Read Изге Язма, 2015 II Патшалар 13 Bible Online

II Патшалар 13 - Изге Язма, 2015 bible

II Патшалар 13

¹Давыт углы Абшалумның Тамар исемле бик чибәр сеңлесе булып, шул кызга Давыт углы Амнунның гыйшкы төште.

²Үзенең туганы Тамарны уйлап, Амнун тәмам авыруга сабышты; чөнки гыйффәтле Тамарга кагылу Амнун өчен мөмкин булмастай эш тоела иде.

³Амнунның Йонадаб исемле дусты бар иде. Ул, Давытның абыйсы Шимганың углы булып, бик хәйләкәр адәм иде.

⁴Беркөн шул егет Амнунга болай диде: — Ни сәбәпле син, патша углы, көннән-көн ябыгасың? Шуны әйтмәссеңме? — Энем Абшалумның сеңлесе Тамарны яратам мин, — дип җавап бирде аңа Амнун.

⁵Шуннан Йонадаб аңа мондый киңәш бирде: — Урын өстенә менеп ят та авыруга сабыш; атаң хәлеңне белешергә килгәч, аңа: «Кыз туганым Тамар, яныма килеп, мине ашатсын; минем күз алдымда ризык әзерләгәнен карап торып, аның кулыннан ашар идем», — дип әйт.

⁶Амнун урын өстенә менеп ятты да авыруга сабышты; патша аның хәлен белергә дип килгәч, Амнун аңа: — Кыз туганым Тамар, килеп, минем күз алдымда бер-ике көлчә пешерсен, мин аның кулыннан ашар идем, — диде.

⁷Шуннан Давыт, Тамар йортына кеше җибәреп: «Туганың Амнун өенә барып, аңа ризык хәстәрләп бир», — дип әйттерде.

⁸Тамар үзенең ир туганы Амнун янына юнәлде. Ул кергәндә, Амнун урын өстендә ята иде. Тамар, он алып, камыр изде, аның күз алдында ясап, көлчә пешерде.

⁹Көлчәләрне, табадан алып, каршына китереп куйды, әмма Амнун ризыктан баш тартып: — Барсы да бүлмәдән чыксыннар, — диде. Бүлмәдәгеләрнең һәммәсе чыгып беткәч,

¹⁰Амнун Тамарга болай диде: — Ризыкны эчке бүлмәгә керт тә мин шунда синең кулыңнан ашармын. Шуннан Тамар үзе пешергән көлчәләрне алды да ир туганы Амнунга эчке бүлмәгә кертеп бирде.

¹¹Каршысына көлчәләрне китереп куйгач, Амнун аны эләктереп алды да: — Кил, минем яныма ят, — диде.

¹² 12-13 Ләкин Тамар аңа каршы килеп: — Юк, туганым, намусыма кагылма минем! Исраил җирендә мондый кабахәтлек кылынырга тиеш түгел, акылыңа кил! — диде. — Шундый мәсхәрәдән соң мин кая барыйм?! Сине дә Исраил җирендә тилегә чыгарырлар. Патша белән сөйләшеп кара, мине сиңа бирергә каршы килмәс ул.

¹⁴Әмма Амнун аның сүзләренә колак салмады, кыздан көчлерәк булганга, аны мәсхәрә итте — аның белән ятты.

¹⁵Ләкин соңыннан Амнун күңелендә кызга карата коточкыч нәфрәт уянды, әлеге нәфрәт моңарчы кызга булган мәхәббәттән берничә тапкыр көчлерәк иде. — Тор, кит биредән! — диде аңа Амнун.

¹⁶ 16-17 — Юк, кума мине, — дип ялварды Тамар, — син миңа бер әшәкелек эшләдең инде, мине куып, тагын да зуррак явызлыкка барасың! Ләкин Амнун аны тыңларга да теләмәде, хезмәтчесен чакырып китереп: — Бу хатынны биредән куып чыгар да артыннан ишекне бикләп куй! — дип боерды.

¹⁸Патшаның гыйффәтле кызлары кия торган озын җиңле күлмәк кигән Тамарны хезмәтче өйдән куып чыгарды һәм артыннан ишекне бикләп куйды.

¹⁹Шуннан Тамар башына көл сипте дә, өстендәге чуар киемнәрен ерткалап, куллары белән башын тоткан килеш кычкырып елый-елый китеп барды.

²⁰— Синең белән ир туганың Амнун булдымы? — дип сорады аңардан абыйсы Абшалум. — Тынычлан, сеңлем, ул — синең туганың, бу кадәр бетеренмә. Шуннан Тамар ялгызы гына абыйсы Абшалум йортында яшәп калды.

²¹Бу хакта ишеткәч, Давыт патшаның бик нык ачуы чыкты.

²²Абшалум исә ни яхшыдан, ни яманнан Амнунга бер сүз катмады, чөнки, сеңлесе Тамарны мәсхәрәләгән өчен, Амнунга булган нәфрәте чик-чамасыз иде.

²³Ике ел вакыт үтеп, Эфраим каласы янындагы Багал-Хатсорда сарык йоны кыркыр вакыт җиткәч, патшаның барлык угылларын Абшалум үзенә кунакка чакырды.

²⁴Абшалум, патша хозурына килеп: — Бүген синең колың йортында сарык йоны кыркыйлар, патша үзе һәм аның түрәләре мин колың белән барса иде, — диде.

²⁵Әмма патша, Абшалумга каршы килеп: — Юк, углым, без, җыйнаулашып барып, сине мәшәкатьләмик, — диде патша. Абшалум ни гозерләп сораса да, патша, хәер-фатихасын күндереп, аңа барудан баш тартты.

²⁶— Алайса безнең белән абыем Амнун барсын, — диде аңа Абшалум. — Нигә синең белән барырга тиеш ул?! — дип сорады патша.

²⁷Әмма Абшалум һаман шулай кыстагач, Амнунга һәм бөтен патша угылларына Абшалум белән барырга патша рөхсәт итте.

²⁸Абшалум исә үзенең хезмәтчеләренә: — Амнуннан күз алмагыз; ул, шәраб эчеп, кәефләнеп китүгә, мин сезгә: «Амнунга һөҗүм итегез!» — дип әйтермен, һәм сез аны үтерерсез. Курыкмагыз, мин сезгә шулай боерам, кыю һәм батыр булыгыз! — диде.

²⁹Абшалумның хезмәтчеләре, хуҗасы ничек кушса, шулай эшләделәр: алар Амнунның җанын кыйдылар. Патшаның башка угыллары исә урыннарыннан торды да һәркайсы, үз качырына атланып, тизрәк качу ягын карады.

³⁰Патша угыллары әле юлда чакта ук Давытка «патшаның барлык угылларын Абшалум үтереп бетерде, аларның берсе дә исән калмады» дигән хәбәр килеп иреште,

³¹һәм патша, урыныннан кузгалып, өстендәге киемнәрен ертты да җиргә капланды; аңа карап, янәшәсендәге хезмәтчеләр дә өс киемнәрен ерттылар.

³²32-33 Ләкин Давытның абыйсы Шимга углы Йонадаб аңа: — Патшаның бөтен угылларын да үтереп бетергәннәр дип уйламасын әфәндем, бары Амнун гына вафат, сеңлесен мәсхәрәләгән көннән бирле Абшалум аны үтерергә ниятләп йөри иде, — диде.

³⁴Бу вакытта инде Абшалум качып киткән иде. Шәһәр капкасы янында сакта торучы егет башын күтәреп карады һәм тау битендәге юл буйлап түбән таба төшеп килүче зур бер төркемне күреп алды.

³⁵Йонадаб шунда патшага: — Әнә, патша угыллары кайтып килә, колың ничек әйткән булса, нәкъ шулай килеп чыкты, — диде.

³⁶Ул шулай дип әйтеп бетерүгә, патша угыллары кайтып җиттеләр һәм кычкырып еларга тотындылар. Патша үзе дә, аның хезмәтчеләре дә ачы күз яшьләре түкте.

³⁷ 37-38 Абшалум, шулай итеп, үзенең бабасы хозурына — Гәшүр патшасы булган Аммихуд углы Талмай янына качты һәм өч ел буе шунда яшәде. Давыт исә углы Амнунны югалту кайгысыннан һаман елап-сыктавында булды.

³⁹Әмма вакыт узган саен, аның йөрәге Абшалум хакында ныграк борчылды, чөнки, Амнунның әҗәленнән соң, ул инде тынычлана төшкән иде.