Read Изге Язма, 2015 II Патшалар 15 Bible Online

II Патшалар 15 - Изге Язма, 2015 bible

II Патшалар 15

¹Шуннан Абшалум үзенә арбалар, атлар һәм арба алдыннан чабып баручы илле ир-егет булдырды.

²Ул, таңнан торып, шәһәр капкасы янына чыгып басар иде дә, дәгъва белән патша хөкеменә килүчене үз янына чакырып китереп, аның кайсы шәһәрдән булуын сорашыр иде. Йомыш белән килүче: «Синең колың Исраилнең фәлән ыругыннан», — дип җавап кайтарганнан соң,

³3-4 Абшалум аңа: — Синең дәгъваларың урынлы, хактыр, әмма патша хозурында синең сүзләреңә колак салырдай кеше табылмас, — дияр иде һәм, — И-и, әгәр дә шушы җирнең хөкемчесе итеп мине куйсалармы?! Нинди генә бәхәс яисә дәгъва белән килсәләр дә, һәрбер кешене кабул итеп, гадел хөкем чыгарыр идем, — дип өстәр иде.

⁵Берәрсе шунда аның каршына килеп баш ия калса, Абшалум, кулларын сузып, аны кочаклап үбәр иде.

⁶Патша хөкеменә килүче һәр кеше белән Абшалум үзен шулай тотты, шул рәвешле, ул әкренләп Исраил халкының күңелен яулый барды.

⁷Дүрт ел үткәч, Абшалум Давытка болай диде: — Раббы алдында әйткән нәзеремне үтәргә мин Хебрунга барам.

⁸Мин, синең колың, Арам җирендәге Гәшүр төбәгендә яшәгән чакта, Раббы кушып Иерусалимгә әйләнеп кайта алсам, Раббыга корбан китерер идем, дип нәзер әйткән идем.

⁹— Юлың имин булсын, — диде аңа патша, һәм Абшалум Хебрунга юл алды.

¹⁰Шуннан Абшалум «Быргы тавышын ишетүгә: „Абшалум Хебрунда тәхеткә утырды!“ — дип игълан итегез!» дигән хәбәрне җиткерү өчен, Исраил җирендә яшәүче барлык ыругларга үзенең шымчыларын җибәрде.

¹¹Абшалум үзе белән бергә Иерусалимнән ике йөз кеше ияртеп алып китте. Алар эшнең нәрсәдә икәнен белмичә, ихлас күңелдән аның чакыруын кабул иттеләр.

¹²Корбан чалу йоласын башкарган чакта, Абшалум Гило шәһәрендә яшәүче Давыт киңәшчесе Ахитофелны чакыртып китертте. Шул рәвешле, Абшалум оештырган фетнә көчәя-киңәя барып, Абшалум тирәсенә халык һаман агыла, туплана торды.

¹³Беркөн Давыт янына хәбәрче килеп: — Исраилиләрнең күңеле Абшалум ягына авышты, — диде.

¹⁴Шуннан Давыт үз хозурында, Иерусалимдә булган барлык хезмәтчеләренә: — Кузгалыгыз, безгә качарга кирәк! Югыйсә Абшалумнан котылу булмаячак; халыкны кылычтан уздырып шәһәрне җимермәсен өчен, безгә ашыгырга кирәк.

¹⁵— Әфәндебез патша ничек хәл кылса, шулай эшләрбез, без — синең колларың, — диде аңа хезмәтчеләре.

¹⁶Патша үзе, йортта булган бар халык аның артыннан җәяүләп юлга чыкты. Үзенең ун кәнизәген патша йортны карап торырга калдырды.

¹⁷Патша һәм аңа ияргән халык җәяүләп юлга кузгалды; Бәйт-Мерхак янына җиткәч, бермәлгә туктап калдылар.

¹⁸Шунда патша яныннан аның бөтен хезмәтчеләре, аннары җансакчылары үтте, алар артыннан патша белән бергә Гәт шәһәреннән күчеп килгән алты йөзләп гәтле узды.

¹⁹Шулчак патша гәтле Иттайга: — Нишләп син безнең белән барасың? Кире борыл, теге патша белән кал; син үз җиреңнән сөрелгән кеше ләбаса.

²⁰Кичә генә син үзең бирегә килдең, ә бүген сине үзем белән алып китимме? Кая барганымны әлегә үзем дә белмим; кире әйләнеп кайт, үзең белән ир туганнарыңны да алып кит; мәрхәмәт вә тугрылык синең юлдашың булсын! — диде.

²¹Патшага җавап итеп Иттай: — Раббы да, әфәндем патша да — шаһит: гомерем белән хушлашырга туры килсә дә, әфәндем патша барган урынга аның колы да барыр! — диде.

²²— Алайса, минем белән киттек, — диде Давыт Иттайга. Шуннан гәтле Иттай, аның барлык кешеләре һәм аларның балалары — бөтенесе бергә юлга кузгалды.

²³Патша кешеләре узган вакытта, бөтен ил зар елап калды. Патша һәм аның юлдашлары Кыдрун ташкынын үттеләр, аннары чүлгә таба юл тоттылар.

²⁴Садыйк һәм аның белән бергә бөтен левиләр Аллаһының сандыгын күтәреп бардылар. Алар сандыкны куйганнан соң, Абъятар, бар халык шәһәрдән чыгып беткәнче, калкулык өстендә корбаннар китерә торды.

²⁵Шунда Садыйкка патша болай диде: — Аллаһы сандыгын шәһәргә кире илтеп куй. Раббы миннән разый булса, Ул мине бирегә кире кайтарыр, һәм мин сандыкны да, Аның йортын да күрермен.

²⁶Әгәр инде Ул: «Мин синнән разый түгел», — дип әйтә икән, димәк, барысы да Аның ихтыярында: минем белән ни теләсә, шуны кылсын.

²⁷Рухани Садыйкка патша тагын болай диде: — Кара аны, исән-имин шәһәргә әйләнеп кайт; үзең белән углың Ахимагасны һәм Абъятар углы Йонатанны ал, угылларыгызның икесе дә сезнең белән булсын.

²⁸Сездән миңа хәбәр килеп җиткәнне чүлдәге үзәнлектә көтәрмен.

²⁹Садыйк белән Абъятар Аллаһы сандыгын Иерусалимгә алып кайтып урнаштырдылар һәм үзләре дә шунда калдылар.

³⁰Давыт исә Зәйтүн тавына күтәрелүендә булды; күз яшьләре түгә-түгә ул һаман алга барды, аның башы бөркәүле, аяклары ялангач иде; юлдашларының да башы бөркәлгән булып, һәркайсы зар елап алга атлады.

³¹Бервакыт Давытка: — Абшалум белән бергә Ахитофел да фетнәчеләр арасында, — дигән хәбәр җиткерделәр. — И-и Раббым! — диде шунда Давыт. — Ахитофелның киңәшләре хупланмасын!

³²Аллаһыга гыйбадәт кыла торган тау башына күтәрелгәч, Давыт үзенең дустын — әрки Хушайны очратты. Аның өстендәге киемнәре ерткаланып, башына туфрак сибелгән иде.

³³— Әгәр син минем белән барсаң, миңа мәшәкать кенә булырсың, — диде аңа Давыт, —

³⁴ә менә шәһәргә кайтып, Абшалумга: «Патша, мин — синең колыңдыр; моңарчы атаңның колы булдым, хәзер исә синең колың», — дисәң, Ахитофел киңәшләренең гамәлгә ашуына юл куймассың.

³⁵Руханилар Садыйк белән Абъятар анда синең белән булыр; патша йортында ишеткән һәр сүзеңне аларга сөйләп бар.

³⁶Садыйк углы Ахимагас белән Абъятар углы Йонатан да аталары янында булыр. Сезгә килеп ирешкән һәр хәбәрне алар аша миңа җиткереп торыгыз.

³⁷Давытның дусты Хушай шәһәргә әйләнеп кайткан мәлдә, Абшалум Иерусалимгә кереп килә иде.