Read Изге Язма, 2015 Яратылыш 48 Bible Online

Яратылыш 48 - Изге Язма, 2015 bible

Яратылыш 48

¹Берникадәр вакыттан соң Йосыфка: — Атаң авырый! — дигән хәбәр китерделәр. Йосыф, ике углы Менашше белән Эфраимны ияртеп, юлга чыкты.

²Ягъкубка да: — Углың Йосыф синең янга килә, — дип хәбәр ирештергәннәр иде. Исраил, бөтен ихтыяр көчен туплап, ятагына торып утырды.

³Йосыфка ул болай диде: — Мин Кәнганда, Луз шәһәрендә вакытта Кадир Алла, миңа күренеп, мине мөбарәк кылды,

⁴әйтте: «Мин синең нәселне үрчемле итәчәкмен, аны ишәйтәчәкмен, синең нәселеңнән күп халыклар тудырачакмын. Синнән соң бу җирләрне синең токымыңа мәңгелек милек итеп бирәчәкмен», — диде.

⁵Мин Мисырга күчеп килгәнгә кадәр, монда туган ике углың шулай ук минекеләр. Эфраим белән Менашше минем өчен, Рубин белән Шимун кебек үк, үз угылларымдыр.

⁶Инде алардан соң туачак балаларың синең үзеңнеке булыр. Әмма абыйлары мирасында аларның да өлешләре булачак.

⁷Мин Падданнан [98] кайтып барганда, Кәнган өлкәсендә, Эфратага җитәрәк, юлда минем Рахиләм вафат булды. Мин аны шунда җирләдем. (Эфрата хәзер Бәйт-Лехем дип йөртелә.)

⁸Шулчак Исраил, Йосыфның угылларын абайлап: — Болар кемнәр? — дип сорады.

⁹Йосыф: — Болар — миңа Аллаһы насыйп иткән угылларым. Монда, Мисырда тудылар, — дип җавап бирде. — Аларны яныма якынрак китерче, — диде Исраил. — Мөбарәк кылып, үзләренә фатихамны әйтеп калыйм.

¹⁰Картлыктан Исраилнең күзләре зәгыйфьләнгән, ул бөтенләй диярлек күрми иде. Йосыф үз угылларын атасы янына якынрак китерде. Исраил үзенең оныкларын кочаклап үпте дә

¹¹Йосыфка: — Мин инде синең йөзеңне күрә алырмын дип өмет тә итмәгән идем, ә Аллаһы, менә, синең балаларыңны да күрергә насыйп итте, — диде.

¹²Йосыф, атасының тезләреннән угылларын алып, Исраил каршында сәҗдәгә егылды һәм башын җиргә тигезде.

¹³Аннары кече углы Эфраимне уң кулыннан, өлкән углы Менашшены сул кулыннан җитәкләп, Исраил каршысына китереп бастырды. Угылларның кечесе Исраилнең сул кул ягына, өлкәне уң кул ягына туры килә иде.

¹⁴Әмма Исраил, кулларын алга таба чалыштырып сузып, уң кулын кече угылның башы өстенә, ә сулын өлкән угылның башы өстенә куйды.

¹⁵Аннары, Йосыфны мөбарәк кылып, болай диде: «Ата-бабаларым Ибраһим белән Исхак табынган Аллаһы, яратылышымнан бүгенгәчә мине әйдәп барган Аллаһы,

¹⁶мине бар явызлыклардан йолып-коткарып калган фәрештә, мөбарәк фатихаңны насыйп ит Син бу угланнарга! Минем исемем белән Ибраһим вә Исхак исемнәре дәвам итсен бу яшь угланнар исемендә! Җир йөзендә нәселләре ишәйгәннән-ишәйсен!»

¹⁷Исраил уң кулын Эфраимнең баш өстенә куйганны күргәч, Йосыф уңайсызланып китте. Атасының уң кулын ул, Эфраим башыннан алып, Менашшеның башы өстенә күчерергә теләде.

¹⁸— Әтием, алай түгел бит, — диде ул. — Менашше — беренче булып туган бала, уң кулыңны аның башына куй.

¹⁹Ләкин ата кеше килешмәде: — Беләм, углым, беләм, — диде. — Менашше да бөек бер халыкның нәсел атасына әйләнер, әмма энесе Эфраим аңардан бөегрәк булыр, аның нәселеннән күп халыклар мәйданга чыгар.

²⁰Шул көнне Исраил яшьләрне мөбарәк кылып әйтте: «Киләчәктә үрнәк булыр исемегез Исраилдә: „Аллаһы сине Эфраим кебек, Менашше кебек итсен!“ — дип тәкрарлар исраилиләр, хәер-дога теләгәндә». Шулай дип, Исраил Эфраимне абыйсы Менашшедан өстенрәк куйды.

²¹Аннары, Йосыфка мөрәҗәгать итеп: — Инде мин үләм, — диде ул. — Әмма Аллаһы сезнең янда калачак. Ул сезне ата-бабаларыгыз туфрагына кире кайтарачак.

²²Кардәшләреңнекеннән аермалы буларак, мин сиңа өстәмә таулы җир биләмәсе — Шәкемне калдырам, заманында мин аны амориләрдән ук-җәям һәм кылычым белән яулап алган идем.