мөдир: — Яхшы, сез әйткәнчә булсын, — диде. — Касә кемдә табылса, ул кеше — миңа кол, калганнарыгыз исә азат булыр.

¹¹Юлчылар йөкләрен тиз генә җиргә төшереп, һәркайсы үз капчыгының авызын чиште.

¹²Мөдир кардәшләрнең өлкәненнән башлап кечесенә кадәр һәммәсенең капчыгын тикшереп чыкты. Касә Беньямин капчыгыннан табылды.

¹³Кардәш туганнар кайгыдан өс-башларын ерттылар һәм, йөкләрен ишәкләренә төяп, шәһәргә кире әйләнеп кайттылар.

¹⁴Яһүдә үзенең кардәшләре белән бергә Йосыфның өенә килеп кергәндә, Йосыф өйдә иде әле. Кардәшләр аның каршысында йөзтүбән җиргә капландылар.

¹⁵— Сез үзегезнең ни кылганыгызны беләсезме? — диде Йосыф аларга. — Миндәй кешеләрнең фал ачу белән дә шөгыльләнгәнен сез, әлбәттә, белергә тиеш идегез.

¹⁶— Син әфәнде алдында акланыр өчен, без ни әйтә алыйк та, нәрсә аңлата алыйк?! — диде Яһүдә. — Аллаһы синең колларыңда гаеп тапты. Инде менә капчыгында касә табылган кардәшебез дә, аның белән бергә без дә — һәммәбез синең колларың булабыз.

¹⁷Ләкин Йосыф: — Юк, мин андый эшкә бармаячакмын, — диде. — Капчыгында касә табылган кеше миндә кол булып калыр, ә калганнарыгыз исән-имин килеш атагыз янына кайтып китәрсез.

¹⁸Яһүдә, Йосыфка таба якынрак килеп: — Әфәндем, колыңа сүз әйтергә рөхсәт ит! — диде. — Сүзем өчен колыңа ачуың кабармасын, чөнки син үзең дә фиргавендәй кешесең.

¹⁹Син әфәндем теге чакны без колларыңнан: «Атагыз яки тагын берәр кардәшегез бармы?» — дип сорадың.

²⁰Син әфәндегә без сөйләп бирдек: «Карт атабыз белән аның картлык көнендә туган тагын бер углы — безнең иң кече энебез бар, — дидек. — Кече энебезнең бер анадан туган абыйсы да бар иде, тик ул үлде дә, кече энебез берүзе калды. Атабыз аны бик тә ярата», — дидек.

²¹Син исә без колларыңа әйттең: «Аны минем янга алып килегез, үз күзләрем белән күрим», — дидең.

²²Без син әфәндебезгә: «Энебез карт атасын калдырып китә алмый, калдырып китсә, атабыз үләчәк», — дидек.

²³Ләкин син без колларыңа әйттең: «Әгәр кече энегезне үзегез белән алып килмәсәгез, ул чакны минем хозурымда бүтән күренмәгез», — дидең.

²⁴Колың атабыз янына кайткач, без син әфәндебезнең сүзләрен аңа сөйләп бирдек.

²⁵Шуннан атабыз әйтте: «Тагын анда барып, бераз икмәк сатып алып кайтыгыз», — диде.

²⁶Без әйттек: «Безгә анда болай гына барырга ярамый, — дидек. — Безнең белән кече энебез дә барса, ул чакны мөмкин, — дидек. — Чөнки кече энебездән башка без ул кешенең күзенә күренә алмыйбыз», — дидек.

²⁷Шуннан соң синең колың, ягъни минем атам әйтте: «Сез беләсез, — диде, — хатыным Рахилә миңа ике угыл табып бирде.

²⁸Берсе янымнан китеп югалды, берәр ерткыч хайван ботарлады булса кирәк, бүгенгә кадәр аны күрергә насыйп булмады.

²⁹Инде монысын да күз алдымнан алып китеп, бәхетсезлеккә дучар итсәгез, сез минем кайгылы чал башымны гүргә илтеп тыгачаксыз», — диде.

³⁰Хәзер синең колың, безнең атабыз янына әйләнеп кайтып, яныбызда кече энебез булмаса, кече углының җаны белән үз җанын бер күреп яшәгән

³¹атабыз, төпчек углының юклыгын абайлап, шундук егылып үләчәк, һәм без шулай итеп атабызның кайгылы чал башын гүргә илтеп тыккан булабыз.

³²Мин, синең колың, кече энемне исән-имин сакларга атам каршында үз өстемә җаваплылык алдым, атама: «Әгәр аны сиңа кире алып кайтмасам, мин гомерем буе синең алда гаепле булырмын», — дидем.

³³Шуңа күрә мин, синең колың, үтенәмен: энем урынына кол итеп монда мине калдыр, ә ул үзенең абыйлары белән берлектә атабыз янына кайтсын.

³⁴Юкса энемнән башка миңа атам янына ничек кайтмак кирәк?! Аның афәтле язмышын күрер өченме?