Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 47 Bible Online

Яратылыш 47 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 47

¹Фиргавен хозурына баргач, Йосыф әйтте: — Атам белән минем кардәшләрем, вак һәм эре терлектән барлык мал-туарны, булган бар мөлкәтне үзләре белән алып, Кәнган җиреннән монда күчеп килделәр. Хәзер алар монда — Гөшен төбәгендә, — диде.

²кардәшләреннән бишесен Йосыф үзе белән алып килгән иде, аларны фиргавен хозурына кертеп бастырды.

³Йосыфның кардәшләреннән фиргавен: — Шөгылегез нидән гыйбарәт? — дип сорады. Йосыфның кардәшләре: — Ата-бабаларыбыз кебек, без колларың да көтүчеләр, сарыклар асрыйбыз, — дип җавап бирделәр.

⁴— Без бу илгә яшәргә дип күчеп килдек, — дип аңлаттылар алар фиргавенгә, — чөнки Кәнган җирендә кытлык хөкем сөрә, көтүлекләр корып кипте. Без колларыңа Гөшен төбәгендә җирләшеп яшәргә рөхсәт бирсәң иде, үтенәбез.

⁵Фиргавен Йосыфка: — Атаң белән кардәшләрең монда синең янга килгәннәр, — диде. —

⁶Бөтен Мисыр иле синең каршыңда: туганнарыңа илнең иң әйбәт җирләрен бир. Әйдә, Гөшен төбәгендә урнашып яшәсеннәр. Араларында белдекле-сәләтле угланнар булса, аларны минем хайван көтүләре өстеннән дә караучы итеп куй.

⁷Йосыф үзенең атасы Ягъкубны да фиргавен хозурына алып килде. Ягъкуб фиргавенгә хәер-фатихасын бирде.

⁸Фиргавен Ягъкубтан: — Сиңа ничә яшь? — дип сорады.

⁹— Минем горбәттә үткән гомер көннәрем йөз дә утыз елдыр, — дип җавап бирде Ягъкуб. — Гомер елларым аз әле, алары да михнәтләр эчендә үтте, ата-бабаларымның горбәттә үткән гомер еллары белән чагыштырырлык түгел.

¹⁰Ягъкуб, фиргавенгә янә хәер-фатихасын әйтеп, аның яныннан чыкты.

¹¹Йосыф шулай атасы Ягъкуб белән үзенең кардәшләрен Мисырга урнаштырды; фиргавеннең боерыгында әйтелгәнчә, аларга илнең иң яхшы өлешеннән — Рәмесес төбәгеннән җир биләмәсе бирде.

¹²атасы Ягъкубны, үзенең кардәшләрен һәм Ягъкуб токымындагы һәр гаиләне балалары санынча Йосыф икмәк белән тәэмин итте.

¹³Ул арада кытлык, көчәеп, шул дәрәҗәгә җитте ки, бөтен өлкәләрдә икмәкнең әсәре дә калмады. Мисыр һәм Кәнган җирләре тәмам зәгыйфьләнеп-корып киптеләр.

¹⁴Йосыф, Мисыр һәм Кәнган җирләрендә булган бөтен көмеш акчаны икмәк сату бәрабәренә үз кулына туплап, фиргавеннең сарай хәзинәсенә тапшырган иде.

¹⁵Шунлыктан Мисыр һәм Кәнган җирләрендәге халыкта акча калмады. Мисырлылар, Йосыф хозурына килеп: — Безгә ашарга икмәк бир, күз алдыңда егылып үликмени? Безнең бар көмешебез тотылып бетте, — диләр иде.

¹⁶Йосыф аларга: — Көмешегез бетсә, аяклы малыгызны китерегез, терлек бәрабәренә мин сезгә икмәк бирермен, — диде.

¹⁷Шуннан соң мисырлылар Йосыфка көтү-көтү терлек китерә башладылар. Китерелгән атлар, ишәкләр, вак терлек һәм эре терлек көтүләре бәрабәренә Йосыф аларга икмәк бирә иде. Ул елны Йосыф терлеккә алмашу юлы белән халыкны икмәккә туендырып торды.

¹⁸Ул ел узып, икенче ел кергәч, мисырлылар янә Йосыф каршысына килделәр: — Син хуҗабыз әфәндедән яшерер урын юк, — диделәр алар. — Безнең акчабыз да төкәнде, терлек-көтүләребез дә син әфәнде кулына күчеп бетте. Җаныбыздан һәм җир биләмәләребездән башка син әфәндегә бирердәй бернәрсәбез дә калмады.

¹⁹Инде үз күзең алдында без үзебез дә, туфрак-җирләребез дә шулай харап булсынмыни? Икмәк бәрабәренә үзебезне дә, җирләребезне дә сатып ал. Без җирләребез белән берлектә фиргавеннең коллары булыйк. Ә син безгә орлык бир, орлык биреп, безне үлемнән, җирләребезне, кысыр калып, чүлгә әйләнүдән коткар.

²⁰Шул рәвешчә, Йосыф Мисырдагы җир мәйданнарын да фиргавен өчен сатып ала башлады. Һәрбер мисырлы ачлык кытлыгыннан үзенең җир кисәген сатты. Илдәге бөтен җир мәйданы шулай фиргавеннеке булды.

²¹Йосыф Мисыр чикләренең бер очыннан икенче очына кадәр булган бар халыкны колга әверелдерде [97].

²²Фәкать каһиннәрнең генә җир биләмәләре сатып алынмады, чөнки аларның җир биләмәләре фиргавен тарафыннан үзләренә беркетелгән, алар шул җир биләмәләре исәбенә туенып яшиләр иде. Шуңа күрә аларның җир биләмәләре сатылмады.

²³Йосыф халыкка мөрәҗәгать итеп әйтте: — Менә мин сезне дә, җирләрегезне дә фиргавен коллары һәм милке итеп сатып алдым, — диде. — Инде менә сезгә орлык, җирне эшкәртеп, иген үстерегез.

²⁴Урып-җыю беткәч, ашлыкның биштән бер өлешен фиргавенгә бирерсез. Биштән дүрте исә чәчүлек орлык һәм үзегезгә, йорт кешеләрегезгә, балаларыгызга азык өчен булыр.

²⁵— Син безнең җаныбызны саклап калдың, — диделәр мисырлылар. — Син әфәндебезнең күңеленә хуш килеп, фиргавенгә кол булып яшик!

²⁶Шулай итеп, Йосыф бөтен Мисыр мәмләкәтендә шул вакыттан алып бүгенгәчә гамәлдә булган канунга нигез салды: каһиннәр кулындагы җир биләмәләреннән кала, илдәге һәр җир биләмәсеннән алынган ашлыкның биштән бере фиргавенгә бирелергә тиеш булды.

²⁷Исраил токымы шулай Мисыр мәмләкәтенең Гөшен өлкәсендә җир биләп яши башлады. Шунда алар, үрчеп, нәселләрен ишәйттеләр.

²⁸Мисыр җирендә Ягъкуб унҗиде ел торды. Аның дөньялыкта яшәү көннәре, гомеренең исәбе йөз дә кырык җиде ел тәшкил итте.

²⁹Әҗәле якынлаша баруын сизеп, ул углы Йосыфны чакыртып алды да: — Әгәр синең күңелеңә хуш килсәм, мәрхәмәт вә тугрылык күрсәтеп, кулыңны минем ботыма куй да ант ит, — диде. — Зинһар, мине Мисыр туфрагында җирләмә.

³⁰Мин ата-бабаларым янәшәсендә ятарга телим. Мине, Мисырдан алып чыгып, ата-бабаларым янында дәфен кыл. Йосыф: — Теләгеңне үтәрмен! — диде.

³¹Исраил: — Ант ит! — диде. Йосыф ант итте, һәм Исраил үзенең ятагы өстендә сәҗдә кылды.