Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 45 Bible Online

Яратылыш 45 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 45

¹Йосыф, күңелендә ташыган уй-хисләрдән үз-үзен тыя алмыйча, янында басып торган чит кешеләргә: — Чыгып китегез моннан! — дип кычкырды. Шунлыктан, үзен кардәшләренә танытканда, аның янында читләрдән инде бер кеше дә юк иде.

²Ул каты тавыш белән елап җибәрде, аның елаган тавышын хәтта мисырлылар да ишеттеләр, хәбәре исә шундук фиргавен йортына да барып җитте.

³— Мин — Йосыф! — дип белдерде ул кардәшләренә. — Әтием исән-саумы? Ләкин кардәшләре авыз ачып сүз әйтә алмадылар, чөнки алар тәмам аптырап калганнар иде.

⁴— Миңа якынрак килегез, — диде Йосыф. Кардәшләре якынлашкач: — Сезнең тарафтан Мисырга сатылган Йосыф мин! — дип өстәде. —

⁵Ләкин мине монда сатып җибәрүегез өчен хәсрәт чигеп, үкенеп газапланмагыз. Чөнки сез инсаннарның гомерләрен саклап калу өчен, Аллаһы мине монда сездән алданрак күндерде.

⁶Җир йөзендә инде менә ике ел кытлык хөкем сөрә. Алда тагы биш елы бар. Ул биш ел эчендә чәчү дә, уру да булмаячак.

⁷Аллаһы сезнең нәсел-токымнарыгызны җир йөзендә калдырыр өчен һәм җаннарыгызны бөек афәттән йолып алыр өчен, алдан ук күндерде мине монда!

⁸Димәк, мине монда җибәрүче сез түгел, ә Аллаһыдыр! Аллаһы мине монда фиргавенгә киңәшче ата, аның бөтен ил-йорты белән идарә итүче хуҗа, бөтен Мисыр мәмләкәте җирләренә хөкемдар итеп кылды!

⁹Тизрәк атам янына кайтыгыз да аңа: «Углың Йосыф болай диде: „Аллаһы мине бөтен Мисыр мәмләкәте җирләренә хөкемдар кылды; вакытны сузмыйча, яныма килеп җит!

¹⁰Син Гөшен җирләрендә яшәрсең; үзең дә, угылларың да, угылларыңның балалары да, мал-туар көтүләрең һәм кул астындагы бар нәрсәң минем янәшәмдә булырсыз.

¹¹Йортың-гаиләң бөлмәсен өчен, мин барысын эшләрмен, сине монда карап-ризыкландырып торырмын. Чөнки әле тагын биш ел кытлык дәвам итәчәк“», — диегез.

¹²Барыгыз алдында, энем Беньяминнең күз алдында сезгә мин әйткән, минем авызымнан чыккан сүзләр бу!

¹³Атама сез минем Мисырда нинди шөһрәт казануымны, үзегез күргәннәрнең бөтенесен сөйләп бирегез һәм атамны тизрәк монда алып килегез!

¹⁴Шулай дип, Йосыф энесе Беньяминнең муенына сарылып елап җибәрде. Беньямин дә, күз яшьләрен агызган хәлдә, абыйсына сарылды.

¹⁵Йосыф, егълый-егълый, кардәшләренең һәрберсен кочагына алып үпте. Соңра кардәшләре аның белән әңгәмә корып җибәрделәр.

¹⁶Йосыф янына кардәшләре килү хәбәре фиргавен сараена да барып җиткән иде. Фиргавен үзе һәм сарай хезмәтчеләре бу хәбәрне хуш күреп кабул иттеләр.

¹⁷Фиргавен Йосыфка болай диде: — Кардәшләреңә әйт, болай эшләсеннәр: йөк хайваннарына кирәк нәрсәләрен төясеннәр дә Кәнганга таба юл алсыннар.

¹⁸Анда барып, атагызны һәм сезнең бөтен гаиләгезне алып, монда минем янга кире әйләнеп килсеннәр. Мин сезгә Мисырның иң яхшы җирләреннән урын бирермен. Туфрагы каймактай җирләрнең җимешләрен ашап яшәрсез.

¹⁹Сиңа әмерем шул, аларга сүземне ирештер: балаларыгыз, хатыннарыгыз өчен Мисырдан арбалар алып китсеннәр, аннары атагыз белән берлектә монда әйләнеп килсеннәр!

²⁰Күзләре төшкән һәр әйберне алырга кызыкмасыннар, чөнки Мисырда яхшы ни-нәрсә бар, һәммәсе аларныкы булыр.

²¹Исраилнең угыллары нәкъ шулай эшләргә булдылар. Фиргавеннең әмерен үтәп, Йосыф үзенең кардәшләренә арбалар бирде, юл өчен җитәрлек азык-төлек белән тәэмин итте.

²²Һәркайсына, алыштырып кияр өчен, бер кат кием бирде, Беньямингә исә, биш кат алмаш киемнән тыш, өч йөз көмеш тә өстәде.

²³Шулай ук Йосыф, атасына дип, Мисырның иң затлы әйберләрен төягән ун ата ишәк һәм юл хаҗәтләре өчен икмәк, азык-төлек төягән ун ана ишәк күндерде.

²⁴Кардәшләрен озатканда, Йосыф аларга: — Юлда гауга чыгармагыз! — дип калды.

²⁵Йосыфның кардәшләре шулай, Мисырны калдырып, Кәнган җиренә, аталары Ягъкуб янына әйләнеп кайттылар.

²⁶Ягъкубка: — Йосыф исән! — дип белдерделәр. — Ул хәзер бөтен Мисыр мәмләкәтенең хөкемдары! — диделәр. Ягъкуб тораташтай катып калган иде, угылларының сүзләренә аның ышанасы килмәде.

²⁷Угыллары аңа, Йосыфның бөтен әйткән сүзләрен кабатлап, аңлатырга тырыштылар. Бары шуннан соң һәм, үзен Мисырга алып китәр өчен, Йосыф җибәргән арбаларны күргәч кенә, аталары Ягъкубка җан керде.

²⁸— Булды, тәмам! — диде Ягъкуб. — Углым Йосыф исән! Әҗәлем килгәнче, мин аны барып күрәчәкмен әле!